Sorry I love you

9.0

เขียนโดย tomoเกดน๊าว้าว

วันที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 17.14 น.

  30 session
  27 วิจารณ์
  62.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 17.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

ณ โรงพยาบาล

 

 http://www.keedkean.com

 

~ Kevin Talk ~

 

   แก้วเข้าไปทำแผลเรียบร้อยแล้ว หมอบอกว่าแก้วอาจจะต้องหยุดใช้ข้อเท้าสักพัก ผมอาสาเฝ้าแก้วเอง แต่ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ไล่ผมออกไปจากห้อง แต่ผมไม่ออกไปง่าย ๆ หรอก แก้วเลยบอกผมว่าอยากให้ผมไปพักผ่อนมาก ๆ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมและดูแลเธอใหม่ก็ได้

 

แก้ว // : ไว้พบกันพรุ่งนี้น่ะค่ะ เควิน 

 

เควิน // : ครับพรุ่งนี้ แก้วอยากทานอะไรหรือเปล่าครับ เควินจะได้ให้ป้าแจ่มทำมาให้

 

แก้ว // : ขอเป็นข้าวต้มกุ้งก็ได้ค่ะ 

 

เควิน // : ครับยอดรัก Take Care น่ะครับ

 

แก้ว // : ค่ะ เควิน Take Care น่ะค่ะ 

 

~ โทโมะกระชากแก้วมากอด ~

 

http://www.keedkean.com

 

 

โทโมะ // : ไงครับ คุณภรรยา คาสโนวี่ จะออดอ้อนกันต่อหน้าสามีอีกนานไหม

 

แก้ว // : ก็สเนห์เข้ามีไว้ให้บริหารนิค่ะ คุณมาเฟีย คาสโนวา ขนาดคุณยังมีสาว ๆ มาแสดงความเป็นเจ้าของเลย ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้หรอกค่ะ หึหึ

 

โทโมะ // : ก็ช่วยไม่ได้นิครับ ทำไมก่อนใส่รองเท้า ถึงไม่ดูให้ดีก่อนล่ะ 

 

แก้ว // : ยังมีหน้ามาว่าฉันอีกหรอห๊ะ ใครจะไปรู้ว่ามีเศาแก้วบ้า ๆ อบู่ข้างในรองเท้าล่ะ ขี้เกียจเถียงด้วยและไปเข้าห้องน้ำดีกว่า

 

โทโมะ // : มาเดี๋ยวผมอุ้ม 

 

แก้ว // : ไม่ต้องปล่อยแก้วเลยน่ะ ปล่อย 

 

โทโมะ // : ไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอก ดวงใจของโมะ 

 

แก้ว // : แหวะ พูดซะเลี่ยนเลย

 

 

~ Keaw Talk ~

 

 

http://www.keedkean.com

 

   โทโมะอุ้มฉันตัวลอยติดกับอกแกร่งขึกบึ้น น่าฟัดของเขา ตรงไปที่ห้องน้ำ เขาค่อย ๆ วางฉันลง แต่ไม่ยอมออกจากห้องน้ำ ฉันก็อายเป็นน่ะ แต่ชายหนุ่มจ้องฉันไม่วางตาเลย อย่างกับฉันเป็นของกินอย่างนั้นล่ะ 

 

แก้ว // : ออกไปได้แล้วค่ะ ที่รัก

 

โทโมะ // : ออกก็ได้ครับ เพราะว่าหน้าแก้วตอนเนี่ยมันแดงมาก ถ้ามีอะไรก็เรียกโมะน่ะครับ 

 

แก้ว // : ค่ะ คุณชายมาเฟีย 

 

   เมื่อหญิงสาวทำภารกิจเสร็จเรียบร้อย ก็เรียกชายหนุ่มมาอุ้มเธอกับไปที่เตียงของผู้ป่วย ก่อนที่ชายหนุ่มจะห่มผ้าให้หญิงสาวที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ พร้อมลูบไรผมของหญิงสาวเล่นก่อนจะพูดว่า

 

โทโมะ // : เวลาหลับนางแบบคนนี้ก็น่าจูบจริง ๆ 

 

แก้ว // : ได้ยินน่ะค่ะ นายมาเฟีย ว่าพูดอะไร 

 

โทโมะ // : ถ้าได้จริงแล้ว ดมะไม่เกรงใจล่ะน่ะ ( โดดขึ้นเตียงคนไข้และกอดไว้แน่น )

 

แก้ว // : อืม นายมาเฟีย เดี่ยวแก้วตกเตียงพอดี 

 

โทโมะ // : โมะไม่ให้ตกลงไปหรอก นอนที่อกของโมะแทนหมอนไปแล้วกันน่ะ หลับง่ายจริง ๆ ฝันดีน่ะครับ หวานใจของผม 

 

 

 

 

 




 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา