นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

8.5

เขียนโดย tietang

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 13.56 น.

  29 ตอน
  264 วิจารณ์
  66.79K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ย้ายกลับมาที่แก้วกับโทโมะกันบ้าง

 

"โทโะมลูกรั๊ก"แม่โทโมะวิ่งเข้ามาหาลูกชายทันทีที่เห็นโทโมะนอนอยู่และตามมาด้วยพ่อโทโมะ ทั้งพ่อและแม่ต่างบินกลับจากต่างประเทศมาเพื่อดูอาการลูกฃายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูล

"ใครมันทำอะไร ไอ้หนูบอกพ่อ"(พ่อโทโมะว่าไอ้หนู)

"ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยมากันเยอะเชี่ยว เสียเวลางานหมด"

"ก็กลับมาดูอาการลูกรักไง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นไอ้หนูมันยอมให้ใครต่อยเลย แปลกทำไมไม่สู่น้า รึว่าจะเป็นจริงอย่างที่เจ้าเขื่อนมันเล่าให้ฟังจริงๆ"พ่อพูดแล้วชำเลืองมองมาที่แก้วเล็กย้อยด้วยความนึกเอ็นดู

""อ้หนูดูซิมันหมดหล่อลไปเยอะรึเปล่า"ผู้เป็นพ่อจับใบหน้าลูกชายๆไปมา จะว่าไปแล้วพ่อลูกคู่นี้ก็ไม่ได้ทิ้งเค้าความหล่อกันเท่าไหร่เท่าที่มองเมื่อสมัยพ่อของโทโมะยังเป็นหนุ่มก็คงจะหล่อไม่แพ้โทโมะเลยหล่ะ

"ยังหล่อเหมือนเดิมครับพ่อ นั่นแก้วแฟนผมครับ"

ทั้งพ่อและแม่ต่างเพ่งสายตามาทีแก้วมองหน้าว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเต็มตา แม่ของโทโมะเดินเข้าไปหาแก้วใกล้ๆมองแก้วตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำเอาแก้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว

"นี่แฟนลูกเหรอ"

"ครับแม่"

"น่ารักมาก แม่ขอบแบบนี้เลยที่ต้องการ"ยิ้มออกมาทำให้แก้วพลอยยิ้มตามไปด้วย

"ขอบคุณค๊ะ"

"จร้า ชื่ออะไรนีะแก้วใช่ไหมลูก"

"ค๊ะ"

"ไม่น่าเชื่อว่าลูกชายตัวดีจะมาสยบให้กับผู้หญิงตัวเล็กอย่างหนูแก้ว"

"รู้ไหมลุก เจ้านี้ตอนสมัยมันอยู่กับแม่น๊ะผู้หญิงที่ควงมาแต่ล่ะคนดูไม่ได้เลยแม่ล่ะปวดหัว แต่พอมาเห็นหน้าหนูแล้วอาการมันก็หายเลย ดีใจจริงๆลูกชายเลือกแม่ของลุกได้ถูกใจแม่ที่สุด"

"แม่พ่อว่าเราคงเจอลุกสะใภ้แล้วล่ะมั่งงานนี้ พ่อจองไว้เลยน๊ะลูเรียนจบจะไปขอกับคุณพ่อคุณแม่ทันทีเลย"

"ของเลยครับพ่อ เรียนจบแต่งงานแล้วก็มีลูก พ่อกับแม่จะได้มีหลานอุ้มไวๆ"แก้วเขินหน้าแดง

"โมะเรายังเด็กอยู่เลย"แก้วกระซิบที่หูโทโมะให้ได้ยินแค่2คน

"ไม่เด็กแล้ว คนมีอะไรกันแล้ว ก็ต้องมีลูกซิถึงจะครบสูตร"

"โมะ!!"แอบตีโทโมะเบาๆ สักพักพ่อแม่ของโทโมะขอตัวกลับกลัวว่าจะไปขึ้นเครื่องไม่ทัน(มาแค่เนี่ยน๊ะ)

ทั้งแก้วและโทโมะต่างก็เป็นที่ถูกใจของพ่อและแม่ของกันและกัน หลังจากนี้ไปคงจะมีแต่ความสุกกันจริงๆซะที

 

1ปีต่อมา(ไวมากไรเตอร์โกงเวลา)

วันงานปาร์ตี้ส่งทายปลายเทอมก่อนเข้าสู่รั่วมหาวิทยาลัย

หอประชุมใหญ่กลางฟอร์เต้นรำ

"ที่รักครับ"

