SHORT FICTION PF

6.7

เขียนโดย PFเลิฟเว่อร์

วันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.31 น.

  2 เรื่องที่
  8 วิจารณ์
  15.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 14.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ในผับดัง เสียงเพลงดังสนั่น ยังมีหญิงสาวคงหนึ่ง ซึ่งเธอฮอตมาก นักท่องราตรีทั้งหลายต่างหมายปองเธอทั้งสิ้น

 

 

วันนี้เธอมาด้วยชุดเกาะอกมินิคอกเทลสีแดงเพลิงตัวสั้นสุดเซ็กซี่ อวดเรียวขางามให้สาวๆทั้งหลายอิจฉา เธอคน

 

 

นั้นก็คือฟาง ทุกอิริยาบถของร่างบาง ถูกสายตาคมกริบดุจเหยี่ยวของบางคนจับจ้องอยู่เสมอ

 

 

"ฟางครับ เราไปแดนซ์กันเถอะครับ"กวิน หนุ่มหล่อลูกครึ่ง ที่หมายจะแอ้มร่างเล็ก เรื่องปกติ เธอน่ะฮอตจะตาย

 

 

ชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่นานรอดูการตอบสนองของร่างบางต่อไป ชายหนุ่มที่ว่า คือ ป๊อปปี้ แฟน(เก่า)ของฟาง

 

 

ที่เพิ่งจะสลัดฟางทิ้งไปเมื่อไม่กี่วันก่อน แล้ววันนี้ก็ต้องตกใจเมื่อบังเอิญมาพบสาวหวานอย่างฟาง ที่พลิกบทบาท

 

 

มาเป็นSassy Girl

 

 

"ค่ะ"และก็ต้องตกใจเมื่อร่างบางที่จับจ้องเซย์ เยส เอ๊ะ แต่ลืมไปหรือเปล่า ลุคใหม่ของฟางน่ะ แซ่บเว่อร์

 

 

ป๊อปปี้รีบตรงดิ่งไปหาทั้งสองที่ยืนคุยกันอย่างสนิทสนมตรงบาร์

 

 

"ฟาง!"

 

 

"ค..คะ"ฟางตอบโดยที่ยังไม่ได้หันไปมอง มันทำให้อารมณ์โกรธของอีกฝ่ายพุ่งสูงยิ่งขึ้นและกระชากแขนกลม

 

 

กลึงให้หันมา

 

 

"นะ..นาย"

 

 

"หึ!"แค่นหัวเราะน้อยๆออกมา อุ้มร่างเล็กพาดบ่า ยัดใส่รถ ขับมาที่คอนโดของเขาที่ไม่ไกลจากผับนัก

 

 

"ปล่อยนะ ปล่อยสิ!! กรี๊ดดดดด"กรีดร้องออกมาทันทีที่โดนเหวี่ยงลงบนเตียง

 

 

"เธอไปอ่อยอะไรนายนั่นฮะ!!!"

 

 

เพี๊ยะ!!

 

 

ฝ่ามือเล็กตวัดเข้าที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง ซึ่งมากพอที่จะทำให้อีกฝ่ายหน้าหันได้ ป๊อปปี้ตวัดใบหน้ากลับมามองผู้ตบ

 

 

อย่างโกรธจัด

 

 

กดร่างแน่งน้อยลงกับเตียง ตรึงแขนทั้งสองไว้ แล้วทาบทับตัวลงมา ขยี้จูบที่ปากบางอย่างป่าเถื่อน เปรียบเหมือน

 

 

พระเอกที่ใช้กำลังข่มขืนนางเอกก็ไม่ปาน

 

 

"ฮึก อื้อออ"ร่างเล็กครางออกมา น้ำตาคงไหลไม่หยุดหย่อน

 

 

"คงได้กันมาแล้วล่ะสิ ถึงได้ครางออกมาเนี่ย ลองดูซิว่าฉันกับมันใครจะเด็ดกว่ากัน"พูดจบก็กระชากเดรสออกมา

 

 

รวดเดียว เนื้อผ้าบาดเนื้อนวลจนเลือดออกซิบๆ หากแต่เขาไม่ได้สนใจ สายตามองไปที่ร่างเปลือยเปล่า ที่มี

 

 

อาภรณ์ติดกายอยู่เพียงสองชิ้น

 

 

"อย่านะ ฉะ ฉันยัง มะ ไม่เคย ฮึก ฮืออ"เว้าวอนร่างสูงอย่างหวาดกลัว

 

 

"คงเชื่อ!!"มองคนใต้ร่างอย่างเหยียดๆ สลัดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้ง แล้วปลดบราเซีย และแพนตี้ตัวน้อยออกมา 

 

 

สอดใส่เข้ามาโดยที่ไม่มีการปรนเปรอใดๆทั้งสิ้น ทำให้ช่องทางหวานขยายออกจนรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก

 

 

"อ๊าา เจ็บ!! ฮึก อื้ออ"ร่างบางร้องออกมาตามความรู้สึก ทำให้ป๊อปปี้ตกใจไม่น้อย เธอไม่เคยจริงๆด้วย

 

 

