นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี
8.5
12) The Srcret
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ก็ไม่มีไรหรอกแก้ว แค่ไอ้โมะมันพนันกับพวกเราว่ามันจะทำให้แก้วรักมันให้ได้แล้วมันก็ทำสำเร็จ พวกเราเลยต้องจ่ายมันไง"จองเบทำให้ฉันคลายข้อสงสัยทั้งหมดตั้งแต่ต้น ใช่ฉันโง่จริงๆตั้งแต่แรกแล้ว ทีแรกเค้าเค้ายังไม่ชอบหน้าฉันอยู่เลย แล้วอยู่ดีไเค้าก็มาเปลี่ยนไป แล้วที่บอกว่ารักฉันก็ไม่จริงนะซิ ฉันมันโง่ โง่!!
"ฮึก ฮือออ~"ฉันก้มหน้าแล้วรีบเดินออกมาจากงาน ไม่อยากให้เค้าได้เห็นว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน แต่น้ำตายังคงไหลอย่างไม่ขาดสาย
"แก้ว แก้วเดี๋ยว"เสียงเค้าตามมาบีบให้ฉันต้องวิ่งเร็วกว่านี้อีก แต่ด้วยรองเท้าที่ส้ยสูงมากทำให้ฉันล้มลง
ฟึ่บ!!
"แก้วอย่าวิ่งพอแล้ว เธอเจ็บนะ"ฉันลุกขึ้นวิ่งต่อไปแม้ขาจะเจ็บจนล้มลงไปอีกรอบ
ฟึ่บ!!
"พอแล้ว พอแล้ว หยุดวิ่งแก้วเธอเจ็บมากนะ โมะไม่ตามแล้ว"เค้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆฉันจึงหยุดวิ่งแต่ไม่หันหลังไปมอง เปลี่ยนเป็นค่อยๆเดินกะเพล่กไปจนเจอแท็กซี่แม่อาการที่ข้อเท้าจะบรรเทาลงมากแต่ความบอบช้ำภายในจิตใจยังคงท่วมท้นและไม่มีทีท่าว่าจะลดลงไปได้ง่ายๆเลย
TOMO SAY
เธอไปแล้วเธอทิ้งผมไปแล้ว เพราะความคิดบ้าๆนั่นแท้ๆ ผมรักแก้วจริงๆไม่ได้รักแก้วไปน้อยกว่าที่เธอรักผมเลย ผมมันเลว ตอนนี้ทำได้แต่มองตามแก้วไปโดยไม่มีสิทธรั้งเธอเอาไว้ แก้วจะไม่ยอมหยุดวิ่งถ้าผมไม่หยุดตาม ผมรู้นิสัยแก้วดี แล้วแก้วก็เจ็บขาอยู่ผมจำเป็นต้องปล่อยแก้วไป แล้วก็ได้แต่เดินคอตกกลับไปยังงาน
ในห้องน้ำ
เพล้งงง!!
ผมเครียดจนไม่รู้จะทำไง บอกได้เลยเป็นเมื่อก่อนผมอยู่คนเดียวได้สบายๆ แต่ตอนนี้ถ้าไม่มีแก้วผมรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว
เพล้ง เพล้ง เพล้ง!!
