Lottory เพราะหวย ช่วยให้เรารักกัน

@บ้านศิริมงคลสกุล

#07.30 น.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

"แก้ว แม่เข้าไปได้ไหมลูก?"

"ค่าาาา!!~"

แอ๊ดดด!!~

"มีอะไรคะแม่?"

เข้ามาทำไมแต่เช้านะแม่? ง่วงอยู่เลย T_T

"มีคนมาหาน่ะลูก"

"ใครคะแม่~"

ฉันยันตัวเองลุกขึ้นนั้ง ขยี้ตา ง่วงว่ะ

"เห็นบอกว่าชื่อโทโมะมั้ง"

"ห๊า??"

พรืด~

ตุ๊บ~

"โอ๊ยย! เจ็บอ่ะ"

"แก้ว! เป็่นไรมั้ยลูก?"

แม่เข้ามาพยุงฉันลุกจากพืี้น โอย ตกเตียงเจ็บว่ะ

จะมาทำไมแต่เช้านะ

"เอ่อ แม่คะ ลงไปบอกเขาด้วยนะคะ ว่าหนูขอเวล 10 นาทีค่ะ"

"ได้จ่ะๆ"

"ขอบคุณค่ะ"

พอแม่เดินออกไป ฉันก็ลุกด้วยสะโพกที่เคล็ดจากอาการตกเตียงเมื่อครู่ T_T

ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำ โอย เจ็บบ!!~ TOT

#3 นาทีต่อมา

"อาบนานนะเธอ"

"เย้ยย!!~ คุณเข้ามาทำอะไรเนียย? ไม่ซิ เข้ามาได้ไงเนี่ย?"

"ก็เดินมา ไม่ได้คลานมาหรอก"

"--*"

"โอเค แค่บอกแม่เธอว่า เป็นแฟนเธอ แม่เธอก็ปล่อยให้ฉันทำตัวตามสบายเหมือนบ้านตัวเอง"

"แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าให้เข้ามาห้องฉันโดยพลการนะคะ"

"ขอโทษ แต่..ผู้หญิงอะไร อาบน้ำเร็วชะมัดเลยอ่า คนก่อนๆนะ ครึ่งชม.ยังไม่เสร็จเลย --"

"นั่นมันคนอื่น ไม่ใช่ฉัน"

"โอเคๆ จะแต่งตัวได้ยัง? ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ ที่มีผู้หญิงนุ่งผ้าขนหนูยืนตรงหน้าแล้วจะตายด้านน่ะ"

(. .) (' ')

ฉันก้มมองตัวเอง ใช่! ลืมไปเลยว่าฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ -///-

"คุณก็ออกไปซิ ฉันจะแต่งตัว"

"โอเคๆ เร็วๆหล่ะ ฉันรอข้างล่างนะ"

 แล้วอีตาบ้าก็เดินออกไป

ฉันคว้าหมอนมาปิดหน้าแล้วก็...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~"

-------

@บ้าน ไทยานนท์

ฉันรู้สึกแปลกๆ โหวงๆ เหวงๆ ว่ะ

ดูชุดที่อีตาบ้านี่พาไปซื้อซิ TOT อยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาสเปน T^T

ชุดสีก้แร๊งแรง! แดงได้ใจ สั้นมากอีกตะหาก! T_T เว้าหลังให้แหวกไปถึงไหนๆอีกเท่านึง >< ชุดแรงจริงๆนะ

แค่เห็นก็จี๊ดแล้วอ่ะ ยังจะให้ใส่อีก

"คุณแน่ใจนะว่าจะให้ใส่ชุดนี้น่ะ"

"อื้ม ซิ"

"ฉันรู้สึกแปลกๆอ่ะ!"

