Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

"เฮ้อ....."ฉันนั่งถอนหายใจรอบที่ล้านแล้วมั้งเนี้ยพอคิดถึงเรื่องเมื่อวานน้ำตาก็พานจะไหลแต่จะทำไงได้ก็เมื่อวานมันร้องไปจนไม่เหลือให้วันนี้แล้วอ่ะ

"เป็นไรเนี้ยเฟย์ถอนหายใจอยู่นั้นแหละ"ฟางที่เพิ่งเดินเข้าห้องมาก็เข้ามาถามฉันความจริวก็ไม่ได้กลุ้มใจอะไรขนาดนั้นหรอกแต่แค่ไม่คิดว่าพี่โทโมะจะเห็นความรู้สึกของเราเป็นเรื่องล้อเล่นเฉยๆ

"คิดอะไรเพลินๆนะ"

"เรื่องพี่โทโมะก็บอกมาเถอะเพื่อนกันไม่เห็นต้องปิดบัง"

"เฟย์!!!!"ไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรกับฟางอยู่ๆยัยป๊อปก็เข้ามาพอดีแถมยังเรียกชื่อฉันด้ววน้ำเสัยงไม่พอใจอีกต่างหากก็แหงล่ะเมื่อวานไปโกหกไว้ตั้งเยอะนิ

"มีอะไร"

"เมื่อวานแกไม่ได้อยู่บ้านใช่มั้ย!"

"ฉ...ฉันอยู่บ้าน"

"แล้วทำไมฉันได้ยินเสียงประชาสัมพันธ์ของห้างบอกมาว่าเมื่อวานแกไปห้างมาใบ่มั้ย!"

"..."

"แกไปกับใคร?แกไปกับพี่โทโมะมาใช่มั้ย!"

"ป๊อปหยุดเหอะเมื่อวานเฟย์อยู่บ้านฉันไปหามันมาเนี้ย"อยู่ๆฟางก็ออกโรงปกป้องฉันหรือก็ร่วมกันโกหกยัยป๊อปนั้นแหละแต่ทำไงได้ถ้าบอกว่าไปกับพี่โทโมะเดี๋ยวมันก็โกรธอีก

"แต่ฉันเห็นมันที่เซนลาด"

"แกจำคนผิดเล่าเมื่อวานยัยเฟย์อยู่กับฉันทั้งวันจะไปเซนลาดได้ไงเนอะ"

"ช...ใช่ๆ"

"แล้วไปอย่าให้จับได้นะ"ยัยป๊อปคาดโทษฉันไว้ก่อนจะเดินไปนั่งที่บอกตรงๆเลยเดี๋ยวนี้ฉันกับป๊อปไม่ค่อยสนิทกันแล้วตั้งแต่เรื่องวันก่อนที่ทะเลาะกันมันก็แยกตัวออกห่างแถมยังไปสุงสิงกับพวกยัยแจมยกเว้นวันเสาร์อาทิตย์ที่จะชอบมาบ้านฉันเพื่อมาหาพี่โทโมะนั้นแหละคิดแล้วก็เหนื่อยใจ...

"ฟางขอบคุณนะ"

"อื้อ^^วันหลังก็ระวังหน่อยล่ะกันยัยนี่ตาดีนะจะบอกให้"

"ฉันก็ว่างั้นแหละ"

 

ตอนเย็น

"พี่มดเฟย์ขอนมอุ่นๆกับคุ้กกี้นะวันนี้กะจะไม่ลงมาทานอาหารเย็นค่ะ"

"อ...อ้อได้ค่ะ"พอเห็นว่าพี่โทโมะกำลังจะเดินเข้าบ้านฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันทีไม่อยากเห็นหน้าเลยกลัวจะรับไม่ได้และแสดงด้านอ่อนแอให้เค้าได้เห็นแต่ฉันทำผิดอะไรในเมื่อฉันก็เป็นผู้หญิงฉันสามารถอ่อนแอได้ในทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องความรัก...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

"ขอบคุณมากนะคะพี่...."ฉันเดินไปเปิดประตูเพราะนึกว่าพี่มดเอานมกับคุกกี้ขึ้นมาให้แต่ที่ไหนได้เป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอหน้าที่สุดใสตอนนี้ต่างหาก

"หลบหน้าฉันทำไม"

"เปล่าเฟย์ไม่ได้หลบหน้าพี่"ฉันปฏิเสธหน้าตายแถมยังหลบสายตาเค้าอีกก็ได้แต่ก้มหน้ามองพื้นตอนที่ตอบเค้าไปกลัวว่าจะเผลอร้องไห้ออกมา

หมับ~

แต่อยู่ๆพี่โทโมะก็ดึงฉันเข้าไปกอดแถมยังกดหัวฉันให้ซุกกับอกเค้าอีกฉันที่ทำอะไรไม่ถูกก็เอาแต่ดิ้นพยายามจะดันตัวเค้าออกแต่พี่โทโมะก็พูดขัดซะก่อน 

"ฉันไม่ได้อยากให้เธอมาเป็นแฟนเพราะไว้กันผู้หญิงที่ตามตอแยแต่ฉันแค่คิดว่า...อยู่กับเธอแล้วมีความสุขดี"คำพูดที่หลุดออกมาจากปากเค้าทำให้ฉันแทบเสียสตินี่เค้ากำลังต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่!

