ภารกิจหัวใจ

"โอ๊ย ไอ้ป็อปหยุดก่อน ฉันเหนื่อย!!"   สะบัดมือคนที่เอาแต่ลากๆ เธอมา
 
"โทษทีๆ"
 
มองค้อนคนที่ตัวสูงกว่าไป1ทีก่อนจะเอ่ยถาม
 
"แล้วลากมาทำไมตั้งไกล เนี้ย"  
 
ป็อปปี้ดึงมือฟางให้นั่งลงก่อน จะยิงคำถามทันที
 
"คิดออกยังอ่ะ ว่าแกจะช่วยฉันจีบน้องจินนี่ได้ยังไง"
 
"ยัง"  ทำเอาใบหน้าหล่ององ้ำไปทันที
 
"โห่ ไอ้ป็อปแกคิดดิ ฉันเป็นผู้หญิงนะเว้ย จะให้คิดออกได้ไงว่ะ"
 
"ถ้าแกรีบนะ ไปจีบน้องเขาเองเลย"  
 
"ก็ฉันเขินนี่"  แสดงท่าเขินอายให้เพื่อนสาวดู
 
"โอ๊ย ฟางอยากตาย"
 
"ยังตายไม่ได้นะเว้ย แกต้องช่วยฉันก่อน" 
 
ฟางได้แต่คิดหนัก 'แล้วจะให้ช่วยยังไงเนี้ย เรื่องหัวใจตัวเองยังเอาไม่รอดเลย เฮ้อ'
 
"เออ คิดออกแล้ว" 
 
"เดี๋ยว แกจะลากฉันไปไหน"
 
ป็อปปี้ได้แต่โวยวายที่โดนคนตัวเล็กกว่า ลากเอาๆ 
 
ณ ห้องสมุด (หนังสือการ์ตูน)
 
"เธอพาฉันมาที่นี่ ทำไมเนี้ย"  
 
กระซิบถามคนตัวเล็กที่เอาแต่สนใจ หยิบหนังสือบนชั้น ส่งให้ชายหนุ่มถือไว้
 
"อ้าว ก็พามาหามุก จีบหญิงไง" กระซิบตอบเสียงเบา (เกรงใจคนอื่นเขา) เห็นป็อปปี้ทำหน้างง จนต้องอธิบาย
 
"โธ่ ก็ในการ์ตูนมันก็มีฉากที่พระเอกจีบนางเองไง" ตอบก่อนจะเดินนำไปหาที่นั่ง เปิดการ์ตูนที่หิยบมาขึ้นมาอ่าน
 
หาวิธีเพื่อนช่วยเพื่อนทันที ป็อปปี้นั่งลงก่อนจะหยิบการ์ตูนขึ้นมาเปิดๆดู ก่อนจะบ่นออกมา
 
"ทำไม ตามันโตยังงี้ว่ะ" แต่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกลับหูดีเกินคาด
 
"อ่านเข้าไปเหอะ"
 
ด่าเพื่อนก่อนจะ ก้มหน้าก้มตาอ่านต่อไป
 
"เฮ้อ ไม่ได้เรื่อง" บ่นออกมาเพราะ ดูท่าหากเอาไปใช้จริงเพื่อนเธอคงโดนเกลียดก่อนจีบสำเร็จเป็นแน่
 
เพราะพระเอกในการ์ตูนมี แต่โหด ดิบ เถื่อน แถมปากเสียเป้นที่หนึ่ง
 
"ป็อป ไอ้ป็อป"  ตะโกนใส่หูคนที่ฟุบหลับไปนาน
 
"โอ๊ย แกจะตะโกนทำไมเนี้ย ยัยฟาง" 
 
"ฉันให้แกมาช่วยกันนะ ไม่ใช่ให้แกมาหลับ"
 
"หาได้แล้วเหรอ" ถามอย่างดีใจ
 
"หึ"  ฟางส่ายหน้าทันที
 
"โธ่"
 
"แกอย่ามาบ่นนะ ไม่ช่วยแล้วยังบ่น"
 
"โอ๋ๆ ไม่บ่นๆแล้ว ช่วยเขาก่อนนะตัว"
 
รีบง้อฟางทันที ก่อนที่เธอจะงอลและไม่ยอมชวยเขา
 
"พอก่อน ฉันหิวแล้ว"  
 
ร่างบางลงมือเก็บของใส่กระเป๋า ก่อนจะลุกขึ้นยืน ป็อปปี้ก้มมองนาฬิกา ที่บอกเวลา 2ทุ่มกว่าแล้ว เขาลากเธออก
 
จากคณะตั้งแต่ 11โมง นี่เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หน่า
 
"โทษๆ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเธอเอง"
 
บอกขอโทษคนตรงหน้า ที่ต้องอดข้าวเพราะตัวเอง ก่อนจะจูงมือบางให้ออกไปหาอะไรกินด้วยกัน
 