"น่า น่ารักดี"

"0///0"

"ป่ะ"

แล้วอีตาบ้าก็จับมือลากฉันเข้าไป ><

"พ่อครับ นี่ครับ แฟนผม"

"ฉันไม่เชื่อ"

"โธ่ พ่อ! ผมพามากี่คนๆก็ไม่เชื่อ"

"ก็เพราะพามาเยอะนิ ฉันเลยไม่เชื่อ แต่ละคนก็ในสต๊อกแกไม่ใช่หรอ?"

คุณท่านพับหนังสือพิมแล้วหันมามองโทโมะ

"แต่หนูไม่ได้อยู่ในสต๊อกเขานะคะ"

"หืม?"

"เอ่อ..คือ เธอเพิ่งรู้จักกะผมนี่นา"

โทโมะรีบช่วยแก้ แล้วหันมาเขม่นตาใส่ฉัน -^-

"หรอ?? เหมือนเธอจะเกร็งๆนะ"

"ก็นี่ไม่ใช่ตัวหนูนี่คะ!"

"หืม?"

"ก็เขาบังคับให้หนูใส่อะไรก็ไม่รู้นี่คะ ไม่ใช่สไตล์หนูเลย"

"งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดิมเธอมาซิ"

"ค่ะ"

แล้วฉันไม่รอให้โทโมะค้านหรอกนะ ในเมื่อคุณท่านสั่ง ฉันจะทำ ><'

#10 นาทีต่อมา~

"อื่มมม~ นี่ซินะ ตัวเธอ.."

"ใช่ค่ะ ^^" ฉันเดินออกมาในสภาพกางเกงยีนส์เสื้อยืดคอกลมและเสื้อแจ๊กเก็ตทับอีกทีนึงและรองเท้าพะไบ

"แต่เธอเป็นแฟนตานี่จริงเรอะ?"

"ค่ะ" เพื่อ 15,000 ท่องไว้ๆๆ

"งั้นช่วยทำให้ฉันเชื่อได้ไหม?"

"เอ่อ..."

แล้วอีตาโทโมะก็ดึงฉันเข้าไปจูบ 0x0

กรีสสสสสสสส!!!~ อีตาบ้าาาา!!~

"เชื่อมั้ยพ่อ??"

"อื่ม โอเค เชื่อก็ได้ พี่แกจะมาพรุ่งนี้แล้วนะ เพราะงั้น..."

"..."

"วานให้หนูมานอนกะลูกชายฉันได้มั้ย?"

"คะ??!!"

"ไม่มีปัญหาใช่มั้ย แก้ว?"

"เอ่อ ค่ะ"

 

@ร้าน Coffee 32-1^

"ฉันจะทำไงดี"

"น่าาา ก็อยู่ๆไปก่อน ไม้กระดานอย่างเธอฉันไม่มีอารมณ์หรอก"

พลั้ว!~

"เฮ้ย! ยัยบ้า ทำไรเนี่ย?"

"อย่ามาสำออย ฉันตีคุณไปนิดเดียวเอง ไม่แรงหรอก"

"ลองไหมล่ะ?"

"คุณเป็นลูกผู้ชายไหมหล่ะ??"

"--*"

"5555."

"หยุดเลย"

"ว่าแต่ พี่คุณจะกลับวันไหนอ่ะ??"

"ไม่รู้ซิ"

"เห้ออ!!~ "

 

#10 ปีต่อมา~ 

"โอ๊ยยยย!!~"

"ทำใจดีๆไว้ที่รัก ลูกเราจะคลอดแล้ว

ฉันถูกเข็นขึ้นเตียงคนไข้วิ่งเข้าห้องคลอด

"อีตาบ้า คนบ้า คราวหน้าคุณไปทำหมันเลยนะ T_T"

"อดทนหน่อยที่รัก"

"ญาติรอข้างนอกนะคะ"

"ครับ"

และประตูก็ปิดไป

"พ่อ ผมว่าแม่พูดถูกนะ"

"เงียบไปเลย เดี๋ยวโตไป แกจะรู้เองว่าเรื่องแบบนี้มันห้ามได้ที่ไหน -///-"

"ไม่ใช่ หื่นๆแบบพ่อ ผมเข้าใจ แต่หมายถึงเรื่องที่แม่บอกให้ไปทำหมันน่ะ"

"เงียบไปเลยน่า ตัวแค่นี้หัดสั่งสอนพ่อเรอะ"

ฟร้องกัสวัย 9 ขวบ ลูกคนแรกของทั้งสอง หยอกล้อกับพ่อตัวเอง

"ปะป๊าคะ!  หนูอยากได้ตุ๊กตาที่ออกโฆษณาน่ะค่ะ!"

แก้วใสวัย 7 ขวบวิ่งมาหาชายหนุ่มที่ถูกแทนด้วยคำว่าปะป๊าด้วยสีหน้ามีความหวังสุดๆ

"ปัญญาอ่อน 7 ขวบแล้วยังจะเล่นตุ๊กตาอยู่อีก เล่นไรไม่รู้"

"เงียบไปเลยนะพี่อ่ะ เค้าว่าเล่นตุ๊กตาสนุกจะตาย"

"อ่ะๆ เงียบทั้งคู่เลย เดี๋ยวป๊าซื้อให้นะแก้วใส ^^"

"เย้ๆๆ!!~ รักปะป๊าที่สุดเลยยย!!"

 

#20 นาทีต่อมา~

"ยินดีด้วยนะคะ คุณได้ลูกผู้ชายค่ะ ^^"

"ปีนี้ได้ลูกชายแฮะ"

"จะดีใจทำไมพ่อ? ปีหน้าก็ต้องมีอีกแหละมั้ง"

"เงียบไปเลยแกน่ะ แก่แดดใหญ่และ ป่ะ เข้าไปหาแม่กันดีกว่า"

 

"ม๊าคะ เป็นไงมั่งคะ?" แก้วใสกรระโจนเข้าไปหาผู้หญิงตรงหน้าที่เรียกว่า ม๊า

"ก็ดีจ้ะ ^^ "

"ครั้งนี้เราได้ลูกผู้ชายนะ" โทโมะถามแก้วใจ

"-^- คุณน่ะ ไปทำหมันเลยนะ"

"แหม่ ผมขอโทษคร้าบบบที่รัก"

"ไม่ต้องมาขอทง ขอโทษ"

"ว่าไป เพราะlottory ของเธอนะ เลยทำให้มีวันนี้"

"รู้งี้ฉันรับ 15,000 เสร็จ ก็น่าจะเลิกยุ่งกับคุณนะ -^-"

"ใจร้ายเกินไปแล้วนะครับที่รัก"

"ก็ดูคุณทำซิ T_T"

"โอเค แต่ฉันรักเธอนะ"

"แหม่ ฉันก็รักคุณหรอกน่า"

"พ่อกับแม่หวานกันอีกและ แม่ครับ แม่ไม่รู้หรอ? ว่าทุกทีหลังแม่คลอดเสร็จ พ่อก็บอกแม่ยังเงี้ย"

"มันก็จริงเนอะคุณ" แก้วสมทบลูกชายวัยน่ารัก

"พ่อพูดเพราะเอาใจแม่หรอกน่า ปีหน้าคงได้ผู้หญิงหรอกมั้งน่ะ" ฟร้องกัสยังไม่เลิกถมพ่อตัวเอง

"เงียบไปเลย แก่แดดเกินไปแล้ว ไม่ไว้หน้าพ่อตัวเองเลยนะ ไอ่ฟร้องกัส"

"55555555."

ว่าไป ฉันก็มีความสุขดีนะ ที่มีวันนี้ ต้องขอบคุณ Lottory จริงๆ 555555.

 

------------------------

Talk with writer~

จบแล้วววววว!!~ มันส์์มั้ยยยยยยย!!~ ><'

หวังว่าจะถูกใจนะ 5555. ติชมกันได้ ><