[SF] ไม่มีเธอไม่อยากหายใจ
9.9
2) จบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่มีเธอไม่อยากหายใจ (Suffocated) : PART II
“แก้ว”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ“แก้วจริงๆหรอ ? แก้วๆ”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วด้วยความโหยหา“จริงสิ ถ้าฉันเป็นผีนายจะกอดฉันได้หรอ ?”แก้วพูด“ทำไม ?”โทโมะถามด้วยความสงสัย“ก็คือว่าความจริงแล้วฉันต้องไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ แล้วไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ ?ฉันเลยบอกอาหมอว่า ให้บอกนายว่าอย่างนั้นเพราะฉันไม่แน่ใจว่าจะกลับมาอีกมั้ย ?เพราะถ้าฉันไม่หายฉันจะไม่ได้กลับมาอีกเลย ฉันเลยคิดว่าให้นายคิดว่าฉันตายแล้วดีกว่า”แก้วพูด“แล้วที่ไอ้เครื่องนั้นมันร้องตี๊ดดดดล่ะ ?”โทโมะถาม“อ๋ออ เครื่องนั้นจะเสียแล้วไง”แก้วพูด“แล้วที่เธอไม่หายใจล่ะ ?”โทโมะถามต่อ“ก็เพราะว่าฉันกลั้นหายใจไง รู้มั้ยแทบตายจริงๆเลยนะ”แก้วพูด“แล้วที่หน้าเธอซีดล่ะ”โทโมะถามต่อ“เมคอัพล้วนๆค่ะ”แก้วพูด“งั้นเธอก็กลับมาหาฉันแล้วจริงๆน่ะสิ”โทโมะพูด“ใช่ฉันกลับมาหานายแล้ว”แก้วพูด“ฉันรักเธอนะ”โทโมะพูด“ฉันก็ระ...รัก...”แก้วกำลังจะพูดแต่“โทโมะ ตื่นดิว่ะ จะหลับไปถึงไหนกันเนี้ย เดี๋ยวก็ไปสายหรอก”เสียงๆหนึ่งดันขัดจังหวะมาซะก่อน“อ้าว เห้ย!นี่ฉันฝันไปหรอกหรอ ?”โทโมะพูด“แกฝันว่าไรเนี้ย ?”เสียงๆเดิมถาม“ป่าวๆ เห้ยแล้วเธอไม่ได้ถูกรถชนหรอ ?”โทโมะถาม“บ้าฉันจะถูกรถชนได้ไงล่ะ ? เป็นไรมากป่ะ ?”เสียงเดิมถามอีก“ก็ฉันว่าแกถูกรถชนอ่ะ แล้วแกก็ตาย แต่จริงๆแล้วแกไม่ได้ตายแกกลับมาหาฉันตอนฉันไปเยี่ยมแกที่หลุมศพ”โทโมะเล่า“นี้แกแช่งฉันหรอ ?ไรอ่า”เสียงเดิมพูดด้วยน้ำเสียงเชิงงอน“โธ่!แก้ว ก็มันเหมือนจริงนี่น่า ฉันกลัวเธอหายไปอ่ะ”โทโมะพูด“ไม่ต้องเลยคนเป็นแฟนกันมาแช่งกันได้ไง ?”แก้วพูด“โอ๋เอ๋ๆ เค้าขอโทษน้า นี้ฉันฝันไปอีกมั้ยเนี้ย ? หยิกดิๆ”โทโมะพูด“นี่แหนะ”แก้วพูดพร้อมหยิกด้วยแรงมหาศาล“โอ้ยๆ!”โทโมะร้อง“เป็นไงฝันมั้ย ?”แก้วถาม“ไม่ งั้นแสดงว่านี้คือเรืองจริง เธอยังไม่ตายจริงๆด้วย”โทโมะพูดพร้อมกระโดดไปกอดแก้ว“พอเลยๆ ไปมหาลัยได้แล้วยัยเฟย์ฟางรอนานแล้วเนี้ย”แก้วพูด“ครับผม!!”โทโมะพูดพร้อมวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำที่ มหาลัย“รอนานมั้ย ?”แก้วถาม“ไม่เท่าไหร่จ๊ะ ว่าแต่โทโมะเป็นไรยืนยิ้มคนเดียว”ฟางถาม“ก็อีตานั้นฝันว่าฉันตายอ่าดิ แต่พอตื่นมาเห็นฉันอยู่ก็เลยยิ้มเลย”แก้วพูด“555555 อย่างแกนะจะตายหนังเหนี่ยวจะตาย”ฟางพูด“เดี๊ยะๆ”แก้วพูด“5555555555555”จากนั้น 3 สาวก็ระเบิดหัวเราะTOMO PART :เฮ้อ!ที่แท้ก็ฝันไปนี้เอง ตกใจหมดนึกว่าเป็นความจริงพอมาตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันฝันไปดีใจสุดๆเลยที่แก้วยังไม่จากผมไปฝันครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้ว่าผมรักแก้วมากแค่ไหนผมรักแก้วมากๆๆๆๆๆ จนไม่สามารถหาสิ่งอื่นใดมาทดแทนได้รักแก้วมากๆและจะรักตลอดไปEND TOMO“แก้วฉันรักเธอนะ”โทโมะตะโกน“ไอ้บ้า รู้แล้วว่ารักทำไมต้องตะโกนด้วย”แก้วตะโกนกลับ“ก็โคตรรักไงเลยอยากให้ทุกคนรู้ ไม่ได้หรอ ?”โทโมะถาม“เออๆ ได้ก็ได้ ฉันก็รักนายนะ โทโมะ”แก้วตะโกนบอก“ฉันจะรักเธอตลอดไปเลยนะ แก้วใจผู้หญิงของฉัน”โทโมะพูด
