Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
   ...20.30น....
 
 
   ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จก็เจอกับเจ้าของห้องที่นอนหลับเป็นตายอยู่ที่โซฟาใน
 
ห้องนอนฉันจึงเดินผ่านเขาไปและลงนอนบนเตียงอันแสนกว้างคนเดียว
 
 
   ฟุบ!
 
 
   "อืม...เฮ้ย! นี่นาย ขึ้นมาได้ไงเนี่ย ลงไปเดียวนี้เลยนะ"
 
 
   เมื่อฉันนอนไปได้สักพักก็รู้สึกว่าข้างตัวของฉันในผ้าห่มมีเสียงอะไรขุกขิกๆอยู่ข้าง แต่เมื่อหันไปก็
 
เผชิญหน้ากับเจ้าของห้องที่นอนคลุมโปรโผล่แต่หน้าออกมานอกผ้าห่มเท่านั้น
 
 
   "อืม..."
 
 
   แต่เสียงที่ตอบฉันกับมาเพียงแค่เสียงครางที่รำคาญฉันเท่านั้น
 
 
   "นี่ นายจะไม่ลงไปใช่มั๊ย ได้ งั้นฉันจะไปเอง หึ!"
 
 
   ฟุบ!
 
 
   แต่พอฉันจะพลิกตัวเพื่อลงจากเตียง มือของเขาก็มาคว้าที่เอวของฉันและดึงให้นอนลงเหมือนเดิม
 
 
   "ปล่อย ปล่อย! นี่ปล่อยนะ !!!"
 
 
   แต่คนข้างๆก็ไม่ได้พูดหรือตอบอะไรฉันกลับมา แม้แต่มือเขาก็ยังไม่ยอมเลื่อนออก
 
 
   "นอนแล้วก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก เธอทำให้ฉันเหนื่อยมาก"
 
 
   ฉันหันไปตามเสียงและก็พบว่าเขาพูดออกแต่ตายังปิดอยู่ ใช่เพราะว่าเขาเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องดูแลตัว
 
ปัญหาอย่างฉัน
 
 
 
   "เหนื่อย นายก็นอนไปสิ  แล้วมาเกาะอะไรฉันล่ะ ฉันอึดอัด!"
 
 
   ฉันพูดแล้วก็พยายามดึงมือของเขาออกจากตัวเขาไปด้วย
 
 
 
   "เฮ้อ!เธอก็นอนไปสิ"
 
 
   เขาพูดเสร็จก็ดึงมือออกไปนอนต่อ
 
 
 
   ก็มีแต่เขานั่นแหละที่นอนหลับ ฉันนี่สิจะนอนหลับลงได้ยังไง 
 
 
   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
   เช้าวันนี้ฉันตื่นขึ้นมาก่อน เพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับพึงจะมาหลับเมื่อประมาณ4ชั่วโมงก่อนนี้เอง
 
 
   "ฮ้าวววววววว  -_-"
 
 
   ตื่นเช้ามาฉันก็ไม่รู้จะทำอะไร เพราะหน้าที่แม่บ้านดูแลทำความสะอาดห้องของเขา ตอนนี้มันก็ไม่มี
 
อะไรให้ทำแล้ว  ห้องสะอาดและเป็นระเบียบจนฉันไม่รู้จะทำอะไรดี
 
 
    "ฉันจะเข้าไปเคลียร์งานที่ห้างหน่อย"
 
 
   "เรื่องของนายสิ นายจะไปแล้วมาบอกฉันทำไม"
 
 
   "ที่ฉันบอกเพราะว่าฉันไม่อยู่แล้วห้ามเธอออกจากห้องนี้ไง"
 
 
   "แต่วันนี้ฉัน..."
 
 
   "วันนี้เธอไม่มีเรียน เพราะฉะนั้นห้ามไปไหนจนกว่าฉันจะกลับมา!"
 
 
   "ชิ!"
 
 
   ฉันหันไปมองเขาขณะที่เขากำลังจะเดินไปที่หน้าประตูห้อง
 
 
   "เออ  แต่ฉันว่าเธอไปกับฉันดีกว่า จะได้ไม่ต้องก่อปัญหาให้ฉันไกลๆอีก"
 
 
   "ไม่! ฉันไม่ไป"
 
 
   "ไปกับฉัน ไปอยุ่ใกล้ๆสายตาฉัน เธอจะดื้อจะซนก็ของให้เธออยู่ในสายตาฉัน"
 
 
   "นี่ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ "
 
 
   "มานี่ ตามมา"
 
 
   เขาว่าเสร็จก็มาดึงแขนของฉันเดินออกจากห้องไป