ภารกิจหัวใจ

ป็อปปี้ ยังออกอาการมึนงง ที่โดนเฟย์โทรมาเหวี่ยงใส่ 
 
'ว่าแต่นี่เขา เป็นต้นเหตุทำให้ฟาง เสียใจเหรอ'
 
"เอ่อ น้องจินนี่ครับ พี่ว่าเรากลับกันเถอะครับ"
 
เดินเข้าไปบอก สาวสวยที่พามาด้วย อย่างร้อนรน
 
"เดี๋ยวซิค่ะ พี่ป็อป จินนี่ยังทานไม่หมดเลยนะค่ะ"
 
จินนี่ได้แต่ทำหน้างง ใส่ชายหนุ่มทีีอยู่ก็มาเร่งเธอ ทั้งๆทีตอนแรกยังบอกให้เธอ ค่อยๆทาน
 
"คือ..พี่ติดธุระด่วนนะครับไ
 
ไม่ฟังเสียงค้านจากหญิงสาวอีก เรียกพนักงานมาคิดเงินค่าอาหาร แล้วลากมือจินนี่ออกจากร้านไปทันที 
 
เพราะตอนนี้ใจเขา มันบินไปหาเพื่อนสนิท ที่ต้องร้องไห้เพราะเขาแล้ว
 
"กระต่าย ต้องซื้อกระต่ายก่อนนี่หว่า"
 
"อะไรนะค่ะ พี่ป็อป"
 
จินนี่ถามชายหนุ่ม เพราะเขาพูดเบาๆ
 
"ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องจินนี่ก่อนดีกว่าครับ"
 
แต่โดนมือของจินนี่ดึงไว้ก่อนที่เขาจะลากเธอกลับไปที่รถซะ ก่อน
 
"เดี๋ยวซิค่ะพี่ป็อป  แล้วหนังที่เราจองไว้ล่ะค่ะ"
 
"ไว้วันหลังแล้วกัน"
 
ตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินำหน้า จินนี่ที่หน้างอไปแล้ว ไปที่รถทันที
 
บ้านจินนี่  
 
"พี่ป็อปเข้าบ้านก่อนซิค่ะ"  
 
"ไม่ล่ะครับ พี่รีบ"
 
พูดก่อนจะเหยียบคันเร่งออกไปทันที ทิ้งให้จินนี่อารมณ์เสียที่เขาดูจะไม่ได้สนใจเธอจริงจังนัก
 
ทางด้านป็อปปี้ที่ออกตะเวนหา น้องกระต่ายตัวยักษ์ เพื่อไปง้อเพื่อนสาว แต่ดูจะไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะ
 
ไอ้ตัวที่เธออยากได้ มันดันเหลือแค่ตัวเดียวในประเทศ เขารีบบึ่งรถไปที่ร้านนั้นทันที
 
"พี่ครับๆ ไอ้กระต่ายยักษ์ ที่อยู่บนชั้น มันไปไหนแล้วครับ"
 
พนักงานขาย มองหนุ่มหล่อที่ถามอย่างหอบๆ
 
"อ้อ ขายไปแล้วค่ะ ผู้ชายคนนั้นไงค่ะ"  ชี้ให้ชายหนุ่มดูลูกค้าที่เพิ่งมาซื้อไป
 
"เวรแล้ว"   วิ่งออกไปดักหน้าคนที่แย่งซื้อกระต่ายยักษ์ไปทันที
 
"พี่ครับๆ"
 
"มีอะไรครับ"
 
"คือ ผมขอซื้อตัวนี้คืนได้มั้ยครับ"   ชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวยักษ์ในออ้มกอดของหนุ่มตรงหน้า
 
"ไม่ได้หรอกน้อง แฟนพี่เขาอยากได้"
 
"น้าพี่ ขายให้ผมเหอะ "
 
"ไม่ได้หรอก"  ชายคนนั้นยืนยันไม่ขายท่าเดียว จนเขาได้แต่ท้อใจเพราะรู้ดีว่า  ถ้าจะเอาตัวใหม่ต้องรอล็อต
 
ใหม่อีกเป็นเดือน       'ถ้าต้องรอนานขนาดนั้น ยัยฟางไม่หายโกรธเขาแน่ๆ ยัยนี่ยิ่งง้อยากอยู่'
 
"ขายให้ผมเถอะนะ ผมให้พี่ 2เท่าเลย"   กดฟันเพิ่มราคา
 
"อืม..."
 