JONGBAE SAY
"เฮ้ย!ไอ้โมะพอแล้ว"ผมรีบห้ามไอ้โมะก่อนที่มันจะชกกระจกจนมือเหวอะ
"ไอ้โมะแกทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาน่ะโว้ย"ผมกับไอ้ป๊อปช่วยกันห้ามก่อนพามันไปทำแผล
เฮ้ยผมหล่ะเหนื่อยไม่คิดว่ามันจะรักแก้วขนาดนี้ ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแก้วนี้แหละที่ไอ้โมะต้องยอมเพราะอะไรหน่ะเหรอ ก็เพราะว่าไอ้โมะมันไม่เคยแทนตัวเองกับผู้หญิงคนไหนว่าโมะเลย มันก็ใช่คำนี้กับพวกผมเท่านั้นแหละ ขนาดเฟย์ฟางไอ้โมะมันยังใช่สรรพนามว่าผมเลย และอีกอย่างมันไม่เคยไปหาใครก่อนผู้หญิงที่มันคบมาทุกคนมีแต่มาหาถึงที่ทั้งนั้นมันไม่เคยไปหาใครเลย ก็มีแต่แก้วนี่แหละที่มันตามเอ๊าตามเอา วันๆก็บ่นถึงแต่แก้วเหตุผลแค่นี้คงพอใช่ไหมที่จะทำให้คนอย่างผมรู้ว่ามันหลงรักแก้วเค้าให้แล้ว วันนั้นที่มันบอกจะพนันพวกผมพยายามคานกันอย่างเอาเป็นเอาายแต่มันไม่ยอม ดื้อแล้วผลออกมาเป็นแบบที่เห็นกันนี้หล่ะ ผมเลยแกล้งบอกแก้วก่อนที่มันจะไปหาทางบอกแก้วเองแบบนั้ยมันง่ายไป อย่างไอ้โมะต้องให้เจ็บซะบ้างทำกับคนอื่นไว้มากจะได้รู้ว่ากว่าจะได้รักใครสักคนต้องเจออะไรบ้าง
"ไอ้พวกบ้าแกไปพูดแบบนั้นได้ไงว่ั"มันทำแผลเสร็จก็ต่อว่าพวกผมทันที
"อ้าวววก็แกแพ้นิ๊ก็ต้องจ่ายไง แล้วแกเกิดรักแก้วจริงๆคงรู้นะว่าเท่าไหร่"ผมบอก
"ให้อยู่แล้วน่า แต่ตอนนี้แก้วไปไหนไม่รู้ ฉันต้องไปตามแก้วก่อน"
"ไอ้บ้าเค้าจะไปไหนถ้าไม่กลับบ้าน"ผมพูดแล้วเอามือตีต้นแขนไอ้คนที่ความรักเข้าตา55
"ยังไงก็ต้องไปดูก่อนว่าแก้วกลับบ้านจริงรึเปล่า"พูดจบแล้วรีบบึ่งรถออกไปเลย
TOMO SAY
ผมไม่รู้จะไปที่ไหนเลยตัดสินใจมาที่บ้านแก้ว ตอนกำลังจะลงรถเหลือบไปเห็นเข็มนาฬิกาว่ามันตี4แล้วเลยไม่กล้าเข้าไปได้แต่จอดรถแล้วมองไปยังห้องนอนแก้วที่ไฟยังคงปิดมืดสนิท
ก๊อก ก๊อก
"คุณค๊ะ"
"ใครครับ"ใครมาเรียกเนี่ยเงยหน้าขึ้น
"อ้าวโทโมะเองเหรอลูก..."แม่แก้วนินาผมรีบตื่นทันที
"ครับ คือผมมาหาแก้วตรับ"แม่มองหน้าผมพลางขมวดคิ้ว
"อ้าววแก้วไม่ได้บอกโทโมะหรอลูดว่าจะไปรีสอร์ทที่เชียงราย เห็นบอกว่าจะไปพักผ่อนเห็นออกไปแต่เช้าเชี่ยวหล่ะ"
"เออ...คุณแม่พอจะมีที่อยู่ทีี่แก้วไปไหมครับ"
"มีซิจ๊ะ ก็รีสอร์ทที่แก้วไปเป็นรีสอร์ทที่พ่อเค้าเป็นเจ้าของงั้นรอแม่แป๊ปนะเดี๋ยวไปเอามาให้"แม่แก้วพูดแล้วเดินหายไปซักพักก่อนกลับออกมาพร้อมที่อยู่ในมือ
"นี่จ่ะ"
"ขอบคุณครับ"ผมรีบขับรถไปคอนโดเพื่อเก็บของอย่างรวดเร็วเพื่อรีบออกเดินทาง
.........................................................................................
