นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

ย้ายกลับมาที่แก้วกับโทโมะกันบ้าง
 
"โทโะมลูกรั๊ก"แม่โทโมะวิ่งเข้ามาหาลูกชายทันทีที่เห็นโทโมะนอนอยู่และตามมาด้วยพ่อโทโมะ ทั้งพ่อและแม่ต่างบินกลับจากต่างประเทศมาเพื่อดูอาการลูกฃายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูล
"ใครมันทำอะไร ไอ้หนูบอกพ่อ"(พ่อโทโมะว่าไอ้หนู)
"ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยมากันเยอะเชี่ยว เสียเวลางานหมด"
"ก็กลับมาดูอาการลูกรักไง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นไอ้หนูมันยอมให้ใครต่อยเลย แปลกทำไมไม่สู่น้า รึว่าจะเป็นจริงอย่างที่เจ้าเขื่อนมันเล่าให้ฟังจริงๆ"พ่อพูดแล้วชำเลืองมองมาที่แก้วเล็กย้อยด้วยความนึกเอ็นดู
""อ้หนูดูซิมันหมดหล่อลไปเยอะรึเปล่า"ผู้เป็นพ่อจับใบหน้าลูกชายๆไปมา จะว่าไปแล้วพ่อลูกคู่นี้ก็ไม่ได้ทิ้งเค้าความหล่อกันเท่าไหร่เท่าที่มองเมื่อสมัยพ่อของโทโมะยังเป็นหนุ่มก็คงจะหล่อไม่แพ้โทโมะเลยหล่ะ
"ยังหล่อเหมือนเดิมครับพ่อ นั่นแก้วแฟนผมครับ"
ทั้งพ่อและแม่ต่างเพ่งสายตามาทีแก้วมองหน้าว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเต็มตา แม่ของโทโมะเดินเข้าไปหาแก้วใกล้ๆมองแก้วตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำเอาแก้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว
"นี่แฟนลูกเหรอ"
"ครับแม่"
"น่ารักมาก แม่ขอบแบบนี้เลยที่ต้องการ"ยิ้มออกมาทำให้แก้วพลอยยิ้มตามไปด้วย
"ขอบคุณค๊ะ"
"จร้า ชื่ออะไรนีะแก้วใช่ไหมลูก"
"ค๊ะ"
"ไม่น่าเชื่อว่าลูกชายตัวดีจะมาสยบให้กับผู้หญิงตัวเล็กอย่างหนูแก้ว"
"รู้ไหมลุก เจ้านี้ตอนสมัยมันอยู่กับแม่น๊ะผู้หญิงที่ควงมาแต่ล่ะคนดูไม่ได้เลยแม่ล่ะปวดหัว แต่พอมาเห็นหน้าหนูแล้วอาการมันก็หายเลย ดีใจจริงๆลูกชายเลือกแม่ของลุกได้ถูกใจแม่ที่สุด"
"แม่พ่อว่าเราคงเจอลุกสะใภ้แล้วล่ะมั่งงานนี้ พ่อจองไว้เลยน๊ะลูเรียนจบจะไปขอกับคุณพ่อคุณแม่ทันทีเลย"
"ของเลยครับพ่อ เรียนจบแต่งงานแล้วก็มีลูก พ่อกับแม่จะได้มีหลานอุ้มไวๆ"แก้วเขินหน้าแดง
"โมะเรายังเด็กอยู่เลย"แก้วกระซิบที่หูโทโมะให้ได้ยินแค่2คน
"ไม่เด็กแล้ว คนมีอะไรกันแล้ว ก็ต้องมีลูกซิถึงจะครบสูตร"
"โมะ!!"แอบตีโทโมะเบาๆ สักพักพ่อแม่ของโทโมะขอตัวกลับกลัวว่าจะไปขึ้นเครื่องไม่ทัน(มาแค่เนี่ยน๊ะ)
ทั้งแก้วและโทโมะต่างก็เป็นที่ถูกใจของพ่อและแม่ของกันและกัน หลังจากนี้ไปคงจะมีแต่ความสุกกันจริงๆซะที
 