"ตกลงเหอะพี่"  อ้อนวอนชายตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ
 
"ก็ได้ พี่เห็นว่าน้องจะเอาไปง้อแฟนหรอกนะ"
 
ตัดใจ ยอมขายให้หนุ่มหน้าหล่อตรงหน้าจนได้
 
"ขอบคุณครับพี่"
 
มันแต่ดีใจ จนลืมปฎิเสธิความเข้าใจผิดไปซะสนิท ควักเงินจ่ายก่อนจะ วิ่งกลับไปขึ้นรถขับไปบ้านฟางทันที
 
บ้านฟาง
 
'ติ๊งหน่องๆๆ'
 
"ใครมาดึง ป่านนี้เนี้ย" ฟางบ่นออกมา ก่อนจะเดินลงไปเปิดประตูให้คนที่กดออดอยู่
 
"ป็อปปี้"
 
เรียกชื่อคนที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วย สีหน้าตกใจเพราะ ตอนนี้สภาพของเธอดูไม่ได้(อย่างแรง)
 
"มะ..มาทำไร"
 
"ก็...เอาน้องต่ายมาให้เธอไง"
 
"ห๊ะ"
 
ป็อปปี้ยื่นกระต่ายยักษ์ที่อุ้มอยู่ให้ฟาง ได้เห็นชัดๆ
 
"กรี๊ส น้องต่าย"
 
เพียงแค่เห็นชัดเท่านั้นแหละ เธอก็ดึงจากมือป็อปปี้ไปกอดไว้ทันที
 
"นี่ เธอจะให้ฉันเข้าบ้านก่อนได้มั้ย ยุ่งมันเยอะนะ"
 
"แหะ ลืมอ่ะ เข้ามาสิ"  กอดตุ๊กตากระต่ายเดินนำเข้าไปในบ้าน
 
"แล้ว ...ไปดูหนังกับน้องจินนี่มาเป็นไงบ้างอ่ะ"
 
หันไปถามป็อปปี้ หลังจากเงียบกันอยู่นาน
 
"ยังไม่ได้ดูอ่ะ"  พูดออกไปตามตรง
 
"อ้าวทำไมอ่ะ  นน้องเขาไม่มาเหรอ"  ฟางถามอย่างสนใจ
 
"ไปแต่..."  
 
ฟางมองหน้าป็อปปี้ ที่อยู่ๆเขาก็เงียบไปเสียเฉยๆ
 
"เอ๊ะ ฉันว่าตาเธอมันบวมๆนะ" 
 
"ห๊ะ เอ่อ ...ฉันนอนมากไปนะ"
 
ฟางโกหกออกไป เพราะไม่อยากให้ป็อปปี้ต้องลำบากใจกับความรู้สึกที่มันเกินเพื่อนของเธอ
 
"ไม่เนียนเลยนะ" ป็อปปี้พูดออกมาเบาๆ เพราะเขารู้สาเหตุดี
 
"ว่าแต่ นายจะเอาน้องต่ายมาให้ฉันทำไม ฉันไม่ได้ไปด้วยซะหน่อย"   ประโยคหลังพูดออกมาเบาๆ
 
"งั้นฉันเอาคืน"
 
แกล้งเอื้อมมือไปดึง น้องต่ายมาคืน แต่ฟางไม่ยอมปล่อยง่ายๆ แถมยังทำหน้าจะร้องไห้อีกตังหาก
 
"ฮ่าๆ ฉันตั้งใจเอามาให้"
 
"เป็นการขอโทษไง ที่ผิดนัดกับเธอ"
 
"อืม ฉันไปโกรธนายหรอก ^^"  ฟางยิ้มหวานให้ป็อปปี้เป็นการยืนยันคำพูด
 
ป็อปปี้ ถึงกับชะงักไปกับรอยยิ้มหวานของเพื่อนสาว
 
'เป็นอะไรว่ะ ทำไมอยู่ๆถึงใจเต้นว่ะเนี้ย'
 
