Secret... ความลับเฉพาะเธอ
เขียนโดย 
Lookpla
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 20.25 น.
แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 21.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คอนโด M ห้อง 3828
ปึง!
โทโมะเหวี่ยงฉันเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตูตามหลังเสียงดัง ผู้ชายคนนี้ไม่คิดบ้างหรือไงว่าฉัน
เป็นคนและเป็นเพศที่อ่อนแอกว่าและเจ็บเป็น
"ไปอาบน้ำล้างความโสมมออกไปจากตัวเธอซะ!"
"โสมมหรอ? ฉันไม่ได้ไปทำอะไรมาสักหน่อย และไอ้คำว่าโสมมของนายน่ะเอาไว้ใช้กับนายดีกว่า
มั๊ย!"
"หน้าที่ของคนผิดอย่างเธอตอนนี้คือทำตามคำสั่งฉัน!"
"แต่เมื่อคืนนายเป็นคนให้ฉันไปเองนะ"
เขาไม่ฟังฉันพูดต่อเลยสักคำเดียว และดูเหมือนว่าฉันยิ่งต่อปากต่อคำกับเขามาก เขาจะยิ่งโมโหมาก
ขึ้นเรื่อยๆ เขากระชากแขนของฉันไปทางห้องน้ำเมื่อเห็นว่าฉันยื่นนิ่งและไม่คิดที่จะทำตามคำสั่งของเขา
"นี่ นี่นายจะทำอะไรน่ะ!ปล่อยฉันนะ!ปล่อย!!!"
"ไม่ต้องดิ้น!ฉันจะล้างความโสมมออกให้เธอเอง!"
เขาตะคอกกลับมาโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของฉันเลยสักนิดเดียวทั้งคำพูดและสิ่งที่เขาทำ ฉันอยากจะ
ร้องไห้และกรีดร้องออกมาต่อหน้าเขาเหลือเกินว่าฉันอึดอัดและเจ็บปวดมากขนาดไหน
"ปล่อย!ฉันจัดการของฉันเองได้!ไม่ต้องมายุ่งกับผู้หญิงโสมมอย่างฉัน!"
"ไม่ยุ่งแล้วเป็นยังไง!เพราะฉันไม่ยุ่งไม่ใช่หรอ เธอถึงได้ทำตัวเหลวแหลก เมื่อคืนไปไหนมาล่ะ ไปนอน
ต่อที่ไหนล่ะ!"
เขาไม่ฟังฉันเลยสักนิดแต่ผลักฉันให้ไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวและเปิดน้ำเย็นจัดรดลงบนตัวของฉัน น้ำเย็นที่
เปิดระดับเย็นที่สุดทำให้ฉันหนาวและเจ็บแสบไปทั่ว เท่านั้นไม่พอเขายังดันฉันไปชิดผนังและใช้มือกดร่าง
ของฉันไว้ขณะที่มืออีกข้างก็คว้าฝักบ้วที่เปิดน้ำมาตรงหัวของฉัน จนฉันแทบจะสำลักน้ำและขาดอากาศ
หายใจ
คงไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะพูดอีกต่อไปเพราะคนตรงหน้าฉันก็ไม่คิดที่จะฟังฉันหรอก
"เธอทำตัวเหลวแหลกด้วยการหายไปทั้งคืนโดยไม่บอกฉันสักคำ!ทำให้ฉันวุ่นวายตามหายเธอทั้งคืน
ทั้งๆที่พึ่งเคลียร์งานเสร็จ...สนุกมากนักใช่มั๊ยที่ทำให้คนอื่นวุ่ยนวาย"
เขาปิดน้ำแล้วขว้างฝักบัวลงพื้นระบายความหงุดหงิด
ไม่รู้ว่าน้ำที่นองหน้าฉันอยู่ตอนนี้คือน้ำตาหรือน้ำเย็นๆที่เขาเปิดราดหัวฉันกันแน่
ฉันยอมไปอยู่ที่อื่นดีกว่าให้เขามาด่าฉันอย่างนี้
สาบานเลย ว่าฉันจะย้ายออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดและจะไม่กลับมาเหยียบที่นี้อีก!
"ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายโกธร และวุ่นวายมากขนาดนี้ ..."
ฉันบอกได้เพียงเท่านั้น น้ำตาก็ร้วงลงมาอีกครั้งทั้งๆที่พยายามสะกดเอาไว้แล้ว ฉันก้มหน้าร้องไห้
เงียบๆ
"รู้ตัวบ้างมั๊ยว่าทำให้ฉันเป็นห่วงแค่ไหน.. ถ้าไม่ใช่ว่าฉันต้องดูแลเธอแทนอาของเธอ ฉันคงไม่เป็นบ้า
อาละวาดให้ปวดหัวหรอก!"
"ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ..."
"ไม่ต้องเอาน้ำตามาอ้างแล้ว เธออาบน้ำไปก่อนเลย ฉันจะไปรอข้างนอก "
เขาพูดจบก็เดินออกไปรอฉันข้างนอกจริงๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
