ภารกิจหัวใจ

"ฟาง เดี๋ยวซิฟาง"

 

ชายหนุ่มดึงมือเจ้าของชื่อไว้ ให้หยุดคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อน

 

"แก ไอ้ป็อป ฉันก็บอกแล้วไงว่า ไม่!!!!"

 

หันไปมอง 'ป็อปปี้' หนุ่มสุดHot ของคณะที่มีดีทั้งรูปร่าง หน้าตาไหนจะความสามารถ  ที่เจ้าตัวเพียง

แค่ส่งยิ้มให้ ก็ทำเอาสาวๆรุมทึ้งจะแย่แล้ว

 

"น้า ช่วยฉันเถอะน้า" 

ลงทุนคุกเข่าอ้อนวอนเธอพร้อมทั้งทำหน้าตาออดอ้อน ให้อีกฝ่ายเห็นใจ ยอมช่วยเขา

 

"ไม่ ก็คือ ไม่!!!" เจ้าตัวตอบเสียงดังฟังชัด ที่ทำเอาหนุ่มหล่อได้แต่ถอนหายใจ

 

"แต่ ตอนแรกเธอรับปากแล้วนิ"

 

"ก็ตอนแรกที่รับ ใครจะคิดว่าเป็นแกล่ะ"  ยิ่งพูดใบหน้าสวยยิ่งเริ่มบึ้งตึงมากขขึ้นเรื่อยๆ

'ถ้ารู้ว่าคนที่เป้นเจ้าของภารกิจ เธอก็ไม่รับแต่แรกหรอก บ้ารึเปล่าจะให้เธอไปช่วยมันจีบหญิงเนี้ยนะ

ฮึ่ย!เอาสมองส่วนไหนคิดว่ะเนี้ย ไม่รู้ใจคนอื่นเขาบ้างเลย '

 

"โธ่ ฟางอ่ะ ช่วยเพื่อนแค่นี้ก็ไม่ได้"  ใบหน้าหล่อเริ่มงอง้ำบ้างที่เธอเอาแต่ปฎิเสธไม่ช่วยเขา

 

'เพื่อน เธอเป็นได้แค่นี้ใช่มั้ย'

 

"นี่ แกลุกขึ้นเหอะ คนเขามองกันทั้งคณะแล้ว"

รีบฉุดให้เพื่อนชายลุกขึ้นยื่นจากไอ้ท่าทางชวนให้คนอื่นเข้าใจผิด คิดว่ามันจะมาขอความรักจากเธอ

'ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ก็............'

 

"เธอ ยอมตกลงช่วยฉันก่อนดิ"  

เขายังคงอยู่ท่าเดิม เป็นทำนองว่าถ้าเธอไม่ยอมตกลง เขาจะไม่ยอมลุกขึ้นเด็ดขาด

 

"แกจะบ้า เหรอไอ้ป็อป จะให้ฉันไปจีบผู้หญิงด้วยกันเนี้ยนะ"

 

"ก็ทีแกไปร้องเพลงบอกรัก ยังทำได้เลยนิ"

 

"มันไม่เหมือนกัน"  พูดอย่างหัวเสีย ที่เพื่อนชายเริ่มงี่เง่า

 

"น้า ฟางน้า ช่วยฉันเหอะน้า"  เขย่าแขนให้คนตัวเล็กยอมตกลงซะที

 

"เออ ก็ได้"  ยอมตกปากรับคำในที่สุด

'เฮ้อ ความสุขของ... เพื่อนก็เหมือนของเราว่ะ'

 

"เยส" ลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงคนตรงหน้าเขามากอดด้วยความดีใจ

 

"รักแกที่สุด"  

เธอได้แต่หน้าแดงและออกอาการเคลิ้มไปกับคำบอกรัก ที่ไม่คิดอะไรของเพื่อนชายคนสนิท

 

"ปล่อยๆ ฉันอายคนเขา" ดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของป็อปปี้อย่างเขินๆ

