นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

แก้วมายืนอยู่ตรงที่สวนหลังโรงเรียน แต่มองหาโทโมะไม่เจอ

"โมะ โมะ อยู่ไหนอ่ะ"แก้วร้องเรียนโทโมะ เมื่อไม่เจอก็เดินกลับแต่มีกระดาาขยุมๆถูกปามาตกอยู่ที่เท้าแก้วพออดี

~เจอกันที่ห้องเก็บของอาคาร3ชั้น2น๊ะมีอะไรจะเซอร์ไพร์~

"เล่นอะไรเนี่ยโมะไม่ใช่เวลาน๊ะ ออกมาเดี๋ยวนี้"มีแต่ความเงียบ

"โมะแก้วจะโกรธแล้วนะ"ยังไม่มีวี่แววว่าโทโมะจะออกมาแก้วเลยเดินไปที่อาคาร3

ห้องเก็บของ

แก้วเปิดประตูทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้อง

ปัง!!ประตูปิดลง แก้วสะดุงเล็กน้อย

"โมะอยู่ไหน"แก้วเดินคลำทางไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้ว่าสวิซต์ไฟมันอยู่ตรงไหน

เพละ!!ไฟถูกเปิดขึ้น(แน่ใจเหรอว่านี้คือเสียงเปิดไฟอ่ะ555)

"เกล!!"แก้วตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้า เกลรุ่นน้องเธอยืนอยู่ข้างหน้าและหลังเธอก็มีผู้ชายรายล้อมอีกนับ10คนทีเดียว

"ทำไม!!ตกใจงั้นเหรอก็เห็นว่าเก่งนักเก่งหน้าไง"

"ใช่ แต่ไม่เก่งแบบหมาหมู่แบบนี้หรอก"แก้วเริ่มหน้าตึง

"ก็ถ้าหมาหมู่มันจะทำอะไรตามที่ฉันต้องการได้ มันก็สมควรที่จะหมาหมู่"

"เธอทำอย่างนี้ต้องการอะไรกันแน่"

"ฉันว่าฉันเคยบอกเธอไปแล้วนะ ว่าให้เธอเลิกยุ่งกับพี่โทโมะของฉันซ..."

"ไม่มีวัน"แก้วพูดก่อนที่เกลจะพูโจบประโยคเสียอีก

"ได้!! ไปมัดมันไว้กับเสา"สั่งผู้ชาย2คนที่อยู่ด้านหลังให้เดินมาจับแก้ว

"ปล่อย!!บอกให้ปล่อยไง"แก้วดิ้นเต็มแรงแต่ยังไงผู้หญิงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดีแล้วนี้ผู้ชาย2ยิ่งหมดทางสู้แก้วเลยโดนจับมัดไว้กับเสาจนได้

"เก่งซิ เก่งเข้า"เกลเดินเข้ามาจับคางแก้ว แก้วมองกลับด้วยท่าทางโกรธจัด

"โกรธเหรอ? โกรธก็ตยฉันซิ ...ไม่ตบเหรอถ้างั้นฉันตบเธอเอง"

เพี้ยย!!ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของแก้ว

"ตบอีกตบฉันเลยเอาซิ"ยืนหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้ว

"ทำไมไม่ตบหล่ะ ห๊ะอ๋อรอให้ฉันตบใช่ไหม๊ได้"(อิ๊บ้าแกมัดม๊าฉันอยู่อ่ะจะตบได้ไงเดี๋ยวปั๊ด)

เพี้ยย เพี้ยย เพี้ยย เพี้ยย!!

ใบหน้าของแก้วหันไปตามแรงของฝ่ามือที่ปะทะเข้ากับใบหน้า ถึงแม้ว่าจะเจ็บแทบตายแก้วก็ยังคงไม่ร้องอะไรสักคำ

"ขอร้องฉันซิ แล้วฉันจะหยุด"แก้วยังคงนิ่งเงียบ

เพี้ยย!!

"ขอร้องฉันซิ เธอจะได้ไม่เจ็บมากไง!!"พูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

เพี้ย เพี้ยย!! เลือกแก้วเริ่มออกบริเวณมุมปาก

"ขอร้องซิ ทำไมไม่ขอร้องฉันหล่ะ"

"ไม่!!"แก้วตอบ

"ไม่งั้นเหรอ"

เพี้ยย!!!

มาดูที่โทโมะกันบ้างดีกว่า

"ไ้อ้เขื่อนแกไปส่งแก้วทีี่บ้านมายัง"

(ไปว่งมาตั้งแต่เย็นแ้ล้ว)

"เออๆขอบใจมาก"

เมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาโทโมะตัดสิ้นใจเด็ดขาดที่จะหยุดการอาละวาดของเกลซักที ยังคงมีบางอย่างที่หลายคนไม่รู้ก็คือโทโมะเป็นประธานนักเรียนที่นี้เค้ากะว่าจะบอกแก้วแต่ก็ไม่ทันได้บอกมาเจอใบประกาศบ้าๆซะก่อน(ที่นี้ไม่มีการเลือกประธานแบบโรงเรียนเพื่อนๆน๊ะเค้าใช้ระบบพ่อแม่ใครบริจากเวินเข้าโรงเรียนเยอะกว่าก็จะได้เป็นประธานไป ซึ่งโทโมะก็ได้เป็นอยู่นี้ไงหล่ะ)โทโมะเก็บหลักฐานทุกอย่างที่เกลกลั่ันแกล้งคนอื่นๆรวมไปถึงแก้วด้วยและยื่นเข้าที่ประชุมให้อาจารย์พิจารณาไล่เกลออก แต่ก็ยังมีบางท่านที่ไม่เห็นด้วยเพราะปีๆหนึ่งทางบ้านเกลก็บริจากไม่ใช่น้อย แต่ทุกอย่างเป็นอันต้องยุติลงเมื่อโทโมะยกหูโทรหาพ่อ เลยเป็นอันว่าเกลโดนไล่ออกเนื่องจากกลั่นแกล้ง ระรานก่อความวุ่นวาย ใช้ความรุ่นแรง(บางคนที่เคยอยู่ใกล้โทโมะโดนแกล้งจนขาแข่งหักก็มี) และตอนนี้โทโมะก็กำลังจะขับรถออกไปหาแก้วที่บ้าน

บ้านศิริมงคลสกุล

โทโมะจอดรถที่หน้าบ้าน ลงจากรถมาไม่เห็นใครเลยถือวิสาสะเดินเข้าไปเลย

แอ๊ด~

"ที่รัก..."เปิดปรนะตูไปแต่ไม่พบแก้วเลยเดินลงมาข้างล่างเจอกับแม่ของแก้ว

"แม่ครับ...แก้วไปไหนเหรอครับ"

"อ้าว...ไม่ได้ไปหาโมะเหรอลูกเห็นเค้าบอกว่จะไปหาโมะนิ"

"ห๊ะไปหาผม"โทโมะทำหน้านิ่งแต่ในใจก็คิดว่าตนไม่เคยนัดแก้วไปหาเลยมีแต่มาหาแก้วเอง

"เอ่อ...คุฯแม่พอจะทราบไหม๊ครับว่าแก้ไปหาผมที่ไหน"

"เอะอันนี้ไม่รู้ซิลูก"โทโมะรีบลาแม่แก้วออกมาทันทีเริ่มรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่ไม่ดีแน่ กดเบอร์แก้วแล้วโทรออก แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับ

"ดธ่เว้ย!!"เปลี่ยนมาโทรหาป๊อปปี้แทน

"ไอ้ป๊อปแกบอกให้ไอ้4คนช่วยฉันหาแก้วทีดิ๊ แก้วหายไปส่งสัยเกลอีกแล้ว"

(แล้วแก้วไปไหนอ่ะ)

"ถ้ารู้จะให้ช่วยไหมีว่ะ"

(เออๆเดี๋ยวพวกฉันตามออกไป แล้วแกอยู่ไหนเนี่ย)

"ว่าจะไปดูที่โรงเรียน เพราะเมื่อเย็นพึ่งทำเรื่องไล่ยัยเด็กบ้านั้นออกไป แล้วก็เลยบอกเกลด้วยสงสัยจะโกรธ"

(อ้าววเวลแล้วไงงั้นแกรีบหาแก้วให้เจอเลยนะโว้ยไม่งั้นแก้วเละคามือเกลแน่ๆ)

"เออๆรีบๆมากันด้วยหล่ะ"

ตื้ด ตื้ด~ถึงโรงเรียนพอดี โทโมะเดินหาอยู่นานก็พบว่าอาคาร3มีไฟเปิดอยู่ก็รีบวิ่งไปทันที

กลับมาที่แก้วอีก

"อดทนเก่งจริงน๊ะ ถ้างั้นก็ลองมาอดทนกับหนุ่มของฉันบ้างไหมหล่ะ"เดินถอยออกไปให้ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา สีหน้าแก้วตอนนี้ออกอาการตกใจสุดขีดเมื่อชายหนุ่มที่เดินมาแล้วถอดเสื้อออก แล้วปลดกระดุมเสื้อของเธอ

"ออกไป!!"

"ออกไป!!ไอ้บ้าออกไปเดี๋ยวนี้"แก้วดิ้นรน

"ออกไปนะ อย่ามายุ่ง"การดิ้นของแก้วทำให้อีกฝายปลดกระดุมอย่างยากลำบาก เค้าเลยกระชากมันออก

แคว่ก~

เผยให้เห็นเนื้อตัวที่สะอาดต้องตาชายหนุ่มที่ยืนอยู่เป็นอย่างมาก(แต่ยังเหลืออยู่บราอยู่น๊ะอย่าพึ่งคิดมาก)อีกฝ่ายเริ่มซุกไซร้ลงบนซอกคอขาว แก้วยังคงดิ้นพลาดๆ ไม่ยอมแต่อีกฝ่ายยังคงไซร่ไม่ยอมหยุดอย่างบ้าคลั่ง

"กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!"แก้วร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับน้ำตามากมาย

"ออกไป ฮือฮือ ออกไปกรี๊ดดดดดดดดด"ใช้ว่าร้องไห้แล้วอีกฝ่ายจะยอมหยุดการกระทำลงไม่เลยยิ่งเพิ่มความรุ่นแรงจนคอของแก้วแดง

"กรี๊ดดดดดดดด!!!!!"

.............................................................

ม๊าแย่แล้วทำไงดี

ฝากอีทีมันใกล้จะจบแล้วอ่าเม้นๆโหวดๆกันมาเยอะน้่า

ขอบคุณลีดเดอร์ทุกคนที่เค้สมาอ่าน+เป็นกำลังใจให้ รักเธอจุฟม๊วฟฟ!!!