นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

ตอนเช้า

"โมะ โมะ โมะ!!แก้วสะดุงตื้นขึ้นมา

"แก้วเป็นไงบ้าง"ฟางรีบลุกขึ้นมาดูอาการแก้ว

"ไม่เป็นไร โมะหล่ะ"

"หมอให้เยี่ยมได้ล่ะ อยากไปไหมีล่ะ"

"ฟางพาไปหน่อยสิ"ฟางพยักหน้า คือฟางอยู่เฝ้าแก้วทั้งคืนแต่เพื่อนๆอีก3คนกลับไปก่อนเพราะวันนี้มีเรียน ส่วนแก้วหมอให้แค่นอนพักไม่ถึงกับให้น้ำเกลือ

นายวิสว   ไทยานนท์

แอ๊ด~

"อ้าวแก้วมา ไอ้โมะมันเรียกหาอยู่พอดีเลย ไอ้นี้ฟื้นได้ก็เรียกหาแต่แก้วเลย"ป๊อปปี้บ่น

"ฟางป๊อปหิ้วข้าวเราไปหาอะไรกินกันไหม"มองไปที่ฟาง

"อืมไปซิกำลังจะไปซื้อของสำคัญอยู่พอดี"

"อะไรคือของสำคัญหล่ะฟาง...มีอะไรสำคัญกว่าป๊อปด้วยเหรอ"ขมวดคิ้วงง

"มันก็ไม่ได้สำคัญแต่ฟางจำเป็นต้องใช้ไง ป๊ะป๊อปเลิกงงได้ได้แล้ว"ป๊อปปี้ยังคงทำหน้างงไม่เลิกแก้วเลยเดินมาสะกิด

"ป๊อปไอ้สำคัญอะมันต้องใช้ทุกเดือนของผู้หญิง แต่ถ้าป๊อปไม่อยากให้มันสำคัญก็มีน้องสิมันก็จะไม่สำคัญกะฟางไปอีก9เดือนอะ"แก้วยิ้มๆฟางถึงกับเขินแม้จะเดินไปไกลแล้วแต่ก็ยังได้ยิน

"แก้วเรายังเด็กอยู่เลยน๊ะ"ฟางตะโกนกลับมา

"555ก็ล้อเล่นน๊ะฟาง"

"ป๊อปเร็วอย่อยูา่ใกล้แก้วมากเดี๋ยวคิดอะไรพิเรนตามแก้วไปอีก ป๊ะ"กวักมือเรียกป๊อปปี้

"แก้วลากเกาอี้ไปนั่งข้างเตียงโทโมะ

"โมะเป็นไงบ้าง"แก้วเตะที่บาดแผลโทโมะ

"แก้วปลอดภัยโมะก็ไม่เป็นไรแล้ว"ขนาดป่วยยังส่งสายตาหวานช้ำมาที่แก้ว

"โมะป่วยน๊ะยังมาทำตาหวานอีก"แก้่วเตือน

"ป่วยไงเลยต้องการกำลังใจไง""เจ็บไหม๊ครับที่รัก"จับแก้มแก้วที่เป็นรอยแดง

"เจ็บยังไงก็ไม่เท่าโมะหรอก"จับมือโทโมะที่จับแก้่มตนเองอยู่

"แ่ค่ได้ทำเพื่อแก้วตายโมะก็ยอม"

"ไม่เอาอย่าพูดเรื่องนี้ซิ"แก้วตาแดงๆจะร้องไห้อีก

"อย่าร้องไห้สิที่รัก แค่นี้ตาก็ช้ำหมดแล้ว"แก้วปาดน้ำตาทิ้งอย่างลวก

"ที่รัก...หอมแก้วโมะที"อยู่ดีๆก็พูดขึ้น ป่วยยังอ้อนไม่เลิก แก้วก้มหน้าลงไปฝั่งจมใูกลงที่แก้มโทโมะ

"เมื่อไหร่โมะจะหายน้า จะได้นอนกับที่รักซะทีคิดถึงที่รักจะแย่"

"แก้วว่าอีกนาน"

"ไม่นานหรอกขนาดโมะโดนซ้อมปางตายคืนเดียวยังฟื้นเลย"

"แปลกทำไมโมะฟื้นเร็วจังมีของดีเหรอไงเนี่ย"

"ไม่มีของดีหรอกแต่อาจจะเป็นเพราะแก้วไง โมะรู้ว่าแก้วรอโมะอยู่ แต่ถ้าไม่มีแก้วโมะคงจากไปนานแล้วหล่ะ"