"ฟะ ฟาง ป๊อปขอโทษ เจ็บมากมั้ย"ป๊อปปี้กระวนกระวายถามฟางที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่ม ตัวสั่นระริกเพราะความกลัว

 

 

"ฮึก ฮือๆ ฮือออ"ร่างสูงรีบคว้าร่างของฟางมากอดปลอบทันที ร่างแน่งน้อยที่ซบอยู่ตรงอกของเขานั้นกำลังขวัญ

 

 

เสียอย่างหนัก

 

 

"ป๊อปน่าจะฟังฟางตั้งแต่แรก ฟางยังบริสุทธิ์จริงๆ"

 

 

"ฮึก..ออกไปนะ ออก ปะ..ไป..."เพราะความหวาดกลังที่เข้าจู่โจมจับจิต จึงทำให้บนลมไป ร่างสูงรีบสำรวจ

 

 

ร่างกายที่บอบช้ำของฟางทันที มีทั้งคราบเลือดที่มุมปาก จากการกัดของเขาเอง รอยตีตราสีแดงระเรื่อที่ประปราย

 

 

อยู่ตามต้นคอขาว และเนินอกอิ่ม รอยแดงรอบข้อมือจากการบีบอย่างแรง เขาคงเลวมากสินะ ที่ทำร้ายหัวใจและ

 

 

ร่างกายเธอถึงเพียงนี้ จริงๆแล้วเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะหวงด้วยซ้ำ เพราะสถานะระหว่างเขาและเธอก็แค่คนเคยรู้จัก

 

 

สถานะที่เขาเป็นคนบอกกับเธอเอง...

 

 

"ขอโทษนะฟาง ป๊อปคงเลวมากจริงๆ"พูดกับตัวเองแล้วคว้าร่างที่หลับไปแล้วมากอดแนบอกไปจนเช้า

 

 

เช้าต่อมา

 

 

"กรี๊ดดดดด ฮึก ฮืออ"

 

 

"ฟะ ฟาง ป๊อปขอโทษนะ ที่ทำกับฟางแบบนั้น ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง"ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงฟางรีบผลุ่นผลันเข้า

 

 

มาในห้องทันที

 

 

"ออกไปจากชีวิตฉันได้มั้ย"

 

 

"ฟะ ฟาง"

 

 

"ทำเหมือนเราไม่รู้จักกัน เหมือนอย่างที่นาย....เคยบอกได้รึเปล่า"พูดออกมาอย่างยากเย็น น้ำตาที่รื้นอยู่ตรงขอบ

 

 

ตาก็พาลจะไหลลงมาอีกรอบ

 

 

"ไม่"

 

 

"ทำไมล่ะ นายเคยบอกฉันเองไม่ใช่หรอ ว่าให้เราทำเหมือนไม่เคยรู้จักกัน ฮึก"น้ำตาไหลออกมาแล้ว จนได้...

 

 

"ป๊อปรักฟางนะ"ยิ่งประโยคนี้ ยิ่งทำให้น้ำตาพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก

 

 

"นายจะเอาอะไรจากฉันอีก จะหลอกฉันอีกทำไม แค่นี้มันยังไม่สาสมแก่ใจอีกรึไง"

 

 

"ป๊อปรักฟางจริงๆ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย"

 

 

"เพื่ออะไร เพื่อหลอกฟันฉันงั้นหรอ"เขาตกใจ!! ตกใจมากทำไมเธอถึงได้เป็นแบบนี้ 

 

 

"ไม่เชื่อหรอ ป๊อปพิสูจน์ก็ได้ครับ"พูดจบก็ก้มลงประกบปากบาง จูบที่สื่อความหมายลึกซึ้ง จูบแห่งความคิดถึงและ

 

 

คนึงหา จูบนี้ที่ทำให้ฟางกลับมามั่นใจได้ว่าเขารักเธอจริงๆ

 

 

"เชื่อป๊อปรึยังครับ"เมื่อถอนจูบ ก็ถามทันที

 

 

"ค่ะ.."แค่คำสั้นๆก็สามารถทำให้หัวใจที่โรยราของทั้งสองกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

 

 

"ป๊อปรักฟางนะครับ"

 

 

"ฟางก็รักป๊อปค่ะ..."

 

 

 

 

 

 

 

วันแต่งงาน ป๊อปปี้♥ฟาง

 

 


ณ ริมหาด

 

 

"ฟางครับ ป๊อปรักฟางนะ"

 

 

"ค่ะ ฮึก ฟางดีใจนะ ที่ได้มีวันนี้ วันที่ป๊อปบอกรักฟางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน วันที่ฟางกับป๊อปรักกัน วันที่เรายังมีกัน

 

 

และกัน"ฟางพูดอย่างมีความสุข และส่งยิ้มไปให้สามีหมาดๆ

 

 

"ไม่ใช่วันนี้วันเดียวครับ แต่จะเป็นแบบนี้ตลอดไป"ป๊อปปี้ส่งคำพูดหวานเชื่อมไปให้ภรรยาสาวแสนสวย ก่อนที่จะ

 

 

โอบเอวบางนั่งดูดาวที่เรียงรายอยู่บนท้องฟ้าเหมือนกับมันเป็นพยานรักระหว่างเขาและเธอ

 

http://www.keedkean.com

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา