โทรในฐานะเพื่อน

โทโมะ:แก้ว ถ้าแก้วยังเป็นแบบนี้อยู่นะเราเลิกกัน!!
เสียงทะเลาะของหนุ่มสาวคู่หนึ่งดังออกมาจากมุมตึกที่ลับตาคน
แก้ว:ฮึก นายรับไม่ได้หรือไงที่ฉันเป็นแบบนี้ นายไม่เคยรักฉันเลยสักนิดใช่มั้ย
โทโมะ:แก้ว....
โทโมะแฟนฟนุ่มของแก้วเรียกเธอด้วยเสียงแผ่วเบาคล้ายปลอบใจ
แก้ว:ได้ถ้านายต้องการแบบนั้น เราเลิกกัน!

กรี๊ง งงง กรี๊งงงงง กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ง งงงง <<นาฬิกาปลุก

เฮ้อออ ผมฝันถึงเรื่องแบบนี้อีกแล้วสินะ เหอะ สมน้ำหน้าตัวเองก็ตัวเองไม่ใช่หรือไงนะที่ทำให้ต้องเสียเธอไป ที่ไปชวนเธอทะเลาะกับไอ้เรื่องแค่ถ้าเธอยังทำตัวเหมือนทอม แล้วไงล่ะก็ตัวเองไม่ใช่หรือไงที่รักเธอคนนั้น...ที่ทำตัวเหมือนทอม เพียงเรื่องเล็กๆแค่นี้ผมกลับทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ขนาดที่ว่าผมและเธอต้องเลิกกัน ผมขอโทรหาเธอก่อนนะ
[แก้ว: ฮโหล]
โทโมะ: แก้วหรอ
[แก้ว:อืม มีอะไรรึเปล่า]
โทโมะ: เธอยังโกรธฉันเรื่องในวันนั้นอยู่รึเปล่า
[แก้ว: ปะ เปล่านี่ ไม่ได้โกรธ]
โทโมะ: แล้วตอนนี้เธอเป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า
[แก้ว: ก็ดี...นายล่ะ]
โทโมะ: ก็ดีๆ
จากนั้นเราก็คุยกันอยู่อีกแปปๆ แล้วผมก็วาง น้ำเสียงของเธอที่ผมไม่ได้ยินมานานพอได้ฟังแล้วรู้สึกเหมือนเธอกำลังลำบากใจ ยังไงบอกไม่ถูก เธอกำลังติดสายเขาอยู่รึเปล่านะหรือว่าเค้านั้นนั้งอยู้ข้างๆเธอ...แต่ไม่ ว่าจะยังไงผมก็อยากบอกเธอว่าผมยังรักและคิดถึงเธออยู่ทุกวินาทีไม่ว่าตอนนี้ เธอจะไม่ใครใหม่แล้วก็ตาม

-มหาลัย-
แก้ว:เฮ้ย ป๊อปปี้ ถ้านายยังเลิกแบบนี้ฉันงอลนะ
ป๊อปปี้:โฮ้ แก้วอะ เค้าล้อเล่นน้าาาาา
แก้ว:พาไปเลี้ยงข้าวเลย
ป๊อปปี้:ปกติป๊อปก็ซื้อให้กินทุกวันอยู่แล้วนะ--
แก้ว:เอาเหอะ ไปได้แล้วๆๆๆๆ
ป๊อปปี้:คร๊าบบบบผมมม

เพื่อนคนเดิม ที่มองห่างๆ ยังคงเป็นของเธอทุกอย่าง
ยังมีเธอในใจ ไม่ว่าเธอจะรักใคร
ยังคงเดินตัวเปล่า ไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว

เจ็บมากมายเหลือเกินยิ่งได้เห้นเค้ากับเธออยู่ใกล้กันมันทำให้ผมอยากจะเดิน ไปจากตรงนี้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่จะทำไงนะ ขาผมไม่ไมีแรงจะก้าวออกไปไหนเลยจริงๆ มันหมดแรงแล้วจริงๆ เพราะเธอ

//ถ้าความคิดถึงคือสายลมขอปลิวไปล้มข้างๆเธอ///โทรศัพท์
[แก้ว: ฮโหล แก้วคะ]
โทโมะ: เป็นไงเกิดเทอมใหม่
[แก้ว: อ๋อ ก็งั้นๆอะ]
โทโมะ:เธอคงมีความสุขมากๆเลนสินะ
[แก้ว: ก็ต้องมีอยู่แล้วแหละ แค่นี้ก่อนนะ]
ป๊อปปี้:แก้วคุยกะใคร
แก้ว:เพื่อนน่ะ
ป๊อปปี้:ชาย หญิง ??
แก้ว:ผู้ชายยย
ป๊อปปี้:ใคร
แก้ว:โทโมะ
ป๊อปปี้:อืม

แล้วแก้วก็พูดเหมือนกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรเธอยังคงมีความสุขกับเค้าแต่ต่างกับผมที่ไม่มีใคร

-สวนหลังโรงเรียน-
แก้ว:นายนัดฉันมามีไรเปล่า
โทโมะ:แก้ว ฉันขอโทษ ฉันรักเธอนะ
แก้ว:...
โทโมะ:แก้ว
แก้ว:ขอโทานะโทโมะ เรามีแฟนใหม่ไปแล้ว มันสายไปแล้วจริงๆ ขอโทษนะ
โทโมะ;เธอไม่เคยรักฉันเลนหรอ
แก้ว:เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ว่าตอนนี้ฉันรักป๊อปปี้แค่คนเดียวและเค้าจะเป็นคนที่ฉันรักตลอดไป
โทโมะ:งั้นฉันขอให้เธอมีความสุขกับเค้ามากๆนะ
แก้ว:ขอบใจนะโทโมะ นายยังเป็นเพื่อนฉันได้อยู่นะ
โทโมะ: อืม แล้วฉันจะโทรไปหา ในฐานะเพื่อนนะ
แก้ว:อืม โชคดีนะเพื่อน^^
โทโมะ:^^

แล้วเธอก็เดินหายไป ถ้าผมรู้ว่าจะเจ็บขนาดนี้... เธอบอกว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ใครบอกล่ะ คนมันรักไปแล้วมันเป็นหันไม่ได้หรอก

THE END

เป็นไงๆๆๆ สั้นไหมล่ะ อิอิ มีวิบัติด้วยนะคะ ขอโทษจริงจังคะ ถ้าพิมพ์ผิดหรือไม่สนุกขอโทษด้วยนะค่ะ