เราแต่งไม่ค่อยเป็นใครอยากเสนอให้เป็นแบบไหนก็บอกได้น่ะจ๊ะ
อะ เออ...คือถ้าเราจะถามว่าถ้าเราแต่งออกแนวNCนี๊สสนึงจะแอนตี้เราเปล่า??
"ฮึก ฮือออ~"ฉันก้มหน้าแล้วรีบเดินออกมาจากงาน ไม่อยากให้เค้าได้เห็นว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน แต่น้ำตายังคงไหลอย่างไม่ขาดสาย
"แก้ว แก้วเดี๋ยว"เสียงเค้าตามมาบีบให้ฉันต้องวิ่งเร็วกว่านี้อีก แต่ด้วยรองเท้าที่ส้ยสูงมากทำให้ฉันล้มลง
ฟึ่บ!!
"แก้วอย่าวิ่งพอแล้ว เธอเจ็บนะ"ฉันลุกขึ้นวิ่งต่อไปแม้ขาจะเจ็บจนล้มลงไปอีกรอบ
ฟึ่บ!!
"พอแล้ว พอแล้ว หยุดวิ่งแก้วเธอเจ็บมากนะ โมะไม่ตามแล้ว"เค้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆฉันจึงหยุดวิ่งแต่ไม่หันหลังไปมอง เปลี่ยนเป็นค่อยๆเดินกะเพล่กไปจนเจอแท็กซี่แม่อาการที่ข้อเท้าจะบรรเทาลงมากแต่ความบอบช้ำภายในจิตใจยังคงท่วมท้นและไม่มีทีท่าว่าจะลดลงไปได้ง่ายๆเลย
TOMO SAY
เธอไปแล้วเธอทิ้งผมไปแล้ว เพราะความคิดบ้าๆนั่นแท้ๆ ผมรักแก้วจริงๆไม่ได้รักแก้วไปน้อยกว่าที่เธอรักผมเลย ผมมันเลว ตอนนี้ทำได้แต่มองตามแก้วไปโดยไม่มีสิทธรั้งเธอเอาไว้ แก้วจะไม่ยอมหยุดวิ่งถ้าผมไม่หยุดตาม ผมรู้นิสัยแก้วดี แล้วแก้วก็เจ็บขาอยู่ผมจำเป็นต้องปล่อยแก้วไป แล้วก็ได้แต่เดินคอตกกลับไปยังงาน
ในห้องน้ำ
เพล้งงง!!
ผมเครียดจนไม่รู้จะทำไง บอกได้เลยเป็นเมื่อก่อนผมอยู่คนเดียวได้สบายๆ แต่ตอนนี้ถ้าไม่มีแก้วผมรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว
เพล้ง เพล้ง เพล้ง!!