 

"แล้วน้องเขาเป็นใครล่ะ"

 

ยิ้มกวางจนเห็นฟันแทบครบ32ซี่ ก่อนจะร่ายประวัติ หญิงในดวงใจให้เพื่อนสาวคนสนิทฟัง

ชนิดที่เรียกว่าละเอียดยิบ  จนฟางต้องยกมือห้าม

 

"พอๆ สรุปน้องเขาเป็นดาวคณะ อยู่ปี1 ใช่ป่ะ"  ป็อปปี้พยักหน้ารับจนคอแทบหัก

 

"นี่ ฉันถามจริงๆเหอะ ปกติแกก็จีบหญิงเองนี่หว่า"

 

" แล้วทำไมไม่จีบน้ำเขาเองอ่ะ"  ถามอย่างสงสัย คนที่แทบจะเรียกว่าเป็นคาสโนว่าก็ว่าได้

 

"ก็.... คนนี้ จริงจังนี่หว่า"  เจ้าตัวได้แต่ยืนบิดไปบิดมา อย่างเขินจัด

ทำเอาฟางได้แต่มองคนตรงหน้าอย่างสะท้อนใจ

 

 'เมื่อไหร่กันนะ ที่นายจะมองเห็นฉันอย่างที่นายมองผู้หญิงคนอื่นบ้านนะ ป็อปปี้'

"เออ ขอคิดดูก่อน"

 

"เฮ้ย ไหนเมื่อกี้ตอบตกลงแล้วไง"  ป็อปปี้โวยวายทันที กลับประโยคคล้ายจะกลับคำของเธอ

 

"ฉันหมายถึง คิดหาวิธีย่ะ โวยวายไปได้"

ได้แต่ส่งค้อนให้ป็อปปี้ ที่โวยวายไปก่อน

 

"แหะๆๆ" 

 

"งั้น ฉันกลับล่ะ" 

 

"อะไร ของแกอีกอ่ะ"

หันกลับมามองหน้า ป็อปปี้ที่ดึงมือเธอไว้ไม่ยอมให้เธอเดินต่อ

 

"เธอจะกลับไงล่ะ ฉันไปส่งเปล่า"

ถามเพื่อนสาวอย่างหว่งใย

 

"รถเมล์ไง" ฟางมองหน้าป็อปปี้ ที่ถามแปลกๆ  

'จะให้เธอเดินไปหรือไป ไอ้ประสาท'

 

"มันมืดแล้ว ฉันไปส่งแหละ"

 

"ไม่ต้องหรอก"

 

"ไม่เอาฉันเป็นหว่ง  เดี๋ยวใครฉุดไปแย่เลย ..."

ฟางถึงกับยิ้มกับความหว่งใยของเขาที่มีให้เธอ

 

"ฉันยังจีบน้องเขาไม่ติดเลย" 

เจ้าตัวถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน  ก่อนที่หน้าสวยจะหมองลงไปทันที

 

"ไม่ ต้องฉันอยากกลับเอง" 

ดึงมือออก ก่อนเดินขึ้นรถเมล์ที่มาจอดที่ป้ายรถเมล์พอดี    ป็อปปี้ได้แต่มองตามเพื่อนสาว อย่างงง

 

'ฉันมีค่า กับนายแค่นี้ซินะ'  หลับตาลงอย่าง ไม่อยากให้ใครสังเกตุเห็นน้ำตาที่กำลังจะไหลริน ลงมาของเธอ

 

ณ บ้านของ เฟย์-ฟาง

 

"อ้าวยัย เฟย์มาถึงนานแล้วเหรอ" 

เอ่ยปากทักน้องสาวที่นั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน

 

"ค่ะ โอ๊ย เซ็งๆๆๆ"

 

"เป็นอะไร ของเรา"

เดินมาหย่อนกายลงนั่งข้างน้องสาว ที่เอาแต่ตีหมอนระบายอารมณ์อยู่

 

"ก็..............................."

