เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

"  ป๊อป " ร่างบางที่เห็นสภาพร่างสูงก็รีบวิ่งไปดูุอาการทันที

" อือ..ร้อน..ฟางฉันร้อน " ร่างสูงเหมือนคนเป็นลม

" นายคงเป็นไข้ล่ะสิ เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้นะ " ร่างบางรีบวิ่งไปหยิบนู้นหยิบนี่แล้ววิ่งมาที่ร่างสูงที่กำลังนอน

โทรมอยู่บนเตียง แล้วนำผ้าชุบน้ำแล้วบิดและแตะหน้าผากร่างสูงเบาๆแล้วร่างบางก็แตะไปจนทั่วร่างกาย

อะ แฮ่ม แตะแค่แขน หน้าอก คอ หน้า มือ นะจ๊ะ^_^"

" ดีมั่งยัง " ร่างบางถามร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงหลับตาครึ่งหนึ่งแถมร่างบางด้วยสายตาเครียดแค้น

" ถ้าฉันหายเมื่อไหร่ละก็ เธอ... " ร่างสูงนึกในใจแต่ก็ไม่มีแรงนึกเลยล่ะ เขาป่วยหนักมาก

" อืม ดีแล้ว " ร่างสูงพูดออกมาแบบกัดฟัน แต่ทำให้ร่างบางดีใจซะปลิวขึ้นสวรรห์ เพราะนั้นคือคำที่ร่าง

สูงพูดเพราะกับร่างบางตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านนี้

แต่เอ๊ะ นี่วันวาเลนทายนี่หน่า ร่างสูงยังไม่ได้ให้อะไรร่างบางเลย ร่างบางก็เดินตรงออกจากบ้านแล้วก็

ไปที่สวนกุหลาบจากนั้นก้ตัดมาแล้วห่อเดินขึ้นไปให้ร่างสูง แต่คงไม่ต้องเดินให้เมื่อยแล้วล่ะ เพราะ

ร่างสูงอยู่ตรงหน้าแล้วไง

" นายไม่ได้เป็นอะไรหนิ " ร่างบางคิ้วตกเมื่อเห็นร่างสูงยืนนิ่งอยู่ข้างหน้า

อ่ะ อ่ะ อ่ะ ร่างสูงค่อยๆจางหายไปแล้ว นั้นร่างสูงตายแล้วหรอถึงสามารถหายตัวได้แบบนั้น

-----------------------------------------------------------------------------------

ป๊อปปี้จะตายจริงๆหรือป่าว เรื่องมันเศร้า ต้องติดตาม