"หือ"

"รักที่รักจังเลยครับ"

"ไม่เบื่อเหรอพูดคำนี้มาสองปีแล้วแล้วน๊ะ"

"ไม่เบื่อหรอก ที่รักคงต้องฟังไปจนวันที่โมะหมดลมหายใจซะหล่ะ"

"เขินแล้วน๊ะ"เปลี่ยนท่าจากโอบแขนเต้นรำมาเป็นกอดแล้วเต้นรำแทน

"จำได้ไหมโมะเคยทำแบบนี้กะที่รักตอนสอนที่รักเต้นรำครั้งแรกด้วยน๊ะ"

"จำได้ซิวันนั้นมีโจรด้วย"

"เหรอ โมะไม่เห็นรู้เลย"

"ใช่โจรมาขโมยจูบแรกของแก้วไปเฉยเลย"

"อ่า...จริงเหรอเนี่ย"โทโมะไขสือ

 

"อืม...นอกจากมาขโมยจูบแรกแล้วโจรยังได้อะไรไปอีกรู้ไหม๊"

"ไม่รู้อ่าครับ"โทโมะยังแกล้งโง่ไม่เลิก

"ก็ได้หัวใจแก้วไปทั้งดวงเลยไง"โทโมะเกยจมูกไว้ที่หน้าฝากแก้วแล้วหอมแรงๆ

"โมะก็จะดูแลหัวใจดวงนี้ด้วยชีวิต"

"ขอบคุณค๊ะ"เงยหน้าขึ้นมารับจูบจากโทโมะ

ปัง!!

เสียงปืนดีังขึ้นโทโมะพลิกตัวเหวี่ยงแก้วกับตัวเองให้เข้าไปอยู่ใต้โต๊ะในงานที่มีผ้าคลุมอยู่ แต่ปากทั้งคู่ยังคงไม่ปล่อยจากกัน ไม่ว่าข้างนอกจะมีเสียงอึกะทึกโครมครามแค่ไหน แต่้ทั้งคู้ก็เหมือนหลุดออกไปในโลกที่ไม่มีใครอยู่ยังไงยังงั้น จนกระทั้ง

"พวกเรา!ไม่ต้องสนใจมันวันนี้วันสุดท้ายเล่นสนุกกันให้เต็มที่"เขื่อนสงสัญญาณเรียกให้เพื่อนๆออกมา ทุกคนต่างลุกออกจาที่ซ่อนแล้วคว้เาทั้งเค้ก ขนม น้ำไวนืปาใส่กันโดนโจรบ้างไม่โดนบ้าง โจรถึงกับเอ๋อแล้ววิ่งออกจากงานไปเลย ป๊อปปี้ที่จับมือฟาง แล้วมืออีกข้างจับเค้กปาใส่หัวเขื่อนเต็มๆ

"ไอ้ป๊อปเล่นอะไรว่ะเนี่ย"เขื่อนจับผมเหนี่ยวๆแล้วปาคืน คนอื่นก็ยังคงเล่นอย่างสนุกสนาน มุมหนึ่งแขนตะอุ้มจินนี่มือนึ่งแล้วอีกมีนึ่งถีอเค้กสตอร์เบอร์รี่ขว้่างใส่ป๊อปปี้

"ฮะ ฮ๊ะ ไอ้หมีเฮ้ยหน้าแกหมดหล่อว๊ะ555"

แพละ~

เคนตะโดนป๊อปปี้ขว้างกลับเต็มหน้าเลย

จองเบพามินลัดเลาะมาที่โต๊ะที่มีผ้าคลุมสีฟ้า ส่งสัญญาณบอกมีนว่าทันทีที่ตยยกถาดเค้กอันใหญ่โตเสร็จให้มีนกรัตุกผ้าปูโต๊ะนั่นออก

ฟรึ่บ~

เพละ!!