เจดตัวได้แต่บ่นออกมา อย่างอันรีมิต ทำเอาฟางได้แต่พยักหน้าหงึกๆแทน เพราะพูดไม่ทันเจ้าตัว

 

"ก็ ถ้าไม่อยากทำก็เอา เงินคืนเขาไปซิ"

 

"ถ้ามีคืนก็ดีดิ" ฟางได้แต่มองหน้าเฟย์อย่างสงสัยว่าเพราะอะไร

 

"ก็เฟย์เอาไปซื้อลูกรักหมดแล้วอ่ะ"

เฟย์ หมายถึง ร้องเท้าที่เธอรักมากจน ยกให้เป็นลูกรักนั้นเอง  ฟางได้แต่ ร้องอ๋อ ในใจอย่างเข้าใจ

 

"แล้ว ของพี่ฟางอ่ะ เป็นไงบ้าง หน้าตาดีป่ะ"

 

"ก็ ไอ้ป็อปปี้ นั้นแหละ"

 

"ห๊า"   เฟย์ ร้องออกมาอย่างตกใจ กับเจ้าของภารกิจของฟาง

 

"พี่ฟางแน่ใจ นะว่าจะทำให้ป็อปจริงๆ"  

เฟย์ถามอย่าง เข้าใจถึงจิตใจของพี่สาวดี ว่าแอบคิดอะไรกับเพื่อนหนุ่ม นามว่า ป็อปปี้ 

 

"อืม ก็เขาขอร้องนิ"

พูดยิ้มๆ ทั้งๆที่ ในใจของเธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก กับสถานะภาพที่เธอไม่เคยก้าวข้าม มันไปได้ซักที

 

"ฟาง เฟย์"

 

"แก้ว อ้าวคุณน้าไม่อยู่เหรอ"

ถามเพราะรู้ดีว่าแก้วจะเดินมาหาที่บ้านก็ต่อเมื่อ คุฯน้าแม่ของแก้ว ไม่อยู่และเจ้าตัวไม่มีอะไรกินนั้นแหละ

 

"อืม หิว"  

ตอบก่อนจะ เดินเข้าครัวไปหาของกินอย่างคุ้นเคยดี เพราะเธอมาหาของกินที่นี่บ่อยๆ

 

"แก้ว วันนี้ไปพบเจ้าของภารกิจมานิ เป็นไง"   เฟย์ตะโกนถามคนที่ อยู่ในครัว

 

"โห แปลกโครต"  เจ้าตัวถือจานขนมออกมาด้วย

 

"ยังไง"

 

"ก็............"

 

"เออ แปลกจริงด้วย"  ฟางพยักหน้าเห้นด้วย

 

'เฮ้อ พวกเธอเจอแต่อะไรแปลกๆนะ'

 

"อืม พี่ขึ้นห้องก่อนนะ"

เดินขึ้นห้องนอนอย่างหนักใจ กับเรื่องที่รับปากเพื่อนสนิทไว้

 

'ฉันบ้า หรือดี เนี้ยที่ร้ายหัวใจตัวเองขนาดนี้'

 

'ติ๊ดๆ' เหลือบตามองข้อความที่ส่งเข้ามา ก่อนจะยิ้มหวานออกมา ที่เห็นว่าใครเป้นคนส่งมา เปิดออกอ่านทันที

 

'ถึงบ้านยัง เป็นหว่งนะเนี้ย ฝันดีนะ  

   POPPY '

เพราะนายเป็น แบบนี่นะซิ ฉันถึงทำอะไรกับหัวใจตัวเองไม่ได้ซักที เฮ้ออ

 

PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF PF

เป็นไงบ้างจร้า คนที่อ่าน

สนุกมั้ย บอกกันบ้างเน้อ เราอยากรู้

เจอกันตอนหน้าจร้า ^^