เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

ร่างบางผวุงผวังสะดุ้งตื่นหลังจากที่ฝันร้ายว่าร่างสูงตายเธอรีบขึ้นไปบนห้องของร่างสูง ก็พบว่าร่างสูงนอนโทรมอยุ่บนเตียง

 

 

" ป๊อป..เอ๊ยต้องเรียกคุณป๊อปนี่หว่า คุณป๊อปค่ะ คุณป๊อป " ร่างบางเขย่าแขนร่างสูงที่นอนหลับเบาๆ

 

ร่างสูงค่อยๆเปิดตาออกแล้วตะคอกใส่ร่างบาง

 

 

" มาปลุกฉันทำไมล่ะ ฉันนอนอยุ่ไม่เห็นรึไง " ร่างสูงตะคอกแบบไม่กลัวว่าเธอจะเสียใจ

 

 

"ฉัน ขอโทษค่ะ ก็แค่เป็นห่วงคุณน่ะค่ะ " ร่างบางก้มหน้าก้มตา

 

 

" แล้วฉันให้นอนข้างนอกจะมาข้างในทำไมฮะ " ร่างสูงยังไม่เลิกตะคอกกับอาลาวาดเหือนเด็กถูกแย่ง

 

ของเล่น

 

 

" ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกค่ะ " ร่างบางก็ค่อยลุกขึ้นหันหลัง

 

 

" เดี๋ยว แขนเธอไปโดนอะไรมา " ร่างสูงพูดเมื่อเห็นตุ่มแดงๆเล็กเหมือนยุงกัดก็เลยถาม

 

 

" โดน โดนไม่โดนอะไรนะค่ะ แขนเอ่อแพ้อากาศน่ะค่ะ " ร่างบางพูดและยืนบิดไปบิดมาเหมือนคนมีอาการพิรุท

 

 

" ไหนดูสิ " ร่างสูงค่อยๆลุกจากเตียงแสนนุ่มนิ่ม แล้วเดินไปจับแขนร่างบางแล้วลองลุบดู

 

 

" เอ่อ " ร่างบางได้แต่ขยับตัวออกห่างทีละนิดไม่ให้ร่างสูงรู้ตัว

 

 

" นี่มันยุงกัด ชัดๆ " ร่างสูงอาลาวาดใส่ร่างบางอีกแล้วเมื่อจับได้ว่าเธอโกหก

 

 

" แล้วคุณให้ฉแันไปนอนข้างนอกไม่คิดบ้างหรอว่ายุงมันกัดฉันน่ะ แล้วยังจะมาถามอีก " ร่างบางพูด

 

มาเป็นชุดแล้วทำหน้าเบ้ใส่ร่างสูงแถมน้ำตายังคาเบ้าอีก

 

 

" นอนกับฉันมั้ยล่ะ เธอนอนได้ทุกคืนแต่มีข้อแม้ " ร่างสุงสงสารร่างบางเลยชักคำถามโดยมีข้อแม้

 

 

" เอ่อ ต้องดูก่อนข้อแม้อะไร "ร่างบางมองหน้าร่างสูงด้วยความสงสัย

 

 

" ไม่รู้สิ แล้วแต่ทุกวันฉันจะมีข้อแม้ " ร่างสูงมองหน้าร่างบางพร้อมกับสายตาสุดเจ้าเล่ห์

 

 

" ฮะ ข้อแม่ทุกวันเลยหรอคุณป๊อป " ร่างบางถึงกับตาโตแต่เธอก็ตอบตกลง

 

 

"ตกลง แล้วข้อแม้วันนี้คืออะไร " ร่างบางมองหน้าร่างสูงด้วยความดีใจเพราะเขาคือคนเดิมแล้วไม่ใช่ผุ้ชายเถื่อนอีกต่อไปแต่ไม่แน่นะ

 

 

" ยอมให้ฉันกอดสิ " ร่างสูงพูดแล้วก็เดินไปนอนบนเตียงพร้อมกับเรียกร่างบางให้ไปนอนด้วย

 

 

" ทำไมนายถึงไม่เป็นคนคนนั้นแล้วล่ะ คนที่เคยว่าฉัน ทำร้ายฉัน " ร่างบางหันหน้าคุยกับร่างสูง

 

 

"" หรือว่าเธออยากให้ฉันเป็น " ร่างสูงจับไหล่แล้วคร่อมร่างบางไว้

 

 

"ป่าวนะ ป่าวนะ ฉันไม่อยากให้นายเป็นแบบนั้น แฉันกลัว ฉันไม่ชอบ ฉัน แฉันกลัวมากเวลาที่นายเป็น

 

แบบนั้น ฉัน " ร่างบางพูดเป็นชุดหลังจากที่ร่างสูงพูดตะคอกและคร่อมเธอไว้

 

 

" พอเหอะฉันแกล้งหน่า คือว่าที่ฉันทำแบบนั้นเพราะฉันโกรธเธอที่เธอเลิกกับฉัน ฉันคิดว่าฉันจะจับเธอ

 

มาเป็นคนใช้จนตาย แต่ฉันก็ทำไม่ได้เพราะฉันรักเธอ " ร่างสูงน้ำตาคาเบ่าแต่ก็ยังยิ้ม

 

 

" ฉันก็รักนายแต่ว่า พ่อ ฉันเขาจะมีคนติดตามฉันตลอดเวลา ถ้าพ่อฉันจับได้ว่านายกับฉันอยู่ด้วยกัน

 

พ่อฉันก็จะฆ่านาย ฉันก็เลยแกล้งเลิกไม่ได้ ฉันจำเป็นที่ต้องเลิก แต่ พ่อฉันตกบันไดนี่หน่า จะเป็นไง

 

บ้างเนี่ย ฉันขอโทรหายัยแก้วกับเฟย์หน่อยนะ " ร่างบางพูดพร้อมกับน้ำตา

 

 

 

" ที่นี่ไม่มีสัญญาน " ร่างสูงพูดและจับโทรศํพท์ที่กำลังจะโทร

 

 

" อ้าว แล้วนายพาฉันออกไปจากที่นี่ได้มั้ย " ร่างบางพูดอ้อนวอน แต่ไม่เป็นผล

 

 

" สะพานขาด ออกไปไม่ได้ เจ้าหน้าที่กำลังซ่อมอยู่นะ กว่าจะซ่อมเสร็จก็ประมาณ สองสามเดือน "

 

 

" ทำยังไงดีนะ " ร่างบางได้แต่กระวนกระวาย

 

 

" นอนกอดฉันซะ ไม่งั้นฉันจะกินเธอถ้าเธอไม่กอด "  ร่างสูงถึงทีก็พูดเจ้าเล่ห์

 

 

" ได้  "ร่างบางพูดแล้วก็นอนกอดกับร่างสูงซะกลมเชียว

---

 

เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย โอ๊ยสับสนจัง - .- แต่อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค่ะ  ตอนหน้าจัดฉากเอ็นซีเต็มที่ สัญญา