Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
   ฉันถูกดึงตามขึ้นมาชั้นบนสุดของห้างที่เดิม ห้องเดิมกับที่ฉันมาตอนแรก เลขาที่นั่งทำงานอยู่หน้าห้องต้องลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจปนอึ้งที่เห็นเจ้านายของเขากับฉันเดินเข้ามาอย่างไวบวกกับหน้าตาของฉันที่ตอนนี้เป็นไงบ้างก็ไม่รู้
   "ห้ามใครเข้าพบผมตอนนี้!"
   เขาสั่งเลขาที่หน้าห้องแล้วลากฉันเข้าห้องทำงาน
   "ทำอะไรไป รู้ตัวมั๊ย!"
   เมื่อเข้ามาในห้องเขาก็ตวาดใส่ฉันทันที
   "ฉันทำอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่แฟนนายก็มาตบฉัน"
   "หวายไม่ใช่แฟนฉัน!"
   "แล้วไง ยังไงคนผิดมันก็คือตัวนายนั่นแหละ!"
   "ทำไมฉันต้องผิด เธอ2คนมีเรื่องด้วกันเอง"
   "และก่อนที่นายจะเดินออกไปจากตรงนั้น นายพูดอะไรทิ้งท้ายไว้ล่ะ!"
   "ฉันไม่คิดว่าพวกเธอ2คนจะเลือดร้อนกันขนาดนั้น ดีนะที่พนักงานมาตามฉันไปห้าม ไม่งั้นเธอจะเป็นยังไง"
   "ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายนั่นแหละ!!!"
   เพี้ยะ
   "เกิดมาฉันยังไม่เคยถูกตบและยังไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉันเหมือนนาย นายเป็นคนแรกที่ชอบพูดดูถูกฉันว่าฉัน ต่อไปฉันจะไม่อยู่กับนายอีกต่อไปแล้ว!!"
     ฉันตบเขาไป1ทีและวิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว
   "คุณคะคุณ"
   เลขาหน้าห้องเห็นก็เรียกแต่ฉันไม่สนใจ
   
 
   ...โทโมะ...
   "คุณโทโมะคะ...."
  " คุณออกไปก่อน ผมอยากอยู่คนเดียว"
   ผมบอกกับเลขาหน้าห้อง
   เรื่องยัยเด็กบ้านั่น ทำไมเธอถึงต้องทำให้ผมรู้สึกผิดตลอดเลยเวลาที่ทำร้ายเธอด้วยการกระทำหรือคำพูดก็ดี ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นความผิดของเธอแต่เมื่อเธอพูดมาเมื่อกี้เป็นผมผมก็ไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายที่คอยแต่จะทำร้ายผมหรอก
   ติ๊ด..ติ๊ด...ติ๊ด..
   "ครับ"
   "อืม โมะวันนี้พี่กลับมาถึงกรุงเทพแล้วนะ พี่ว่าจะแวะเข้าไปรับหลานสาวของพี่ซะหน่อย ตั้งแต่มายังไม่ได้เจอกันเลย"
   "คะ..ครับ  นี่พี่กลับมาถึงแล้วหรอครับ"
   "ใช่ งานเสร็จก่อนกำหนดน่ะ เลยรีบกลับมา"
   "แล้วทำไมพี่ไม่โทรหาเธอล่ะ"
   "ว่าจะเซอร์ไพร์ซน่ะ ว่าแต่แก้วอยู่ที่นั่นหรือเปล่า?"
   "เปล่าครับ "
   "อ๋อๆงั้นดีเลย เย็นนี้โมะว่างมั๊ยพี่ว่าจะเลีร้ยงขอบคุณน่ะ"
   "....."
   "โทโมะ"
   "คะ..ครับ ว่างครับแล้วเย็นนี้เจอกันนะครับ"
   ติ๊ด
   ปัง!
   "ดะ...เดี๋ยวค่ะ คุณโทโมะจะไปไหนคะ??"
   "เย็นนี้ผมไม่เข้าแล้วนะครับ"
   ผมบอกกับเลขาหน้าห้องไปแล้วรีบวิ่งตามหาใครบ้างคนซึ้งหน้าจะยังไปไหนได้ไม่ไกล