JONGBAE SAY
"เฮ้ย!ไอ้โมะพอแล้ว"ผมรีบห้ามไอ้โมะก่อนที่มันจะชกกระจกจนมือเหวอะ
"ไอ้โมะแกทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาน่ะโว้ย"ผมกับไอ้ป๊อปช่วยกันห้ามก่อนพามันไปทำแผล
เฮ้ยผมหล่ะเหนื่อยไม่คิดว่ามันจะรักแก้วขนาดนี้ ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแก้วนี้แหละที่ไอ้โมะต้องยอมเพราะอะไรหน่ะเหรอ ก็เพราะว่าไอ้โมะมันไม่เคยแทนตัวเองกับผู้หญิงคนไหนว่าโมะเลย มันก็ใช่คำนี้กับพวกผมเท่านั้นแหละ ขนาดเฟย์ฟางไอ้โมะมันยังใช่สรรพนามว่าผมเลย และอีกอย่างมันไม่เคยไปหาใครก่อนผู้หญิงที่มันคบมาทุกคนมีแต่มาหาถึงที่ทั้งนั้นมันไม่เคยไปหาใครเลย ก็มีแต่แก้วนี่แหละที่มันตามเอ๊าตามเอา วันๆก็บ่นถึงแต่แก้วเหตุผลแค่นี้คงพอใช่ไหมที่จะทำให้คนอย่างผมรู้ว่ามันหลงรักแก้วเค้าให้แล้ว วันนั้นที่มันบอกจะพนันพวกผมพยายามคานกันอย่างเอาเป็นเอาายแต่มันไม่ยอม ดื้อแล้วผลออกมาเป็นแบบที่เห็นกันนี้หล่ะ ผมเลยแกล้งบอกแก้วก่อนที่มันจะไปหาทางบอกแก้วเองแบบนั้ยมันง่ายไป อย่างไอ้โมะต้องให้เจ็บซะบ้างทำกับคนอื่นไว้มากจะได้รู้ว่ากว่าจะได้รักใครสักคนต้องเจออะไรบ้าง
"ไอ้พวกบ้าแกไปพูดแบบนั้นได้ไงว่ั"มันทำแผลเสร็จก็ต่อว่าพวกผมทันที
"อ้าวววก็แกแพ้นิ๊ก็ต้องจ่ายไง แล้วแกเกิดรักแก้วจริงๆคงรู้นะว่าเท่าไหร่"ผมบอก
"ให้อยู่แล้วน่า แต่ตอนนี้แก้วไปไหนไม่รู้ ฉันต้องไปตามแก้วก่อน"
"ไอ้บ้าเค้าจะไปไหนถ้าไม่กลับบ้าน"ผมพูดแล้วเอามือตีต้นแขนไอ้คนที่ความรักเข้าตา55
"ยังไงก็ต้องไปดูก่อนว่าแก้วกลับบ้านจริงรึเปล่า"พูดจบแล้วรีบบึ่งรถออกไปเลย
TOMO SAY
ผมไม่รู้จะไปที่ไหนเลยตัดสินใจมาที่บ้านแก้ว ตอนกำลังจะลงรถเหลือบไปเห็นเข็มนาฬิกาว่ามันตี4แล้วเลยไม่กล้าเข้าไปได้แต่จอดรถแล้วมองไปยังห้องนอนแก้วที่ไฟยังคงปิดมืดสนิท
ก๊อก ก๊อก
"คุณค๊ะ"
"ใครครับ"ใครมาเรียกเนี่ยเงยหน้าขึ้น
"อ้าวโทโมะเองเหรอลูก..."แม่แก้วนินาผมรีบตื่นทันที
"ครับ คือผมมาหาแก้วตรับ"แม่มองหน้าผมพลางขมวดคิ้ว
"อ้าววแก้วไม่ได้บอกโทโมะหรอลูดว่าจะไปรีสอร์ทที่เชียงราย เห็นบอกว่าจะไปพักผ่อนเห็นออกไปแต่เช้าเชี่ยวหล่ะ"
"เออ...คุณแม่พอจะมีที่อยู่ทีี่แก้วไปไหมครับ"
"มีซิจ๊ะ ก็รีสอร์ทที่แก้วไปเป็นรีสอร์ทที่พ่อเค้าเป็นเจ้าของงั้นรอแม่แป๊ปนะเดี๋ยวไปเอามาให้"แม่แก้วพูดแล้วเดินหายไปซักพักก่อนกลับออกมาพร้อมที่อยู่ในมือ
"นี่จ่ะ"
"ขอบคุณครับ"ผมรีบขับรถไปคอนโดเพื่อเก็บของอย่างรวดเร็วเพื่อรีบออกเดินทาง
.........................................................................................
เราแต่งไม่ค่อยเป็นใครอยากเสนอให้เป็นแบบไหนก็บอกได้น่ะจ๊ะ
อะ เออ...คือถ้าเราจะถามว่าถ้าเราแต่งออกแนวNCนี๊สสนึงจะแอนตี้เราเปล่า??
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