Sorry I love you

 
 
ณ โรงพยาบาล
 
 
 
~ Kevin Talk ~
 
   แก้วเข้าไปทำแผลเรียบร้อยแล้ว หมอบอกว่าแก้วอาจจะต้องหยุดใช้ข้อเท้าสักพัก ผมอาสาเฝ้าแก้วเอง แต่ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ไล่ผมออกไปจากห้อง แต่ผมไม่ออกไปง่าย ๆ หรอก แก้วเลยบอกผมว่าอยากให้ผมไปพักผ่อนมาก ๆ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมและดูแลเธอใหม่ก็ได้
 
แก้ว // : ไว้พบกันพรุ่งนี้น่ะค่ะ เควิน 
 
เควิน // : ครับพรุ่งนี้ แก้วอยากทานอะไรหรือเปล่าครับ เควินจะได้ให้ป้าแจ่มทำมาให้
 
แก้ว // : ขอเป็นข้าวต้มกุ้งก็ได้ค่ะ 
 
เควิน // : ครับยอดรัก Take Care น่ะครับ
 
แก้ว // : ค่ะ เควิน Take Care น่ะค่ะ 
 
~ โทโมะกระชากแก้วมากอด ~
 

 
 
โทโมะ // : ไงครับ คุณภรรยา คาสโนวี่ จะออดอ้อนกันต่อหน้าสามีอีกนานไหม
 
แก้ว // : ก็สเนห์เข้ามีไว้ให้บริหารนิค่ะ คุณมาเฟีย คาสโนวา ขนาดคุณยังมีสาว ๆ มาแสดงความเป็นเจ้าของเลย ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้หรอกค่ะ หึหึ
 
โทโมะ // : ก็ช่วยไม่ได้นิครับ ทำไมก่อนใส่รองเท้า ถึงไม่ดูให้ดีก่อนล่ะ 
 
แก้ว // : ยังมีหน้ามาว่าฉันอีกหรอห๊ะ ใครจะไปรู้ว่ามีเศาแก้วบ้า ๆ อบู่ข้างในรองเท้าล่ะ ขี้เกียจเถียงด้วยและไปเข้าห้องน้ำดีกว่า
 
โทโมะ // : มาเดี๋ยวผมอุ้ม 
 
แก้ว // : ไม่ต้องปล่อยแก้วเลยน่ะ ปล่อย 
 
โทโมะ // : ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอก ดวงใจของโมะ 
 
แก้ว // : แหวะ พูดซะเลี่ยนเลย
 
 
~ Keaw Talk ~
 
 

 
   โทโมะอุ้มฉันตัวลอยติดกับอกแกร่งขึกบึ้น น่าฟัดของเขา ตรงไปที่ห้องน้ำ เขาค่อย ๆ วางฉันลง แต่ไม่ยอมออกจากห้องน้ำ ฉันก็อายเป็นน่ะ แต่ชายหนุ่มจ้องฉันไม่วางตาเลย อย่างกับฉันเป็นของกินอย่างนั้นล่ะ 
 
แก้ว // : ออกไปได้แล้วค่ะ ที่รัก
 
โทโมะ // : ออกก็ได้ครับ เพราะว่าหน้าแก้วตอนเนี่ยมันแดงมาก ถ้ามีอะไรก็เรียกโมะน่ะครับ 
 
แก้ว // : ค่ะ คุณชายมาเฟีย 
 
   เมื่อหญิงสาวทำภารกิจเสร็จเรียบร้อย ก็เรียกชายหนุ่มมาอุ้มเธอกับไปที่เตียงของผู้ป่วย ก่อนที่ชายหนุ่มจะห่มผ้าให้หญิงสาวที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ พร้อมลูบไรผมของหญิงสาวเล่นก่อนจะพูดว่า
 
โทโมะ // : เวลาหลับนางแบบคนนี้ก็น่าจูบจริง ๆ 
 
แก้ว // : ได้ยินน่ะค่ะ นายมาเฟีย ว่าพูดอะไร 
 
โทโมะ // : ถ้าได้จริงแล้ว ดมะไม่เกรงใจล่ะน่ะ ( โดดขึ้นเตียงคนไข้และกอดไว้แน่น )
 
แก้ว // : อืม นายมาเฟีย เดี่ยวแก้วตกเตียงพอดี 
 
โทโมะ // : โมะไม่ให้ตกลงไปหรอก นอนที่อกของโมะแทนหมอนไปแล้วกันน่ะ หลับง่ายจริง ๆ ฝันดีน่ะครับ หวานใจของผม