เพื่อนรักสำหรับเธอ....สำหรับผมรักเพื่อนนะ

มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ที่สวนและนั่งอ่านไดอารี่ของเขาที่เคยจดไว้เมื่อหลายปีก่อน เค้าเขียนไว้เพื่อคนรักแต่ตอนนี้เขาจากไปแล้ว

และเรื่องแรกที่เขาเขียนก็เริ่มว่า

......................................................................

ผบนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ
ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆผม
เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"
ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้....

หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันใน
ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ
"เธอ"
นั่นเอง
เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร
เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป
ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอ ที่โซฟา
จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
2ชั่วโมง
กับการนั่งดูหนังที่ Drew Barrymoreเล่น
กับมันฝรั่งอีก3ถุง
เธอก็ตัดสินใจเข้านอน
เธอมองมาที่ผมและพูดว่า
"ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ปีสุดท้าย
ก่อนวันของงานพรอม(Prom)เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์
"คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น
เขาจะไม่ยอมไปงานพรอมกับเธอ
และผมก็ยังไม่มีคู่เดท ตอนสมัยอยู่เกรด 7
เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท
เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ
"เพื่อนรัก"
และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน
คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว
ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ
ผมจ้องมองเธอ เช่นเดียวกับเธอ
ที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
วันจบการศึกษา ...
วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์
จากสัปดาห์เป็นเดือน
ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว




ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอลอยขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับ
ประกาศนียบัตร
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน
เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก
และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า
"เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน
ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
2-3ปีต่อมา
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์
เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน ผมนั่งมองเธอพูด
"ฉันรับค่ะ"
และไปสู่ชีวิตใหม่ของเธอ
เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว
ผมอยากให้เธอเป็นของผม
แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า
"เธอมางานของฉัน!"
และพูดว่า "ขอบใจนะ"
และจูบลงที่แก้มของผม
ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
งานศพ
หลายปีผ่านไป ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น
"เพื่อนรัก"ของผม
ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียน
ไฮสคูล
และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้
: ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน
แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น
ฉันรู้..ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่
"เพื่อน"
ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก
และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า
เขารักฉัน
และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน
ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้
ฉันรักเธอ
ฉันรักเธอ
ฉันรักเธอ 
 
รักใครก็บอกเขาไปซะก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเราอีกต่อไป
หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป
ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า
เขาไม่ได้รักคุณเลย
ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้
ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?

จบ บันทึกเขื่อน

.....................................................

พอเขื่ออ่านจบ น้ำตาลูกผู้ชายของเขื่อนก็ไหลออกมา และเขื่อก็ลุกขึ้นไปที่สุสาร ที่มีรูปผู้หญิงที่เขารักที่ชื่อว่าเฟย์อยู่

“เฟย์ เขื่อนรักเฟย์นะ..........ถึงจะเป็นได้แค่เพื่อน  และนี่ก็เป็นสิ่งที่อยาหให้เฟย์นะ รัก”เขื่อนพูดและน้ำตาก็ไหลอย่างไม่หยุดเขื่อวางไดอารี่ที่หน้าสุสารและก็มีวิญาณที่ชื่อว่าเฟย์ว่าปรากฏตัวข้างๆแต่เขื่อนก็ไม่เห็น และเฟย์ก็นั่งข้างเขื่อนและเอาหัวพิงไหล่ สำหรับเฟยืมีความสสุขมากๆ แต่เขื่อนเขายังทุกอยู่ตลอด

“ชั้นขอโทษนะ ที่มองข้ามนายไป รัก.....”เฟย์เอาหัวพิงไหล่เขื่อนที่ไม่สึกตัวอะไรเลย และพูดออกมาและน้ำตาก็ไหลออกมาส่วนเขื่อนก็มองพื้นว่าน้ำอะไร

“เฟย์เธออยู่ถามนี้ใช่มั๊ย”เขื่อนพูด

“ใช่นาย ชั้นอยู่แถวนี้”เฟย์พูดแต่เขื่อคงไม่ได้ยิน

“เฟย์”เขื่อพูดแล้วร้องไห้อย่างหนัก และก็มีสายลมที่แรงมาโดนตัวเขื่อนเพื่อให้เขื่อนรู้ว่าเธออยู่ข้าง.............

…………………………………………………………

ข้อความซ้ำเยอะหน่อยเพราะไรเตอร์ช๊อบ ชอบ อ่านแล้ว ไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่