"555+พวกแกมาดูไอ้โมะดิขนาดข้างนอกเค้าเล่นกันวุ่นวายมันยังมีอารมณ์มาจูบกับแฟนน่าตาเฉยเลยอ่า"สภาพโทโมะกับแก้วใบหน้ามีแต่เค้กด้วยกันทั้งคู่โทโมะยิ่นได้ก็ไล่เขวี้ยงจองเบคืนทันที แก้วที่ยืนงงอย฿ูก็พลอยโดนไปด้วย และมือบางๆก็ถูกมือเรียวจับแล้วพาวิ่งออกมาข้างนอก

 

สวนหลังโรงเรียน

"อืมวันนี้มีความสุกจังเน้อที่รัก"

"..."ไม่ได้ตอยอะไรใช้มือปาดเค้กที่แก้มมากิน โทโมะหยุดมือแก้วไว้แล้วเริ่มใช้ลิ้นพรมจูบทั้วทั้งใบหน้า(กินเค้กที่หน้าม๊าิ่อะ)จนเหลือแค่บริเวณมุมปาก โทโมะจูบลงไปที่ปากแก้วแล้วดันเค้กที่อยู่มุมปากนั้นเข้าไปในปากส่งต่อให้แก้วด้วยลิ้นอุ่นๆ สอดปลายลิ้นเข้าไปผัวพันกับลิ้นเล็กของแก้ว มือก็ล้วงเข้าไปใต้ชุดราตรีสีพีชอ่อน

"อี้อ~"

แก้วประท่วงมือโทโมะที่รุกรานอยู่ โทโมะรุ้สึกจึงหยุดมือแล้วเปลี่ยนมาเป็นกอดหลวมๆปากก็ยังคงจุบแก้วไม่หยุด ลิ้นเล้เริ่มตอบสนองเมื่อโทโมะทำท่าจะหยุดการจูบลง นั่นยิ่งทำให้โทโมะรุกหนักยิ่งกว่าเดิมอีกทั้งสองจูบกันใต้พระจัทร์ที่เต็มดวงส่องแสงลงมาเหมือนไฟสีนวล และมีเบื่องหลังเป็นเพื่อนๆที่เล่นสนุกกันอยู่บนหอประชุม โทโมะถอนปากออกแล้วกอดแก้วแรงๆ

"รักที่รักครับ"

"รักที่รักค๊ะ"

ทั้งโทโมะและแก้วหันกลับไปขว้าของที่เตรียมมาปรากฎว่ามันเป็นของอย่างเดียวกัน คือสมุดที่ทำจากกลับกุหลาบที่ได้มาเมื่อตอนเล่นRCเมื่อ2ปีที่แล้ว

"ให้/ให้"ใจตรงกันเลย

"ครบรอบ2ปีแล้วโมะเลยอยากให้สมุดเล่มนี้ที่รักจะได้เอาไว้อ่านว่าโมะรักที่รักมากแค่ไหน"

"เหมือนกันตั้งใจจะให้วันครบรอบปีที่แล้วแต่มันยังเขียนไม่หมด"โทโมะขว้าจะมาเปิดอ่านดู

"อย่าพึ่งอ่าน ไปอ่านที่บ้านเขินหมด"

"ก้ได้ แต่ที่รักอย่าลืมอ่านของโมะด้วยหล่ะ"

"อะ เอ่อ...เราจะรักกันแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม๊"

"สำหรับโมะที่รักจะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวที่จะได้หัวใจโมะไป"

"เรารักเนอะ"แก้วพูดโทโมะใช้มือขยี้หัวแก้วอย่างเอ็ยดู

"อือ...เรารักกัน

 

มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยสำหรับโทโมะและแก้ว ต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าจะมารักกันได้ โทโมะผู้ชายคาสโนวาหล่อเลือกได้ ส่วนแก้วผู้หญิงที่ห้าวสุกติ่ง แต่ฟ้าก็แกล้งให้ทั้งสองต้องผ่านอะไรมาด้วยกันจนคาสโนวาที่ไร้หัวใจนั้นรู้จักความรัก(รักมากด้วย)และทำให้คนที่ห้าวๆกลายมาเป็นผู้หญิงที่น่ารักไม่เหลือเค้าความห้าวอีกเลย และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคงไม่มีอะไรสามารถจะทำลายความรักของทั้งคู่ลงไปได้อีกล่ะมั๋ง

 

.........................................................THE END........................................................

ขอซาวเสียงรีดเดอรืหน่อยว่าอยากให้มีภาคพิเศษรึเปล่าอ่า.............

จบแล้วจบแปลกรึเปล่าก็ไม่รู้ที่ผ่านมาไรเตอร์แต่งมาอย่างสมบุกสมบันมากฝากให้รีดเดอรืเก็บเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยน๊ะจร้าาาาา

ยังรัดรีดเดอร์เหมือนเดิมจุีฟม๊วฟฟ

ปล.เรื่องต่อไปอย่าลืมมาติดตามกันน๊ัะจีะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา