เพื่อนรักสำหรับเธอ....สำหรับผมรักเพื่อนนะ

มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ที่สวนและนั่งอ่านไดอารี่ของเขาที่เคยจดไว้เมื่อหลายปีก่อน เค้าเขียนไว้เพื่อคนรักแต่ตอนนี้เขาจากไปแล้ว
และเรื่องแรกที่เขาเขียนก็เริ่มว่า
......................................................................
ผบนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆผม เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก" ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น ผมรู้....
หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันใน ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ" และจูบลงที่แก้มของผม ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ "เธอ" นั่นเอง เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม 2ชั่วโมง กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น กับมันฝรั่งอีก3ถุง เธอก็ตัดสินใจเข้านอน เธอมองมาที่ผมและพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ปีสุดท้าย ก่อนวันของงานพรอม(Prom)เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์ "คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น เขาจะไม่ยอมไปงานพรอมกับเธอ และผมก็ยังไม่มีคู่เดท ตอนสมัยอยู่เกรด 7 เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ "เพื่อนรัก" และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น วันจบการศึกษา ... วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอลอยขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับ ประกาศนียบัตร ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า "เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น 2-3ปีต่อมา ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์ เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน ผมนั่งมองเธอพูด "ฉันรับค่ะ" และไปสู่ชีวิตใหม่ของเธอ เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า "เธอมางานของฉัน!" และพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น งานศพ หลายปีผ่านไป ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น "เพื่อนรัก"ของผม ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียน ไฮสคูล และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้ : ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน" ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า เขารักฉัน และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ   รักใครก็บอกเขาไปซะก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเราอีกต่อไป หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า เขาไม่ได้รักคุณเลย ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้ ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?
จบ บันทึกเขื่อน
.....................................................
พอเขื่ออ่านจบ น้ำตาลูกผู้ชายของเขื่อนก็ไหลออกมา และเขื่อก็ลุกขึ้นไปที่สุสาร ที่มีรูปผู้หญิงที่เขารักที่ชื่อว่าเฟย์อยู่
“เฟย์ เขื่อนรักเฟย์นะ..........ถึงจะเป็นได้แค่เพื่อน  และนี่ก็เป็นสิ่งที่อยาหให้เฟย์นะ รัก”เขื่อนพูดและน้ำตาก็ไหลอย่างไม่หยุดเขื่อวางไดอารี่ที่หน้าสุสารและก็มีวิญาณที่ชื่อว่าเฟย์ว่าปรากฏตัวข้างๆแต่เขื่อนก็ไม่เห็น และเฟย์ก็นั่งข้างเขื่อนและเอาหัวพิงไหล่ สำหรับเฟยืมีความสสุขมากๆ แต่เขื่อนเขายังทุกอยู่ตลอด
“ชั้นขอโทษนะ ที่มองข้ามนายไป รัก.....”เฟย์เอาหัวพิงไหล่เขื่อนที่ไม่สึกตัวอะไรเลย และพูดออกมาและน้ำตาก็ไหลออกมาส่วนเขื่อนก็มองพื้นว่าน้ำอะไร
“เฟย์เธออยู่ถามนี้ใช่มั๊ย”เขื่อนพูด
“ใช่นาย ชั้นอยู่แถวนี้”เฟย์พูดแต่เขื่อคงไม่ได้ยิน
“เฟย์”เขื่อพูดแล้วร้องไห้อย่างหนัก และก็มีสายลมที่แรงมาโดนตัวเขื่อนเพื่อให้เขื่อนรู้ว่าเธออยู่ข้าง.............
 
…………………………………………………………
ข้อความซ้ำเยอะหน่อยเพราะไรเตอร์ช๊อบ ชอบ อ่านแล้ว ไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่