Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
    "นี่ เดินช้าๆหน่อยไม่ได้ไง เดินยังกับรีบไปตายยังงั้นแหละ"
   "เงียบปากแล้วเดินตามฉันมา"
   เมื่อเรากินข้าวกันที่ร้านอาหารนั้นเสร็จปุ๊บ เขาก็ลากฉันเดินต๊อกต๊กออกมายังกับหนี้เจ้าหนี้
   "ช่วยจัดหาเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าให้ผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ"
   เมื่อเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้าเขาก็ดันตัวฉันเข้าไปหาพนักงานผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับบอกจุดประสงค์
   "นี่อะไรเนี้ย ฉันไม่ได้ต้องการเสื้อผ้าสักหน่อย ของฉันก็มี"
   "ฉันจะซื้อให้มีอะไรมั๊ย "
   "ฉันไม่เอา!"
   ฉันพูดแล้วจะเดินออกจากร้านไปแต่หันไปเห็นบุคคลที่เข้ามาใหม่ทำให้ฉันต้องหันไปหาเขาทันที
   "อ้าว กลับมาทำไมล่ะ ไม่เอาไม่ใช่หรอ"
   "แฟนนายมา"
   "ใคร?"
   "โทโมขาาาาาาาาาาาาาาาา"
   ยังไม่ทันที่เขาจะถามฉันจบก็มีเสียงซ้อนขึ้นมา
   "หวาย"
   "ค่ะ หวายเองค่ะ โทโมะมาหาหวายที่ร้านเลยหรอคะเนี่ย หวายคิดถึงโทโมะจัง"
   "ผมมาซื้อเสื้อผ้าน่ะ"
   "ซื้อ? ซื้อให้ใครคะ อย่าบอกนะว่า..."
   เธอพูดเกาะแข้งเกาะขาโทโมะแล้วก็หันมามองฉัน
   "ฉันเอง"
   "เด็กใจแตกที่หนีเที่ยวนี่เอง"
   "ก็ดีกว่าผู้ใหญ่ที่ควงผู้ชายไม่เลือกหน้ามั่วไม่เลือกที่นะคะ ^^"
   "นี่! นี่แกว่าใคร!!!"
   "ว่าผู้ใหญ่ทั่วๆไปไม่ได้เจาะจงที่เธอสักหน่อย"
   "แกนี่มันวอนโดน..."
   "พอ!พอ! ได้แล้วนี่ขนาดผมยืนอยู่ตรงนี้นะคุณยังจะทำอีกหรอหวาย!"
   "นี่!โทโมะปกป้องนังเด็กนี่หรอคะ!"
   "ผมไม่ได้ปกป้องใครทั้งนั้นแหละ คุณไม่เห็นหรอว่าตอนนี้มีแต่คนมามุงดูเรากันนะ"
   "ไม่! ช่างคนพวกนั้นสิคะ หวายจะตบสั่งสอนนังเด็กปากดีนี่ก่อน"
   "คุณกล้าหรอ!!!"
   "ทะ...ทำไมหวายจะไม่กล้า"
   "งั้นก็เชิญคุณจะทำอะไรกับเธอก็ได้แล้วแต่ผมอนุญาต"
   "นี่นาย...แฟนนายจะตบฉันนะ นายทำไมทำแบบนี้!"
   "ก็เธอไปปากดีใส่เขาก่อนทำไมล่ะ"
   "ก็แฟนนายมาว่าฉันก่อน"
   "งั้นเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่อระหว่างเธอกับหวานกันแค่2คน ฉันไม่เกี่ยว"
   เขาพูดแล้วก็ผลักฉันเข้าไปหายยัยเจ้ที่ยืนทำตาขวางใส่ฉันอยู่