โทรในฐานะเพื่อน

โทโมะ:แก้ว ถ้าแก้วยังเป็นแบบนี้อยู่นะเราเลิกกัน!! เสียงทะเลาะของหนุ่มสาวคู่หนึ่งดังออกมาจากมุมตึกที่ลับตาคน แก้ว:ฮึก นายรับไม่ได้หรือไงที่ฉันเป็นแบบนี้ นายไม่เคยรักฉันเลยสักนิดใช่มั้ย โทโมะ:แก้ว.... โทโมะแฟนฟนุ่มของแก้วเรียกเธอด้วยเสียงแผ่วเบาคล้ายปลอบใจ แก้ว:ได้ถ้านายต้องการแบบนั้น เราเลิกกัน! กรี๊ง งงง กรี๊งงงงง กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ง งงงง <<นาฬิกาปลุก เฮ้อออ ผมฝันถึงเรื่องแบบนี้อีกแล้วสินะ เหอะ สมน้ำหน้าตัวเองก็ตัวเองไม่ใช่หรือไงนะที่ทำให้ต้องเสียเธอไป ที่ไปชวนเธอทะเลาะกับไอ้เรื่องแค่ถ้าเธอยังทำตัวเหมือนทอม แล้วไงล่ะก็ตัวเองไม่ใช่หรือไงที่รักเธอคนนั้น...ที่ทำตัวเหมือนทอม เพียงเรื่องเล็กๆแค่นี้ผมกลับทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ขนาดที่ว่าผมและเธอต้องเลิกกัน ผมขอโทรหาเธอก่อนนะ [แก้ว: ฮโหล] โทโมะ: แก้วหรอ [แก้ว:อืม มีอะไรรึเปล่า] โทโมะ: เธอยังโกรธฉันเรื่องในวันนั้นอยู่รึเปล่า [แก้ว: ปะ เปล่านี่ ไม่ได้โกรธ] โทโมะ: แล้วตอนนี้เธอเป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า [แก้ว: ก็ดี...นายล่ะ] โทโมะ: ก็ดีๆ จากนั้นเราก็คุยกันอยู่อีกแปปๆ แล้วผมก็วาง น้ำเสียงของเธอที่ผมไม่ได้ยินมานานพอได้ฟังแล้วรู้สึกเหมือนเธอกำลังลำบากใจ ยังไงบอกไม่ถูก เธอกำลังติดสายเขาอยู่รึเปล่านะหรือว่าเค้านั้นนั้งอยู้ข้างๆเธอ...แต่ไม่ ว่าจะยังไงผมก็อยากบอกเธอว่าผมยังรักและคิดถึงเธออยู่ทุกวินาทีไม่ว่าตอนนี้ เธอจะไม่ใครใหม่แล้วก็ตาม -มหาลัย- แก้ว:เฮ้ย ป๊อปปี้ ถ้านายยังเลิกแบบนี้ฉันงอลนะ ป๊อปปี้:โฮ้ แก้วอะ เค้าล้อเล่นน้าาาาา แก้ว:พาไปเลี้ยงข้าวเลย ป๊อปปี้:ปกติป๊อปก็ซื้อให้กินทุกวันอยู่แล้วนะ-- แก้ว:เอาเหอะ ไปได้แล้วๆๆๆๆ ป๊อปปี้:คร๊าบบบบผมมม เพื่อนคนเดิม ที่มองห่างๆ ยังคงเป็นของเธอทุกอย่าง ยังมีเธอในใจ ไม่ว่าเธอจะรักใคร ยังคงเดินตัวเปล่า ไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว เจ็บมากมายเหลือเกินยิ่งได้เห้นเค้ากับเธออยู่ใกล้กันมันทำให้ผมอยากจะเดิน ไปจากตรงนี้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่จะทำไงนะ ขาผมไม่ไมีแรงจะก้าวออกไปไหนเลยจริงๆ มันหมดแรงแล้วจริงๆ เพราะเธอ //ถ้าความคิดถึงคือสายลมขอปลิวไปล้มข้างๆเธอ///โทรศัพท์ [แก้ว: ฮโหล แก้วคะ] โทโมะ: เป็นไงเกิดเทอมใหม่ [แก้ว: อ๋อ ก็งั้นๆอะ] โทโมะ:เธอคงมีความสุขมากๆเลนสินะ [แก้ว: ก็ต้องมีอยู่แล้วแหละ แค่นี้ก่อนนะ] ป๊อปปี้:แก้วคุยกะใคร แก้ว:เพื่อนน่ะ ป๊อปปี้:ชาย หญิง ?? แก้ว:ผู้ชายยย ป๊อปปี้:ใคร แก้ว:โทโมะ ป๊อปปี้:อืม แล้วแก้วก็พูดเหมือนกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเธอยังคงมีความสุขกับเค้าแต่ต่างกับผมที่ไม่มีใคร -สวนหลังโรงเรียน- แก้ว:นายนัดฉันมามีไรเปล่า โทโมะ:แก้ว ฉันขอโทษ ฉันรักเธอนะ แก้ว:... โทโมะ:แก้ว แก้ว:ขอโทานะโทโมะ เรามีแฟนใหม่ไปแล้ว มันสายไปแล้วจริงๆ ขอโทษนะ โทโมะ;เธอไม่เคยรักฉันเลนหรอ แก้ว:เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ว่าตอนนี้ฉันรักป๊อปปี้แค่คนเดียวและเค้าจะเป็นคนที่ฉันรักตลอดไป โทโมะ:งั้นฉันขอให้เธอมีความสุขกับเค้ามากๆนะ แก้ว:ขอบใจนะโทโมะ นายยังเป็นเพื่อนฉันได้อยู่นะ โทโมะ: อืม แล้วฉันจะโทรไปหา ในฐานะเพื่อนนะ แก้ว:อืม โชคดีนะเพื่อน^^ โทโมะ:^^ แล้วเธอก็เดินหายไป ถ้าผมรู้ว่าจะเจ็บขนาดนี้... เธอบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ใครบอกล่ะ คนมันรักไปแล้วมันเป็นหันไม่ได้หรอก THE END เป็นไงๆๆๆ สั้นไหมล่ะ อิอิ มีวิบัติด้วยนะคะ ขอโทษจริงจังคะ ถ้าพิมพ์ผิดหรือไม่สนุกขอโทษด้วยนะค่ะ