เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

หลังจากที่ร่างบางหัวโขรกรถ ร่างสูงก็รีบจับไหล่ร่างบางพิงเบาะเหมือนเดิม เธอหัวแตกเลือดไหลเยอะ

น่าดู

" อือ..ฮืม" เสียงร่างบางพูดเบาๆออกมาทันทีที่ร่างสูงจับตัวเธอ

" ฮ่ะ " พอร่างสุ.เห็นร่างบางฟื้นก็ปล่อยตัวร่างบางหนักๆปล่อยให้เจ็บ ร่างบางเห็นแล้วล่ะที่ร่างสูงปล่อย

ร่างบางกระแทกรถเธอจึงแกล้งความจำเสื่อม

" ตื่นแล้วสิน่ะ เธอนี่มันอ่อนแอจริงๆ " ร่างสูงบ่นทันทีที่เธอฟื้น

"คุณเป็นใครค่ะ "ร่างบางเอ่ยคำสั้นๆออกมาเพื่อยืนยันในการแกล้ง

//ยัยนี่สมองเสือมหรอเนี่ย//"อย่ามาสำออยสมองเสื่อมฉันไม่ชอบ" ร่างสูงเขานึกว่าร่างบางสมองเสื่อม

จริงๆซะอีกแต่ก็แกล้งพูดด่าร่างบางไปงั้น

//รู้ได้ไงเนี่ยว่าฉันสำออย//" ป่าวนะแล้วคุณเป็นใครกันแน่ค่ะ "ร่างบางก็สงสัยว่าร่างสูง

รู้ได้ไงเหมือนกัน

"ฉันไม่รุ้ว่าฉันเป็นใครแต่รู้ว่าเธอเป็นนางบำเรอ "ร่างสูงพูดเจ็บจิตใจร่างบางมาก

"นี่ป๊อป ฟางไม่ใช่นางบำเรอนะ แล้วฟางก็ไม่เคยคิดว่าป๊อปจะเป็นคนแบบนี้" เธอเผลอหลุดพูดออกมา

ซะแล้วสิ

" เธอไม่ได้สมองเสื่อมหนิ " ร่างสูงพูดหน้าโกรธเป็นไฟทันที

" เสื่อมนะฉันว่า " เธอพูดเสียงสูงแล้วฉีกยิ้มเล็กๆ

"ได้ทำแบบนี้ใช่มั้ย " ร่างสูงสต๊าดรถและเร่งรถไปยังที่แห่งหนึ่ง