เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

หลังจากที่ร่างบางหัวโขรกรถ ร่างสูงก็รีบจับไหล่ร่างบางพิงเบาะเหมือนเดิม เธอหัวแตกเลือดไหลเยอะ
 
น่าดู
 
 
" อือ..ฮืม" เสียงร่างบางพูดเบาๆออกมาทันทีที่ร่างสูงจับตัวเธอ
 
 
" ฮ่ะ " พอร่างสุ.เห็นร่างบางฟื้นก็ปล่อยตัวร่างบางหนักๆปล่อยให้เจ็บ ร่างบางเห็นแล้วล่ะที่ร่างสูงปล่อย
 
ร่างบางกระแทกรถเธอจึงแกล้งความจำเสื่อม
 
 
" ตื่นแล้วสิน่ะ เธอนี่มันอ่อนแอจริงๆ " ร่างสูงบ่นทันทีที่เธอฟื้น
 
 
"คุณเป็นใครค่ะ "ร่างบางเอ่ยคำสั้นๆออกมาเพื่อยืนยันในการแกล้ง
 
 
//ยัยนี่สมองเสือมหรอเนี่ย//"อย่ามาสำออยสมองเสื่อมฉันไม่ชอบ" ร่างสูงเขานึกว่าร่างบางสมองเสื่อม
 
จริงๆซะอีกแต่ก็แกล้งพูดด่าร่างบางไปงั้น
 
 
//รู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันสำออย//" ป่าวนะแล้วคุณเป็นใครกันแน่ค่ะ "ร่างบางก็สงสัยว่าร่างสูง
 
รู้ได้ไงเหมือนกัน
 
 
"ฉันไม่รุ้ว่าฉันเป็นใครแต่รู้ว่าเธอเป็นนางบำเรอ "ร่างสูงพูดเจ็บจิตใจร่างบางมาก
 
 
"นี่ป๊อป ฟางไม่ใช่นางบำเรอนะ แล้วฟางก็ไม่เคยคิดว่าป๊อปจะเป็นคนแบบนี้" เธอเผลอหลุดพูดออกมา
 
ซะแล้วสิ
 
 
" เธอไม่ได้สมองเสื่อมหนิ " ร่างสูงพูดหน้าโกรธเป็นไฟทันที
 
 
" เสื่อมนะฉันว่า " เธอพูดเสียงสูงแล้วฉีกยิ้มเล็กๆ
 
 
"ได้ทำแบบนี้ใช่มั้ย " ร่างสูงสต๊าดรถและเร่งรถไปยังที่แห่งหนึ่ง