SHORT FICTION PF

 
หยุดบอกเลิกกันเสียที
 
เช้าวันทร์ ทุกคนต่างก็ต้องทำงาน หนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังทานอาหารเช้ากันตามปกติ เพื่อเตรียมตัวทำงาน
 
"ฟาง....ป๊อปถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ"ตำรวจหนุ่มยศสูงเอ่ยถามแฟนสาวร่างสวยในขณะที่กำลังทานข้าว
 
"อื้ม ได้สิคะ"เธอตอบสั้นๆ แต่ก็แอบกังวลว่าเขาจะบอกเลิกเธอหรือเปล่า เพราะไม่กี่วันมานี้ เขาทำท่าทีห่างเหิน  
 
กับเธอ
 
"คือ.....ป๊อปว่าเราน่าจะเลิกกันนะ"แค่ประโยคเดียวของร่างสูง ก็ทำเอาฟางค้าง ปล่อยช้อนลงมากระทบจานเสียง
 
ดัง
 
กึก!
 
เคร้งง
 
"ฮึก...ทำไมล่ะป๊อป ทำไม ทะ ทำไมล่ะ ตอบฟางมาสิ ฮืออ"ฟางโวยใส่แ๊อปปี้เสียงดัง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
 
"ป๊อปขอโทษนะฟาง ป๊อปไม่อยากใส่ฟางเสียใจถ้าป๊อปตาย ฟางก็รู้ว่าอาชีพตำรวจมันเอาแน่เอานอนกับชีวิตไม่
 
ได้"
"ฟะ ฟางรู้ แต่ฟางรักป๊อปนะ ตอนนี้ป๊อปก็ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย ป๊อปก็รู้ดีว่าฟางรักป๊อปมากขนาดไหน ป๊อปเป็น
 
หัวใจของฟางนะ ฟางอยากอยู่กับป๊อปจนลมหายใจสุดท้ายของฟาง ฮึกก"ร่างสูงเดินมากอดปลอบร่างเล็กที่นั่ง
 
สะอื้น
 
"ฟาง...."
 
"อย่าพูดคำว่าเลิกได้มั้ย มันเจ็บนะ ฮึก"ร่างบางมองร่างที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเว้าวอน
 
"ฟาง ป๊อปรู้ว่าฟางรักป๊อป ป๊อปก็รักฟางเหมือนกัน แต่ถ้าให้ฟางเสียใจตอนนี้ ดีกว่าให้ฟางเสียใจจนตายนะ"
 
"มะ ไม่ ที่ป๊อปพูดแบบนี้ ป๊อปมีคนอื่นใช่มั้ย ใช่มั้ย!! ฮืออออออ"ฟางร้องไห้หนักขึ้น เมื่อความคิดของตัวเองเริ่ม
 
เอนเอียงไปทางด้านลบ ซึ่งมันทำให้เธอเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น
 
"ฟาง! ตอนนี้เราคงยังคุยกันไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวป๊อปไปทำไมก่อน แล้วค่อยคุยกัน!"สิ่งที่เขาทำ มันยิ่งทำให้เธอมั่นใจ
 
มากขึ้นว่า เขามีคนอื่นแน่นอน ผิดกับร่างสูงที่กำลังโมโหโกรธา ที่ฟางว่าเขาแบบนั้น ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องจริง
 
รีบบอกลาแฟนสาว ก่อนจะเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว ทิ้งให้ฟางนั่งเสียใจอยู่ลำพัง
 
ตอนเย็น
 
"ฮึก ป๊อป ป๊อปมาคุยกับฟางให้รู้เรื่องนะ! ป๊อปมีคนอื่นใช่มั้ย"
 
"ไม่ ฟาง ป๊อปไม่ได้มีใครเลย ตลอดเวลา 5 ปีที่คบกันมามันไม่ได้ทำให้ฟางเชื่อใจป๊อปเลยหรอ"
 
"แล้วป๊อปบอกเลิกฟางทำไม"
 
"ป๊อปบอกฟางไปแล้วนะ"
 
"ฮึก...ฟางก็บอกไปแล้วว่าฟางรักป๊อปมาก ไม่เลิกกับฟางได้มั้ย"
 
"เอโคครับๆ ไม่เลิกก็ไม่เลิก"เขาแพ้น้ำตาผู้หญิงคนนี้จริงๆ ใจอ่อนจนได้สิน่า
 
"จริงๆนะคะ"
 
"ครับ... ไปนอนกันดีกว่า หาเด็กๆมาวิ่งเล่นซักคน 2คน"
 
"กรี๊ดดดดด ปล่อยน้าาา"
THE END