"โมะปากหวานอีกแล้วนะ"

"เอะวันนี้เรายังไม่ได้ชิมปากกันเลยรู้ได้ยังไงว่าหวาน"

"บ้า"

"ลองชิมไหม๊หล่ะ"

"ไม่เอาอะ"

"หน่อยนึ่งนะโมะจะได้มีกำลังใจ จะได้หายไวๆไง"

"โอ้ย...ไอ้โมะนี้พึ่ีงฟื้นเหรอไงเนี่ย ไม่เหมือนพึ่งฟื้นเลยน๊ะเนี่ยอ้อนซะ"เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าผลไม้

"อ้าววเฟยืไปไหนหล่ะเขื่อน"แก้วทักเขื่อนเพราะว่าปกติที่ไหนมีเขื่อนที่นั่นก็มีเฟยื

"ดาร์ลิ่งง่วงขอกลับไปนอนที่บ้านเมื่อคืน ป่านนี้คงจะไปเรียนแล้วมั๋ง อ่อฟางกับไำอ้ป๊อปก็กลับไปโรงเรียนแล้วมันบอกว่าแกมีคนดูแลดีแล้ว สงสัยจะจริง ว่าแต่แกอึดจริงๆว๊ะไอ้โมะที่แรกพวกฉันใจหายกันหมดเลย นึกว่าแกจะไม่รอด"

"ก็รอดอยู่นี่ไงหล่ะ"

"เออรู้ถ้าแกไม่รอด แก้วคงร้องไห้ตายตามแกไปแน่ๆ"

"ที่รักร้องไห้มากมายเลยเหรอครับ โอ๊ะโอ๋ไหนมาจูบรับขวัญที่ซิ"ดึงแก้่วลงมากอดทำให้แก้วขึ้นไปอยู่บนเตียงโทโมะด้วย

"โมะเขื่อนอยู่น๊ะ"

"ช่างมันดิ ทีมันจูบกับเฟยืต่้อหน้าเราได้เลย"

"ไม่เอาอะโมะ"

"..."โทโมะงอนเบื่อนหน้าหนีแก้ว

"โอ้ย...แก้วเขื่อนไปน๊ะอยู่แล้วมันเป็นส่วนเกินไอ้โมะมันขี้อ้อนวะเขื่อนเลี่ยนแทนแก้วเลย"

"อ่าจ่ะ"แก้วเขิน

"ไอ้โมะไปน๊ะมีเรื่องต้องจัดการที่โรงเรียนแทนแกพอดีวันนี้เกลจะมาเอาเอกสารที่โรงเรียนถ้าเจอดาร์ลิ่งของฉันมีหวังโรงเรียนแตกแน่"

"อืมๆฝากด้วยหายแล้วจะกลับไปเคลียร์ต่อเอง ยังไงก็ขอบใจมากวะ"

"เออๆรีบหายแล้วกันไอ้ประธานชอบอู้ แค่นี้ฉันกับไอ้ป๊อปก็ไม่มีเวลาไปสวีตกับแฟนแล้ว หน้าที่แกมันเยอะชะมัดเซ็งว่ะ"

"เออน่าช่วยหน่อย เดี๋ยวปีหน้าฉันจะสั่งพ่อแม่ให้บริจากน้อยๆแล้ว วุ่นวายเดี๋ยวไม่มีเวลาให้ที่รักแย่เลยน้อที่รัก"

พยักหน้าส่งไปที่แก้วที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเอง

"พอเลย พอเลยหยุดหวานกอดฉันไปดีกว่าเลี่ย!"พุดจบก็เดินออกไป

"โมะ"

"..."โทโมะไม่ยอมพูด

"โมะ เป็นอะไรเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย"

"..."

"โมะอะ"เมื่อโทโมะไม่ยอมหายงอนแก้วเลยจับใบหน้าโทโมะให้หันกลับมาแล้วเตะปากเธอเข้ากับปากโทโมะเบาๆแล้วรีบถอนออก

"โอ้ยที่รักอะ แค่นี้เองเหรอยังไม่ทันรู้รสเลยอะ"

"พอแล้วอยากทำอะไรไว้ไปต่อที่บ้านเดี๋ยวมีคนมาแย่เลย"

"จริงนะที่รักพูดแล้วหามคืนคำด้วย"

"อะ อืมแต่ีตอนนี้นอนพักก่อนจะได้หายไวๆ"