ส่วนฟาง ได้แต่แอบใจเต้นไปกับความสนิท ที่เขาไม่ทันระวัง
'โอ๊ย จะเต้นดังไปไหน เดี๋ยวเขาก็รู้กันหมดพอดี'
 
"กิน'ไรดีอ่ะ แล้วเหรอเหรอไง หน้าแดงเชียว" 
 
"เออ ร้อนนะ"  
 
เออออ ไปกับร่างสูงที่ไม่ได้รู้เลยว่า ที่มาของอาการหน้าแดงของเธอ มันก็เกิดจากมือเขาที่กุมมือเธออยู่นั้นแหละ
 
"กินก๋วยเตี๋ยว ร้านนั้นแล้วกัน"
 
ชี้ให้ป็อปปี้ดูร้านก๋วยเตี๋ยวฝั่งตรงข้ามที่มีคนต่อคิวยาว ดูน่ากิน จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน
 
"แน่ใจนะ ว่าแกจะกินจริง"
 
ถามอย่างไม่แน่ใจ  ก็เธอออกจะดูเป็นลูกคุณหนู ไม่น่าจะกินอาหารข้างทางเป้น
 
"สบายมาก" 
 
กระตุกมือ ชายหนุ่มที่กุมอยู่ให้ไปทางร้านก๋วยเตี๋ยว ทั้งๆที ไม่ยอมมองข้างหน้า
 
"ระวัง" 
 
ดึงมือฟางที่ข้ามถนนไม่ทันมองเห็นรถมอไซด์ที่วิ่งสวนมา จนร่างบางเซไปปะทะอกแกร่งของป็อปปี้
 
"เจ็บรึเปล่า"
 
"มะ..ไม่เป้นไร" 
 
"อืม งั้นไปกันเถอะ"  จูงมือฟางให้ข้ามถนนอย่างระวัง ก่อนจะหาที่นั่ง
 
"กินอะไรดี"
 
"นั้นดิ น่ากินทุกอย่างเลยอ่ะ"  ฟางตอบพลางเซ็ดน้าลายที่มุมปากไปด้วย
 
ส่วนป็อปปี้ได้แต่ขำท่าทางของฟาง ที่ตาโตไปกับของกินตรงหน้า
 
"แก จ่ายแน่นะป็อป"
 
"เออ แกคงกินไม่จุหรอก" ตอบพลางมองหุ่มผอมบางของเพื่อนสาวไปด้วย
 
"เดี๋ยวก็รู้" 
 
ว่าแล้วก็ร่ายเมนูสัง่พนักงาน ที่มองตาค้างว่าเธอจะกินหมดแน่เหรอ
 
"เอาเท่านี้ก่อนก็ได้ค่ะ"
 
"ฉันว่านะ อีกไม่กี่อย่างก็จะครบทุกเมนูแล้วนะ"
 
"สั่งเพิ่มได้เหรอ"
 
"เฮ้ย ฉันประชด"  
 
รีบขัดขึ้นก่อนที่ฟางจะเรียก พนักงานมาสั่งเพิ่มจริงๆ
 
"55 ล้อเล่นทำเป็นตกใจไปได้"  
 
ไม่น่าอาหารก็ถยอยมาเสริฟ
 
"ว๊าว น่ากินอ่ะ กินล่ะน้า"
 
ป็อปปี้ได้แต่ยิ้มกับท่าทางการกินที่ดูจะมีความสุขมาก ของเพื่อนสาว    
 
หลังจากกินเสด็จ ฟางก็ยกมือลูบท้องด้วยความอิ่ม(จนล้น)กระเพาะ
 
"โอ๊ย อิ่มมากๆๆๆ"
 
"กินแบบนี้ ใครจะเอาแกไปเป็นแฟนเนี้ย ฉันคนนึงแหละที่เลี้ยงไม่ไหว"
 
ใบหน้าสวยสลดลงจน ป็อปปี้ตก ว่าเขาหยอกแรงไปรึเปล่า
 
"เฮ้ ฉันล้อเล่นนะ อย่าคิดมากดิ เดี๋ยวไม่มีใครเลี้ยงฉันเลี้ยงเธอตลอดชีวิตเลยก็ได้เอ้า"
 
แต่เหมือนยิ่งพูด จะยิ่งทำให้คนที่เจ็บอยูุ่แแล้วเจ็บมากขึ้นไปอีก แต่เพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ
 
กับอาการที่เธอเก็บไว้ไม่อยู่ จึงฟื้นใจ พูดออกขำๆ
 
"ชิ อย่าทำมาเป็นพูด เดี๋ยวแกจีบน้องเขาติดก็ลืมฉันแล้ว" ฟางทำหน้ามุ่ย จนป็อปปี้ยิ้มออกมา
 
"ฉันกลับล่ะ"