รักนี้..ฉันเลือกเธอ

9.4

เขียนโดย tanopa

วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 22.39 น.

  44 session
  91 วิจารณ์
  71.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2556 23.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) ตอนที่ 12

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      “ หลังจากที่แก้วประคองตัวเองกลับมาถึงบ้านแล้ว ทั้งโจชัวร์  โจ และคุณเอม ต่างตกใจในสภาพของแก้วไม่น้อย เนื่องจากแขนข้างซ้ายของแก้วมีเลือดซึมออกมาเป็นจำนวนมาก จนต้องร้อนถึงหมอจินต้องรีบมาดูอาการของแก้วถึงที่พัก เนื่องจากการกระแทกของแขนจึงทำให้แก้วต้องทำการรักษาใหม่ทันที”

หมอจิน – แก้วหนูดูแลตัวเองให้ดีกว่าน่ะลูกอย่าเผลอไปเบียดคนมากๆจนโดนกระแทกแบบนี้อีกน่ะลูก

แก้ว – ค่ะแก้วจะระวังตัวเองให้ดีกว่านี้ค่ะอาหมอ

หมอจิน – แล้วที่ยาแก้อักเสบอาฉีดให้หนูไปแล้ว แต่ต้องทานยาเพิ่มอีกอาทิตย์หนึ่ง แผลหนูกว่าจะสมานได้ดีจริงๆก็รวมเดือนยังไงนี่เอกสารเกี่ยวกับตัวยาที่หนูต้องใช้ที่สนามบิน อาจัดการให้หนูเรียบร้อยแล้วน่ะลูก ไปอยู่ที่โน้นคนเดียวดูแลตัวเองให้มากๆน่ะ โจชัวร์ หนูแก้วเรียบร้อยแล้วฉันก็ขอตัวน่ะ คุณเอมครับผมขอตัวน่ะครับ โจอาไปก่อนน่ะ

โจชัวร์ – เดี๋ยวฉันไปส่ง ป่ะ คุณเอม

 

        “เมื่อโจชัวร์ต่างออกจากห้องพักของแก้วไปนั้น ภายในห้องก็เหลือเพียงแก้วกับโจเพียงลำพังสองคน โจซึ่งมีข้อสงสัยมากมายมานานจึงเอ่ยปากถามเธอทันที”

โจ – แก้วฉันไม่เชื่อหรอกน่ะว่าคนอย่างแกจะซุ่มซ่าม ให้คนบ้าที่ไหนมาเดินเบียดกระแทกแผลแกแบบนี้แน่นอน

แก้ว – ก็จริงๆไม่มีอะไร ฉันเผลอคิดอะไรเพลินๆจริงๆ

โจ – แก้ว แกปิดบังฉันไม่ได้หรอก ฉันกับแกเราเป็นทั้งเพื่อนที่พี่น้อง ที่สำคัญเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าแกยังเห็นว่าเราคือครอบครัว เพื่อนพี่น้องกันแบบฉัน เล่าความจริงมาก

แก้ว – เฮ่อ ฮยอนจินมันส่งลูกน้องมาตามประกบฉันวันทั้งวัน แค่ตามเฉยๆน่ะนะ พอฉันทนไม่ไหวฉันเลยไปโวยวาย สักพักฮยอนจินมันก็โผล่มาแล้วก็มีเรื่องนิดๆหน่อยๆ

โจ – เนี๊ยะน่ะนิดๆหน่อยๆ จนแผลแกอักเสบมานี่น่ะ มันจะมากไปแล้ว

แก้ว – จะไปไหนโจ ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นน้องแกกลับมาอย่าไปหาเรื่องฮยอนจินมันตอนนี้ แล้วมาฟังฉันเล่าให้จบ ฮยอนจินมันต้องการให้แกรับผิดชอบแจฮยอก พี่สาวของมัน

โจ – ว่าแล้วเชียว เรื่องนี้ต้องเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องของฉันกับแจฮยอก ไม่ใช่เรื่องของไอ่จิน แล้วมันมีสิทธิ์อะไรที่ต้องมาลงกับแก ฉันไม่ยอมให้มันจบแค่นี้แน่

แก้ว – อย่าพึ่งตีโพยตีพายสิว่ะ ฉันคิดว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องนี้แน่ๆ ฉันว่าฮยอกจินมันต้องการขยายพื้นที่ธุรกิจของมันมากกว่าซึ่งถ้าดูไม่ผิดบ่อนคาสิโน่ที่มันเล็งไว้ คือเขตโซฮันใต้ที่ แกมีหุ้นอยู่ มันต้องการแลกเปลี่ยนกับพี่สาวของมันแน่ๆถ้าฉันเดาไม่ผิดน่ะ