"แล้วเฟย์ ไม่อยู่เหรอ"
 
ถามถึงเฟย์ เพราะบ้านมันดูเงียบเกินกว่า จะมีใครอยู่กับเธอด้วย
 
"เห้ ไม่รู้สิฉันเพิ่งตื่นอ่ะ ==" "  ตอบพลางมองไปรอบๆบ้านอย่างมองหาน้องสาว
 
"ฉันว่าไม่น่าจะอยู่นะ"  ป็อปปี้เป็นฝ่ายตอบคำถามของตัวเองซะงั้น เพราะท่าทางคนตรงหน้าจะไม่รู้จริงๆ
 
"งั้นฉัน กลับก่อนดีกว่า ถ้าเธออยู่คนเดียวมันคนไม่เหมาะที่ฉันจะอยู่ด้วยอ่นะ"
 
ลุกจากโซฟาที่นั่งกันอยู่ แต่โดนฟางดึงมือเอาไว้ก่อน หันมองคนที่ดึงอย่างมีคำถาม
 
"นะ ..นายอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนไม่ได้เหรอ"  
 
ทำตาปริบๆใส่เพื่อนชาย เพราะเธอไม่ชอบความมือ แล้วเฟย์ไปไหนก็ไม่รู้    'ฟางกลับผีนะ'
 
"มันจะดีเหรอ" 
 
ถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะถึงเขาจะสนิทกับฟางมากแค่ไหน แต่ไอ้การอยู่กัน สองต่อสองนี่ ตอนกลางคืนนี่มันก็
 
ไม่เคยเกิดขึ้นซะด้วย แถมเจ้าตัวยังไม่รู้ตัวอีกด้วยว่า ไอ้ชุดนอนลายคิกขุแต่แสนบางนั้นมันอาจทำให้
 
เขาเกิดอาการตะบะแตกได้ง่ายๆ 'เฮ้ยนี่เราคิดอะไรอยู่ว่ะเนี้ย ยัยนี่เป้นแค่เพื่อนนะ ไม่ใช่น้องจินนี่สุดน่ารักซะ

หน่อย เอ่อแต่ว่าขนาดวันนี้น้องจินนี่ใส่เกาะอกกระโปรงสั้น เรายังไม่หวั่นไหวเท่าไอ้ชุดกระต่ายนี่เรย'
 
"ตกลงว่าป็อป อยู่เป็นเพื่อนฟางน้า"
 
แอบเปลี่ยนวิธีการเรียกขานให้ดูหวานขึ้น เพื่ออะไรๆ มันจะได้หวานตามไปด้วย
 
'จะมีโอกาศมั้ยเนี้ยยัยฟางเอ๊ย'
 
อะ..อืม"   ป็อปปี้นั่งลงตามเดิม
 
"ว่าแต่ ป็อปกิน'ไรมายังอ่ะ"
 
ป็อปปี้ส่ายหน้าเป็นคำตอบ ก็กำลังจะกินอ่ะนะ แต่ดันเกิดอาการหว่งคนที่น้องสาวเจ้าตัวโทรไป เหวี่ยงใส่ที่
 
เขาเบี้ยวนัดเธอ เลยต้องรีบมาง้อจนไม่ทันได้กินอะไรอย่างที่หวังไว้  (ก็นะมีคนเขาอ่อยให้กินถึงที่นี่หน่า)
 
"งั้นฟาง ไปหาอะไรให้กินแล้วกัน"
 
วางน้องต่ายลงก่อนจะเดิาเข้าครัวไปหาอะไร ให้เพื่อนชายกินลองท้อง
 
^ _________________________PF____________________________________^
 
เป็นไงฮะ เอ๊ะยังไงกับอาการของเฮียซะแล้ว
ร้อนรนเกินงานนะเนี้ย หวั่นไหวแล้วอ่ะดิ
แอบรู้สึกผิดที่ไม่ได้อัพอีกเรื่อง แหะๆๆ เค้ายุ่งอ้า เด๋วจะอัพให้น้า รอก่อนน้า
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^