"ครับ"โน้มคอแก้วลงมาจูบที่ซอกคอขาวแล้วฝากรอยรักสีแดงเรื่อๆเอาไว้

"โมะลบรอยไอ้ชั่วนั่นให้ที่รักแล้วนะครับ"กระซิบที่ใบหูเล้ก แล้วหลับตาลง แกวกอดโทโมะกอนจะถอยออกมาเพื่อให้โทโมะพักผ่อน

ที่โรงเรียน

"แกอิ๊เด็กเลว!!"เฟยืกระดดเข้าใส่ทันทีที่เห็นเกลเดินเข้ามาในโรงเรียน เสียงของเฟย์เรียกสายตาคนอื่นๆได้เป็นอย่างดี

"อะไร อะไรของแกเนี่ยนี่ยังไม่เห็นสภาพเเพื่อนแกใช่ไหมี อยากโดนอีกคนเหรอไง"

"เด็กนิสัยไม่ดีเธอเข้ามาที่นี้อีกทำไม"ฟางถาม

"ไม่ต้องมาสุภาพ แกมันก็พวกเดียวกันเกาะผู้ชาย!1"

"มันจะมากไปแล้วน๊ะระรานเพื่อนฉันยังไม่พอใช่ไหม"เฟยืพุ้งเข้าใส่้เกลทันทีด้วยความหมันไส้ ไม่ว่าใครก็ยังเฟย์ไม่อยู่ เฟย์กระโดดจิกหัวเกลลงมาตบเอา ตบเอา

เพียย เพี้ยย!!

"เป็นไง ชาหล่ะซิ"กระชากเกลให้หันหน้ามามองเธอ(เฟยืโหดอะ)

"..."

เพี้ยย

"นี่มันยังไม่ถึงครึ่งที่เธอทำไว้กับเพื่อนฉัน"

เพี้ยย เพี้ยย!!

"เฟย์พอเหอะ"ฟางรับวิ่งเฃ้ามายังมือเฟย์เอาไว้

"ไม่มีทาง"กระชากเกเลให้ลุกขึ้น

"เฟย์!!ทำอะไร"เขื่อนเข้ามาหามแล้วลีอกแขนเฟย์เอาไว้

"มาห้ามทำไมมันน่าจะโดนมากกว่านี้"

"ช่างเหอิะเฟยื เกลมาเอาอะไรก็รีบไปเอาไป"สั่งเกล

"ฝาสกไว้ก่อนเหอะ"เกลส่งสายตาอาฆาตมาทางเฟย์

"มันมาทำอะไร"เฟย์ถามเขื่อน

"เค้ามาเอาเอกสาร จะไปเรียนต่อเมื่อนอก"เขื่อนคลายแขนที่รัดเฟย์ไว้

"ดีแล้ว ไปไม่ต้องกลับมาเลยได้ยิ่งดีชิส์"

"นี่ดาร์ลิ่งทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยน๊ะ"

"รู้แล้วแต่มันอดไม่ได้ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งทนไม่ได้"

"คร๊าบเดี๋ยวก็โดนทำทันบนหรอก"

"ไม่กลัวแค่ได้ตบมันเป็ยพอ ดูมันทำกับแก้วสิ"

"โอ้โห้เขื่อนชักกลัวแล้วนะ อย่านี้อยู่ด้วยกันอย่าฆ่าเขื่อนน๊ะ"เขื่อนพูดติดตลกแล้วชวนเฟย์ ฟางขึ้นห้องเรียน

..................................................................................

อ่าจบไปอีกแล้ว โอ้โห้กว่าจะอัพขึ้นเล่นเอาเหนี่อยไปเลย ก็คอมบ้่านไรเตอร์มันช้าอะอัพซ้ำกันมา2-3วันพึ่งจะมาขึ้นวันนี้

อ่านแล้วช่วยกันเม้นด้วยน๊ะค๊ะ ตอนนี้อาจไม่สนุกเท่าไหร่นักเพราะรีบมากไรเตอร์จะสอบอยู่อีก2วันนี้แล้วส่งสัยจะไม่รอดแน่ๆเลย555ยังไงรีดเดอร์อย่าพึ่งเบื่อเด็ดขาดเลยน้าอยู่เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ก่อน

(วันนี้ดีใจมากแฮปปี้ที่สุดในรอบหลายวันมานี้ข่าวม๊าของเราไง!!ชอบหมอดูที่สุด)

555รักรีดเดอร์ที่สุดจุฟฟม๊วฟฟ(ถ้าพิมพ์ผิดมากไปก็ขอโทดด้วยน๊ะจร้าา)