โจ – เอาเหอะๆเรื่องนี้อีกไม่นานก็จบแก้ว แกนอนพักเหอะพรุ่งนี้เช้าแกต้องไปเมืองไทยแล้ว แกไปฉันคงเหงาน่าดู ขาดเพื่อนรู้ใจในการทำงานไปและที่สำคัญบ้านคงเหงาน่าดูเลย ฉันคงคิดถึงแกมากๆ แต่ฉันจะเบาใจกว่านี้ถ้าแกมีใครสักคนคอยดูแลแกที่โน่นแทนพวกเราน่ะแก้ว

แก้ว – ฉันดูแลตัวเองได้ ฉันว่างๆก็จะบินมาหา หรือแกว่างๆก็บินไปหาฉันสิ กลับมาอีกทีคงเป็นงานแต่งแกแน่ๆโจเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

โจ – ฉันไม่กวนแกล่ะ พรุ่งนี้ฉันไปส่งเอง แล้วนัดหนุ่มๆไว้กี่โมง แกเครื่องออกสิบโมงใช่ป่ะ งั้นแปดโมงไปรับพวกเขากัน ฝันดีน่ะ

 

ภายในห้องพักหรูของสามหนุ่ม

เขื่อน – ป๊อปปี้แกมาช่วยฉันหน่อย ยัดของไม่ลง อ๊าคคคคคคค ทำไมของเฟย์เย่เยอะแบบนี้เนี๊ยะ

ป๊อปปี้ – แฮ่กๆๆๆ ฉันก็ยัดของฟางอยู่ เอ่อ เอาแบบนี้ไหมเขื่อน เสื้อผ้าของเราสองคนยัดรวมกันแล้วเอาของสองคนนั้นมารวมให้กระเป๋าแกเลย เพราะของแกใบใหญ่กว่าของฉันเอาไหม

เขื่อน – เอ่อ นั้นดิทำไมเราสองคนคิดไม่ออกแต่คราแรกฟะ มาๆช่วยกันๆ

โทโมะ – ฮ่าๆๆ ฉันว่าพวกนายไปซื้อกระเป๋าใบใหม่เลยดีไหมฮะ เทเอาเทออกแบบนี้คืนนี้ได้นอนไหมว่ะเนี๊ยะ ฝันดีเพื่อน

เขื่อน / ป๊อปปี้ – เฮ้ยทิ้งกันเลยเหรอฟะไอ่หล่อ

“ จากนั้นพวกเขาสองคนก็รีบช่วยกันยัดเอ๊ยจัดของให้เรียบร้อย แล้วรีบไปพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวกับบ้านเกิดของตนเอง แต่ในขณะเดียวกันนั้น เขื่อนที่เขามาให้ห้องนอนก่อนป๊อปปี้ก็ยังเห็นโทโมะนอนฟังเพลงอยู่นั้นก็ถามคำถามคาที่มีต่อโทโมะจนโทโมะรำคราญ.........”

เขื่อน – ไงไหนว่ามานอนแล้วนอนฟังเพลงสะงั้น โทโมะฉันถามไรแกอย่างหนึ่งได้

โทโมะ – ว่า..................(ยังคงเงียบ)

เขื่อน – แกคิดยังไงกับแก้วว่ะ แก้วน่ารักดีน่ะ นิสัยก็ไม่เหมือนผู้หญิงที่เขามาวอแวกับแกเลย แกสนใจเขาป่าว

โทโมะ - ....................

ป๊อปปี้ – นั่นสิๆฉันเองก็อยากรู้ เพราะปกติแกอยู่ใกล้ผู้หญิงได้นานสุดชั่วโมงเดียว แต่แกกับแก้วมันไม่เหมือนแบบนั้น อย่าๆบอกว่าทำงานร่วมกัน เพราะถึงงานหรือไม่งานแกก็ไม่ได้เป็นแบบนี้

เขื่อน – ฉันเห็นด้วยกับป๊อปมันน่ะเว้ย แกตอบมาเลยน่ะ

โทโมะ – ก็แค่ผู้หญิง โอเคๆ แก้วอาจไม่น่ารำคราญแบบผู้หญิงทั่วไป แต่พวกแกอย่าลืมเราไม่ได้สนิทกันจนจะเปิดเผยนิสัยจริงๆ บางทีเขาอาจง๊อกๆแง๊กๆ ก็เป็นได้ นอนดีกว่ารำคราญ ถามอยู่ได้

ป๊อปปี้/เขื่อน – เหรอขอให้มันจริงเหอะ อย่าไปตกหลุมรักเขาเข้าล่ะ จะหาว่าหล่อไม่เตือน

 

 

 

ฮ่าๆๆๆๆ เขื่อนกับป๊อปปี้ พูดอะไรน่ะ ไปจุดประเด็นแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวโมะก็เขิลลลหรอก

วันนี้ยาวไปหน่อยชดเชยหายไปสองวัน คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ รักทุกคน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ   >x,<

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา