Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
   
   
 
   คอนโด M ห้อง  3828
   
 
   'โทโมะ'เจ้าของห้องชุดสุดหรู เปิดประตูรอใหห้ฉันเดินเข้าห้องของเขาไป  ฉันได้ทำการตรวจสอบและ
 
โทรไปหาคุณอายืนยันกับคุณอาว่าไม่ผิดตัวชัวร์ๆคุณอายืนยันว่าเพื่อนรุ่นน้องที่ท่านฝากให้ดูแลฉันก็คือ
 
เขาจริงๆล้านเปอร์เซนต์
 
 
   "นี่นาย...!"
 
 
   ฉันเรียกคนที่กำลังจะเดินเข้าห้องตัวเองไปอย่างหน้าตาเฉย แต่พอได้ยินเสียงของฉันเรียกเอาไว้เขาจะ
 
หันมาเผชิญหน้ากับฉันตรงๆ
 
 
   "นายไม่คิดจะช่วยฉันถือกระเป๋าเข้าไปบ้างหรอ มันทั้งหนักและตั้งหลายใบ "
 
 
 
   "ตั้งนานเธอยังถือขึ้นมาบนชั้นนี้ได้เลยแล้วเกิดอะไรขึ้นมาจะให้ฉันถือเข้าห้องให้ ก็ถือเข้ามาเองสิ"
 
 
   "คนอะไรใจดำที่สุด! ไม่เป็นสุภาพบุรุษซะเลย!!"
 
 
   "มาอยู่ในฐานะผู้อาศัยไม่ใช่หรอ ฉันให้อยู่ร่วมห้องด้วยก็ดีแค่ไหนแล้ว"
 
 
   แล้วเขาก็หมุนตัวกลับจะเดินเข้าห้องไป
 
 
   "นี่นาย...!!"
 
 
   "อ้อ ฉันไม่ได้ชื่อ 'นาย' และอายุมากกว่าเธอ5ปี ถ้ามีมารยาทและได้รับการอบรมมาที่ดีเธอก็ควรจะเค
 
รพฉันและเรียกฉันตามอายุด้วย"
 
 
    เขาหมุนตัวกลับมาเพื่อบอกกับฉัน
 
 
   "พี่งั้นหรอ"
 
 
   ฉันพูดกับตัวเองและถือกระเป๋าและลากกระเป๋าต่างๆของฉันเข้าห้องของเขาไป
 
 
   "ห้องนี้มีห้องนอนแค่ห้องเดียว ฉะนั้นเราต้องขึ้น.....เตียงด้วยกันทุกคืน!!!"
 
 
   เมื่อเดินเข้ามาในห้องเขาก็พูดขึ้นมาก่อนที่เราจะกัดกันเบาๆ
 
 
   "จะใช้คำว่านอนเตียงเดยวกันก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกนะ"
 
 
   ฉันมองร่างสูงด้วยความไม่พอใจ ความจริงฉันเป็นเด็กที่ว่านอนสอนไง เป็นเด็กดีกับผู้ใหม่และคนที่
 
อายุมากกว่าฉัน แต่คนนี้ไม่ได้จริงๆ
 
 
   "และเตียงมันก็กว้างมากพอที่เราจะไม่นอนเบียดกัน   ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่เรื่องมากจะไล่ฉันไปนอน
 
โซฟาหรือว่าตัวเองจะไปนอนโซฟาเอง"
 
 
   "แล้วไม่คิดที่จะเสียสละให้ผู้หญิงบ้างหรอ มันไม่สมควรเลยนะที่เราจะมานอนเตียงเดียวกันทั้งๆที่ไม่ได้
 
เป็นอะไรกัน"
 
 
   "ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้เป็นก่อนเลยดีมั๊ย คุณอาของเธอปลื้มเพื่อนรุ่นน้องของเขาด้วยสิ คงจะไม่ว่าอะไร
 
หรอกถ้าจะได้ฉันเป็นหลานเขย"
 
 
   "หลงตัวเอง!"
 
 
   "แล้วยังไง ขอโทษด้วยนะที่ไม่ใช่คนดีที่จะเสียสละเพื่อใคร ถ้าไม่พอใจก็ออกไปนอนที่โรงแรมอื่นก็ได้
 
นะ ฉันไม่ห้าม"
 
 
   "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอผู้ชายแบบนี้ นอกจากจะไม่ใช่คนดีแล้วยังเลวไม่เบาเลย"
 
 
   "ขอบคุณที่ชมนะ  และหวังว่าเธอจะปฏิบัติตามคำสั่งของฉันในฐานะภาระของฉัน"
 
 
   "เผด็จการชะมัด!"
 
 
   "นั่นแหละฉัน! เก็บเสื้อผ้าใส่ตู้เสื้อผ้าและเก็บของให้เป็นระเบียบด้วย ฉันไม่ชอบคุณหนูที่แต่งตัวดีแต่
 
ทำห้องรกให้คนอื่นมาตามเก็บ!"
 
 
   "รู้จักฉันดีแล้วหรอ ถึงได้ว่าฉันอ่ะ ฉันทำอะไรได้มากกว่าที่นายคิดไว้เยอะ!"
 
 
   "งั้นหรอ อย่างนั้นต่อจาากนีเธอต้องดูแลทำความสะอาดห้องนี้ด้วย  "
 
 
   "ดูแลให้ก็ได้ งั้นเริ่มไอ้นี่ก่อนเลย"
 
 
   ฉันหันไปเห็นซองบุหรี่และกระป๋องเบียร์ที่อยู่ข้างๆหัวเตียง  ฉันหยิบซองบหรี่ขึ้นมาดู
 
 
   "อืม ใช้ของดีซะด้วย"
 
 
   ฟุ่บ!
 
 
 
   "ทำอะไรของเธอน่ะ!!"
 
 
   "ทำความสะอาดไง ทิ้งของสกปรกผิดตรงไหน"
 
 
 
   "เธอนี่มัน...!"