"พี่พอเถอะเฟย์ไม่อยากให้ป๊อปเจ็บ"อยู่ๆจิตรใต้สำนึกฉันมันก็นึกถึงยัยป๊อปขึ้นมาใช่ฉันไม่อยากให้ยัยป๊อปเจ็บ

"...."

"พี่ก็รู้ว่ายัยนั่นรักพี่มากแค่ไหนพี่อย่าทำร้ายเค้าเลย"

"เธอไม่รักฉัน?"

"ไม่ใช่อย่างงั้น....แต่เฟย์ว่าเราเป็นเหมือนเดิมมันคงจะดีกว่า"

"ขอร้องอย่าคิดถึงคนอื่น1เดือนที่ผ่านมามันทำให้ฉันรักใครมากขึ้นและคนนั้นฉันรู้แล้วว่าเค้าคือใคร"

"ถ้าพี่หมายถึงเฟย์...มันคงเป็นความรักแบบพี่ชายที่มีให้น้องสาวนะเฟย์เข้าใจ^^"แม้จะฝืนยิ้มให้เค้าไปแต่ข้างในมันไม่ได้ยิ้มตามเลย

"ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนฉันทำไม่ดีกับเธอไม่ได้ดูแลเธอแบบที่พี่ชายที่ดีควรทำแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วความรักที่มีให้เธอ"

"พี่อย่ามาล้อเล่นกับเฟย์น่าพี่อาจจะกำลังเอ่อ...เพ้ออยู่ก็ได้หรือไม่เฟย์ก็อาจจะกำลังฝันอยู่...ต้องใช่แน่ๆใจ"ฉันพูดพลางตบหน้าตัวเองเบาๆเผื่อมันจะไม่เจ็บแต่ที่ไหนได้เจ็บปี๊ดเลยT^T

"นี่ยัยต๊องหยุดตบหน้าตัวเองได้แล้ว"พี่โทโมะว่าพลางดึงมือฉันออก

"พี่โทโมะเฟย์ว่า...เราเป็นเหมือนเดิมเถอะ"ถึงฉันจะแอบชอบพี่โทโมะมาถึง4ปีแล้วก็ตามแต่เพื่อยัยป๊อปฉันจะไม่หักหลังยัยนั่นเด็ดขาด!

"เธออยากให้มันเป็นแบบนั้นจริงเหลอะ"

"ช...ใช่ค่ะ"ฉันกลั้นใจตอบออกไปทั้งที่ความจริงอยากตอบอีกแบบนึงใจจะขาด

"ถ้างั้นฉันก็จะเคารพในการตัดสินใจของเธอ...แต่ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกนะ^^"หือ??ไหงเปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนี้อ่ะเมื่อกี้ยังดูเครียดๆอยู่เลยตอนนี้มายิ้มซะงั้นพี่ฉันนี่เป็นยังไงกันแน่เนี้ย?

"เอ่อ...คุณเฟย์ค่ะพี่เอานมกับขนมมาให้ค่ะ"พอฉันเห็นว่าพี่มดยืนอยู่ข้างหลังพี่โทโมะก็รีบผละออกจากกันก่อนที่ฉันจะดขินไปมากกว่านี้-/////-

"ข...ขอบคุณค่ะ^^"ฉันพูดพร้อมรับถาดขนมที่มดเอามาให้อย่างเขินๆเพราะพี่โทโมะมองฉันไม่วางตาโอ๊ย!นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ยนั่นพี่นะโว๊ยยยย

"งั้นพี่ขอตัวนะค่ะ...เอ้อ!ตกลงคุณเฟย์จะไม่ลงไปทานข้าวใช่มั้ยค่ะ"

"ช..."

"ทานครับ"ฉันกำลังจะบอกว่าไม่ทานแต่อยู่ๆพี่โทโทะก็ชิงตอบแทนซะงั้นกะว่าจะหลบหน้าแล้วเชียว

"เอ่อ...ตกลง???"

"ทานครับ^^"

"โอเคค่ะ^^"แล้วพี่มดก็เดินลงไปข้างล่างส่วนฉันนะเหลอะก็เบ้ปากใส่พี่โทโมะน่ะสิฉันบอกตอนไหนเนี้ยว่าจะลงไปทาน

"ถ้าหาเรื่องจะหลบหน้าฉันอ่ะเลิกคิดไปเลยยัยดื้อเอ๊ย"พูดจบพี่โทโมะก็ยรหัวฉันแรงๆหนึ่งทีก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปดีกลับไปเลยมายืนให้เขินเล่นอยู่นั้นแหละ ชิ!