1ปีต่อมา(ไวมากไรเตอร์โกงเวลา)
วันงานปาร์ตี้ส่งทายปลายเทอมก่อนเข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย
หอประชุมใหญ่กลางฟอร์เต้นรำ
"ที่รักครับ"
"หือ"
"รักที่รักจังเลยครับ"
"ไม่เบื่อเหรอพูดคำนี้มาสองปีแล้วแล้วน๊ะ"
"ไม่เบื่อหรอก ที่รักคงต้องฟังไปจนวันที่โมะหมดลมหายใจซะหล่ะ"
"เขินแล้วน๊ะ"เปลี่ยนท่าจากโอบแขนเต้นรำมาเป็นกอดแล้วเต้นรำแทน
"จำได้ไหมโมะเคยทำแบบนี้กะที่รักตอนสอนที่รักเต้นรำครั้งแรกด้วยน๊ะ"
"จำได้ซิวันนั้นมีโจรด้วย"
"เหรอ โมะไม่เห็นรู้เลย"
"ใช่โจรมาขโมยจูบแรกของแก้วไปเฉยเลย"
"อ่า...จริงเหรอเนี่ย"โทโมะไขสือ
 
"อืม...นอกจากมาขโมยจูบแรกแล้วโจรยังได้อะไรไปอีกรู้ไหม๊"
"ไม่รู้อ่าครับ"โทโมะยังแกล้งโง่ไม่เลิก
"ก็ได้หัวใจแก้วไปทั้งดวงเลยไง"โทโมะเกยจมูกไว้ที่หน้าฝากแก้วแล้วหอมแรงๆ
"โมะก็จะดูแลหัวใจดวงนี้ด้วยชีวิต"
"ขอบคุณค๊ะ"เงยหน้าขึ้นมารับจูบจากโทโมะ
ปัง!!
เสียงปืนดีังขึ้นโทโมะพลิกตัวเหวี่ยงแก้วกับตัวเองให้เข้าไปอยู่ใต้โต๊ะในงานที่มีผ้าคลุมอยู่ แต่ปากทั้งคู่ยังคงไม่ปล่อยจากกัน ไม่ว่าข้างนอกจะมีเสียงอึกะทึกโครมครามแค่ไหน แต่้ทั้งคู้ก็เหมือนหลุดออกไปในโลกที่ไม่มีใครอยู่ยังไงยังงั้น จนกระทั้ง
"พวกเรา!ไม่ต้องสนใจมันวันนี้วันสุดท้ายเล่นสนุกกันให้เต็มที่"เขื่อนสงสัญญาณเรียกให้เพื่อนๆออกมา ทุกคนต่างลุกออกจาที่ซ่อนแล้วคว้เาทั้งเค้ก ขนม น้ำไวนืปาใส่กันโดนโจรบ้างไม่โดนบ้าง โจรถึงกับเอ๋อแล้ววิ่งออกจากงานไปเลย ป๊อปปี้ที่จับมือฟาง แล้วมืออีกข้างจับเค้กปาใส่หัวเขื่อนเต็มๆ
"ไอ้ป๊อปเล่นอะไรว่ะเนี่ย"เขื่อนจับผมเหนี่ยวๆแล้วปาคืน คนอื่นก็ยังคงเล่นอย่างสนุกสนาน มุมหนึ่งแขนตะอุ้มจินนี่มือนึ่งแล้วอีกมีนึ่งถีอเค้กสตอร์เบอร์รี่ขว้่างใส่ป๊อปปี้
"ฮะ ฮ๊ะ ไอ้หมีเฮ้ยหน้าแกหมดหล่อว๊ะ555"
แพละ~
เคนตะโดนป๊อปปี้ขว้างกลับเต็มหน้าเลย
จองเบพามินลัดเลาะมาที่โต๊ะที่มีผ้าคลุมสีฟ้า ส่งสัญญาณบอกมีนว่าทันทีที่ตยยกถาดเค้กอันใหญ่โตเสร็จให้มีนกรัตุกผ้าปูโต๊ะนั่นออก
ฟรึ่บ~
เพละ!!
"555+พวกแกมาดูไอ้โมะดิขนาดข้างนอกเค้าเล่นกันวุ่นวายมันยังมีอารมณ์มาจูบกับแฟนน่าตาเฉยเลยอ่า"สภาพโทโมะกับแก้วใบหน้ามีแต่เค้กด้วยกันทั้งคู่โทโมะยิ่นได้ก็ไล่เขวี้ยงจองเบคืนทันที แก้วที่ยืนงงอย฿ูก็พลอยโดนไปด้วย และมือบางๆก็ถูกมือเรียวจับแล้วพาวิ่งออกมาข้างนอก
 
สวนหลังโรงเรียน
"อืมวันนี้มีความสุกจังเน้อที่รัก"
"..."ไม่ได้ตอยอะไรใช้มือปาดเค้กที่แก้มมากิน โทโมะหยุดมือแก้วไว้แล้วเริ่มใช้ลิ้นพรมจูบทั้วทั้งใบหน้า(กินเค้กที่หน้าม๊าิ่อะ)จนเหลือแค่บริเวณมุมปาก โทโมะจูบลงไปที่ปากแก้วแล้วดันเค้กที่อยู่มุมปากนั้นเข้าไปในปากส่งต่อให้แก้วด้วยลิ้นอุ่นๆ สอดปลายลิ้นเข้าไปผัวพันกับลิ้นเล็กของแก้ว มือก็ล้วงเข้าไปใต้ชุดราตรีสีพีชอ่อน
"อี้อ~"
แก้วประท่วงมือโทโมะที่รุกรานอยู่ โทโมะรุ้สึกจึงหยุดมือแล้วเปลี่ยนมาเป็นกอดหลวมๆปากก็ยังคงจุบแก้วไม่หยุด ลิ้นเล้เริ่มตอบสนองเมื่อโทโมะทำท่าจะหยุดการจูบลง นั่นยิ่งทำให้โทโมะรุกหนักยิ่งกว่าเดิมอีกทั้งสองจูบกันใต้พระจัทร์ที่เต็มดวงส่องแสงลงมาเหมือนไฟสีนวล และมีเบื่องหลังเป็นเพื่อนๆที่เล่นสนุกกันอยู่บนหอประชุม โทโมะถอนปากออกแล้วกอดแก้วแรงๆ
"รักที่รักครับ"
"รักที่รักค๊ะ"
ทั้งโทโมะและแก้วหันกลับไปขว้าของที่เตรียมมาปรากฎว่ามันเป็นของอย่างเดียวกัน คือสมุดที่ทำจากกลับกุหลาบที่ได้มาเมื่อตอนเล่นRCเมื่อ2ปีที่แล้ว
"ให้/ให้"ใจตรงกันเลย
"ครบรอบ2ปีแล้วโมะเลยอยากให้สมุดเล่มนี้ที่รักจะได้เอาไว้อ่านว่าโมะรักที่รักมากแค่ไหน"
"เหมือนกันตั้งใจจะให้วันครบรอบปีที่แล้วแต่มันยังเขียนไม่หมด"โทโมะขว้าจะมาเปิดอ่านดู
"อย่าพึ่งอ่าน ไปอ่านที่บ้านเขินหมด"
"ก้ได้ แต่ที่รักอย่าลืมอ่านของโมะด้วยหล่ะ"
"อะ เอ่อ...เราจะรักกันแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม๊"
"สำหรับโมะที่รักจะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวที่จะได้หัวใจโมะไป"
"เรารักเนอะ"แก้วพูดโทโมะใช้มือขยี้หัวแก้วอย่างเอ็ยดู
"อือ...เรารักกัน
 
มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยสำหรับโทโมะและแก้ว ต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าจะมารักกันได้ โทโมะผู้ชายคาสโนวาหล่อเลือกได้ ส่วนแก้วผู้หญิงที่ห้าวสุกติ่ง แต่ฟ้าก็แกล้งให้ทั้งสองต้องผ่านอะไรมาด้วยกันจนคาสโนวาที่ไร้หัวใจนั้นรู้จักความรัก(รักมากด้วย)และทำให้คนที่ห้าวๆกลายมาเป็นผู้หญิงที่น่ารักไม่เหลือเค้าความห้าวอีกเลย และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคงไม่มีอะไรสามารถจะทำลายความรักของทั้งคู่ลงไปได้อีกล่ะมั๋ง
 
.........................................................THE END........................................................
ขอซาวเสียงรีดเดอรืหน่อยว่าอยากให้มีภาคพิเศษรึเปล่าอ่า.............
จบแล้วจบแปลกรึเปล่าก็ไม่รู้ที่ผ่านมาไรเตอร์แต่งมาอย่างสมบุกสมบันมากฝากให้รีดเดอรืเก็บเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยน๊ะจร้าาาาา
ยังรัดรีดเดอร์เหมือนเดิมจุีฟม๊วฟฟ
ปล.เรื่องต่อไปอย่าลืมมาติดตามกันน๊ัะจีะ