-THE END-
“แก้ว”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ“แก้วจริงๆหรอ ? แก้วๆ”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วด้วยความโหยหา“จริงสิ ถ้าฉันเป็นผีนายจะกอดฉันได้หรอ ?”แก้วพูด“ทำไม ?”โทโมะถามด้วยความสงสัย“ก็คือว่าความจริงแล้วฉันต้องไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ แล้วไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ ?ฉันเลยบอกอาหมอว่า ให้บอกนายว่าอย่างนั้นเพราะฉันไม่แน่ใจว่าจะกลับมาอีกมั้ย ?เพราะถ้าฉันไม่หายฉันจะไม่ได้กลับมาอีกเลย ฉันเลยคิดว่าให้นายคิดว่าฉันตายแล้วดีกว่า”แก้วพูด“แล้วที่ไอ้เครื่องนั้นมันร้องตี๊ดดดดล่ะ ?”โทโมะถาม“อ๋ออ เครื่องนั้นจะเสียแล้วไง”แก้วพูด“แล้วที่เธอไม่หายใจล่ะ ?”โทโมะถามต่อ“ก็เพราะว่าฉันกลั้นหายใจไง รู้มั้ยแทบตายจริงๆเลยนะ”แก้วพูด“แล้วที่หน้าเธอซีดล่ะ”โทโมะถามต่อ“เมคอัพล้วนๆค่ะ”แก้วพูด“งั้นเธอก็กลับมาหาฉันแล้วจริงๆน่ะสิ”โทโมะพูด“ใช่ฉันกลับมาหานายแล้ว”แก้วพูด“ฉันรักเธอนะ”โทโมะพูด“ฉันก็ระ...รัก...”แก้วกำลังจะพูดแต่“โทโมะ ตื่นดิว่ะ จะหลับไปถึงไหนกันเนี้ย เดี๋ยวก็ไปสายหรอก”เสียงๆหนึ่งดันขัดจังหวะมาซะก่อน“อ้าว เห้ย!นี่ฉันฝันไปหรอกหรอ ?”โทโมะพูด“แกฝันว่าไรเนี้ย ?”เสียงๆเดิมถาม“ป่าวๆ เห้ยแล้วเธอไม่ได้ถูกรถชนหรอ ?”โทโมะถาม“บ้าฉันจะถูกรถชนได้ไงล่ะ ? เป็นไรมากป่ะ ?”เสียงเดิมถามอีก“ก็ฉันว่าแกถูกรถชนอ่ะ แล้วแกก็ตาย แต่จริงๆแล้วแกไม่ได้ตายแกกลับมาหาฉันตอนฉันไปเยี่ยมแกที่หลุมศพ”โทโมะเล่า“นี้แกแช่งฉันหรอ ?ไรอ่า”เสียงเดิมพูดด้วยน้ำเสียงเชิงงอน“โธ่!แก้ว ก็มันเหมือนจริงนี่น่า ฉันกลัวเธอหายไปอ่ะ”โทโมะพูด“ไม่ต้องเลยคนเป็นแฟนกันมาแช่งกันได้ไง ?”แก้วพูด“โอ๋เอ๋ๆ เค้าขอโทษน้า นี้ฉันฝันไปอีกมั้ยเนี้ย ? หยิกดิๆ”โทโมะพูด“นี่แหนะ”แก้วพูดพร้อมหยิกด้วยแรงมหาศาล“โอ้ยๆ!”โทโมะร้อง“เป็นไงฝันมั้ย ?”แก้วถาม“ไม่ งั้นแสดงว่านี้คือเรืองจริง เธอยังไม่ตายจริงๆด้วย”โทโมะพูดพร้อมกระโดดไปกอดแก้ว“พอเลยๆ ไปมหาลัยได้แล้วยัยเฟย์ฟางรอนานแล้วเนี้ย”แก้วพูด“ครับผม!!”โทโมะพูดพร้อมวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำที่ มหาลัย“รอนานมั้ย ?”แก้วถาม“ไม่เท่าไหร่จ๊ะ ว่าแต่โทโมะเป็นไรยืนยิ้มคนเดียว”ฟางถาม“ก็อีตานั้นฝันว่าฉันตายอ่าดิ แต่พอตื่นมาเห็นฉันอยู่ก็เลยยิ้มเลย”แก้วพูด“555555 อย่างแกนะจะตายหนังเหนี่ยวจะตาย”ฟางพูด“เดี๊ยะๆ”แก้วพูด“5555555555555”จากนั้น 3 สาวก็ระเบิดหัวเราะTOMO PART :เฮ้อ!ที่แท้ก็ฝันไปนี้เอง ตกใจหมดนึกว่าเป็นความจริงพอมาตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันฝันไปดีใจสุดๆเลยที่แก้วยังไม่จากผมไปฝันครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้ว่าผมรักแก้วมากแค่ไหนผมรักแก้วมากๆๆๆๆๆ จนไม่สามารถหาสิ่งอื่นใดมาทดแทนได้รักแก้วมากๆและจะรักตลอดไปEND TOMO“แก้วฉันรักเธอนะ”โทโมะตะโกน“ไอ้บ้า รู้แล้วว่ารักทำไมต้องตะโกนด้วย”แก้วตะโกนกลับ“ก็โคตรรักไงเลยอยากให้ทุกคนรู้ ไม่ได้หรอ ?”โทโมะถาม“เออๆ ได้ก็ได้ ฉันก็รักนายนะ โทโมะ”แก้วตะโกนบอก“ฉันจะรักเธอตลอดไปเลยนะ แก้วใจผู้หญิงของฉัน”โทโมะพูด
-THE END-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