Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
 
   เช้าวันต่อมา...
 
 
   "อยู่กับนายนั่นแค่วันเดียว ทรมานเหมือนอยู่ด้วยกันมาเป็นปี!!"
 
 
   ฉันบ่นกับตัวเองหลังจากที่ทิ้งขยะในห้องพักขยะ เมื่อคืนนี้กว่าจะจัดของเสร็จจนดึกดีนะที่เจ้าของห้อง
 
หงุดหงิดหนีไปค้างที่อื่น ไม่อย่างนั้น เมื่อนคืนไม่ฉันก็เขาต้องตายกันไปข้างหนึ่ง
 
 
   จนเมื่อสายๆเขากลับมาอาบน้ำและเปลี่ยนชุดก่อนที่จะออกไปทำงาน เราไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่าง
 
อยู่
 
 
   "อีกตั้งนานกว่าคุณอาจะกลับ เฮ้อ!"
 
 
   คิดไปคิดมา ฉันก็ทนอยู่อย่างนี้และนั่งนับนิ้วรอวันที่คุณอาจะกลับมา สาบานเลยว่าถ้าฉันไปจากที่นี้ได้
 
เมื่อไหร่ ฉันจะไม่กลับมาเหยียบที่นี้อีกเลย!!
 
 
   "เธอเป็นใครอ่ะ แล้วจะเข้าห้องโทโมะทำไม?"
 
 
   ฉันหันไปตามเสียงทันที เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอดูเปรี้ยวๆ ยืนอยุ่และจ้องมาที่ฉัน
 
 
   "เธอพูดกับฉันหรอ...?"
 
 
   "เธออยู่ห้องเดียวกับเขาหรือเปล่าล่ะ คอยดูเถอะ อีกเดี๋ยวก็จะโดนทิ้ง!!!"
 
 
   ฉันมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจที่อยู่ๆเธอก็พ่นคำพูดบ้าๆใส่ฉันไม่หยุดทั้งๆที่เราพึ่งเจอหน้ากันครั้ง
 
แรก มารยาทน่ะมีบ้างมั๊นยเนี่ย ต้อนรับเพื่อนบ้านด้วยคำพูดแย่ๆแบบนี้ได้ยังไงกัน
 
 
   "โทโมะชอบเธอไม่นานหรอ สเป็กของเขาอ่ะไม่ใช่แบบเธอเลย"
 
 
   "แล้ลเธอเกี่ยวอะไรด้วย ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอก็พูดเอาพูดเอา มีปากก็ถามฉันก่อนสิ ว่าฉันเป็น
 
อะไรกับเขา!"
 
 
   "ปากเก่งใช่ได้เหมือนกันนี่ดี!แบบนี้ค่อยสนุกหน่อย  ... คู่แข่งที่มีพิษสงแบบนี้สิสนุกหน่อย"
 
 
   "คู่แข่ง...หมายความว่ายังไง?"
 
 
   ฉันถามขณะที่มองผู้หญิงตรงหน้าด้วย
 
 
   "เพราะฉันชอบโทโมะ ฉันกับเขาเราอายุเท่ากันเด็กอย่างเธอน่ะหรอจะสู้ฉันได้ ... และที่สำคัญเขาก็
 
เป็นของฉันแล้ว!"
 
 
   "!!!"
 
 
   ฉันได้แต่ยืนตะลึงเมื่ออีกฝ่ายประกาศความเป็นเจ้าของโดยที่ไม่รู้สึกอายหรือเคอะเขินแต่อย่างใด
 
 
   นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!!