Become fond of it...จากร้ายกลายเป็นรัก

ออด !! เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้นแล้ว เฮ้อ ได้กลับบ้านซะทีฉันหนักกับนายบ๊องจริงๆเลย - -‘ (ตั้งชื่อให้)
“เอพริลที่รัก กลับบ้านยังไงเดียวเราไปส่งมั้ยค้าบบ” นายบ๊องทำเสียงหวาน
“ เรียกให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย ใครที่รักนายห่ะนายบ๊อง” ฉันทำหน้าเซ็งใส่
“ฮันแน่ คิดไรกับเราแน่เลยมีตั้งชื่อให้ด้วย “ ธามจิ้มแก้มฉัน
“ บ้าฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายซะหน่อย” ฉันตีแขนนายธามไปทีนึง
“ โอ้ย เจ็บน่ะเขินแล้วอย่ามาลงที่เราสิ่ “ นายจะจับมือฉันทำมัยเนี่ย -///////-
“ ขี้เกียจเถียงกับนายละฉันกลับบ้านละน่ะ บาย “ ฉันโบกมือลาแต่..นายบ๊องมาจับมือฉันแล้วลากไปไหนเนี่ย
“ใครบอกว่าให้เธอไป ? เดียวฉันไปส่งที่บ้านเธอเอง “ จะลากฉันไปถึงไหนเนี่ยใครก็ได้ช่วยด้วย
“นายรู้จักบ้านฉันหรอ ? ถึงจะไปส่งอ่า “ ฉันทำหน้าสงสัย
“ เออน่า เดียวฉันไปส่งเธอที่บ้านเองฉันไม่ให้เธอกลับเองหรอกฉันหวงเดียวมีคนมาคาบไป “ นายบ๊องพูดไปแล้วก็ดันให้ฉันไปนั่งรถของเขาแล้วนายตี๋ไปนั่งที่คนขับแต่บ้านน่าจะรวยอยุ่น่ะเนี่ย มันต้องรวยอยู่แล้วแหละโรงเรียนนี้ค่าเทอมหลักเจ็ดหลักเลยน่ะจะบอกให้
“ เฮ้ย! นายฉันไม่ไปกับนายน่ะเดียวนายพาฉันไปทำมิดีมิร้ายทำไงละ “ ฉันจะเปิดประตูรถต่นายบ๊องดันมาจับตัวฉันให้นั่งอยุ่นิ่งๆ
“นี้!อยู่นิ่งๆหน่อยได้มั้ยบอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งไงถ้ายังดื้อไม่ให้ฉันไปส่งฉันจะจูบเธอต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน “ นี้เป็นการขู่ที่น่ากลัวมากทำให้ฉันนั่งนิ่งไปเลย
“ก็ได้ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายจะไปส่งฉันถึงบ้านรึเปล่า “ ฉันทำหน้าตากวนใส่
“ถึงแน่นอนยัยแสบ ฮ่าๆเดียวจะไปทำความรู้จักกับแม่เธอด้วย” นายตี๋ขับรถออกจากโรงเรียน
“หรอ... กล้าหรอกนายบ๊อง” นี้กล้ามากน่ะมาพูดแบบนี้เดียวได้โดนแม่ฉันจัดการแน่555

“กล้าสิ เดียวจะไปสู่ขอเลย ฮ่าๆ “ ตอบมาแบบนี้เหวอรับประทานเลยค่ะนายคนนี้มันเป็นใครเนี่ยกล้ามาก
 

นายบ๊องจะไปหาแม่ของยัยแสบจริงๆหรือป่าวโปรดติดตามน่ะค่ะ