Lottory เพราะหวย ช่วยให้เรารักกัน
ไอซ์_ทีเคๆ
1) 15000!! มากไปมั้ย ยัยงก!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@ร้าอาหาร De-NJ
ฉันตัดสินใจโทรหาโทโมะออกมาเคลียค่าเสียหายทั้งหมด ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเรียกเท่าไหร่
ตอนนี้ฉันมานั่งรอเขาในร้าน
"รอนานมั้ย"
"นานอยู่"
แล้วเก้าอี้ตรงหน้าฉันก็มีคนมาแทนที่ความว่างเปล่าก่อนหน้านี้
"เข้าเรื่องเลยละกัน ฉันขี้เกียจนั่งนาน"
ฉันรีบพาเข้าเรื่อง
"เดี๋ยวซิ จะไม่สั่งอะไรเลยหรอ? ฉันหิวนะ"
"ไม่อ่ะ คุณจะเอาไง ฉันนัดที่นู่น ที่นี่ ก็ไม่เอา แล้วยังนัดมาที่ร้านแพงๆอีก --*"
ฉันว่าจบก็มองไปรอบๆร้าน มันหรูจริงๆนี่ แล้วมีแต่คนใส่ชุดแซ็ก ชุดเดรส ชุดสูท และบลาๆๆ มากันทั้งนั้น
ดูฉัน.. กางเกงยีน เสื้อยืด --
"เอ้า! ก็ดีไม่ใช่หรอ? หรือเธอไม่ชอบ"
"ฉันไม่ชอบ จบไหม?"
"โอเคๆ งั้นฉันขอสั่งอาหารก่อนละกัน"
"แล้วแต่คุณเถอะ!" ฉันว่าจบก็นั่งถอนหายใจเบาๆ (ถ้าแรงดูจะเสียมารยาทไปหน่อยมั้ง)
"เอ่อ น้องเนยครับ! สั่งอาหารหน่อยครับ"
แล้วสาวเสิร์ฟที่ชื่อเนย(ฟังจากที่ตานั่นเรียก)เดินมาที่โต๊ะด้วยชุดเอ่อ..แน่ใจนะนั่นว่าชุดเสิร์ฟน่ะ
"ค่ะ วันนี้จะทานไรดีคะ? พี่โทโมะ"
"เอ่อ เอาเหมือนเดิมละกันนะ"
"แหม..พามากี่คนๆก็เหมือนเดิมนะคะ แล้วคนนี้จะชอบหรอคะ??"
"เออน่า เอาที่ฉันสั่งเถอะ"
ฟังจากที่สองคนนี้คุยกัน ฉันชักจะเหมือนส่วนเกินเข้าไปทุกทีซินะ =_=
"ค่ัะๆ เดี๋ยวไปบอกพี่แจมให้ค่ะ"
"โอเค ขอบใจมากนะ"
"ยินดีค่ะ"
แล้วยัย(?)เนยก็เดินสะบัดก้นจากไป = =
"เข้าเรื่องได้หรือยัง?"
"เดี๋ยวซิ ใจเย็นๆ ควายหาย จะรีบไปตามเรอะ?"
"ปล่าวหรอก กลัวอารมณ์เย็นๆของฉันจะหาย แล้วไม่ใช่ควายที่ซวย แต่เป็นคุณน่ะซิ"
"=[]= เอ่อ.."
"เข้าได้รึยัง?"
"ขอทานอาหารก่อนไม่ได้เรอะ?"
"ยังไม่ต้องทงต้องทานก็ได้ รอมันมาเสิร์ฟก่อนซิ"
"งั้นฉันขอกินก่อนได้ไหม?"
"-*- คุณจะกวนประสาทฉันไปไหน?"
"=x เงียบแล้วครับ "
"อื้ม เข้าเรื่อง"
"ก็ได้ TOT"
"15,000"
"อะ..อะไร 15,000"
"ค่าเสียหายไง"
"ห๊า?? ตั้ง 15,000!! มากไปมั้ย ยัยงก!"
"นี่คุณ คุณจะเอาไง? บอกเองไม่ใช่หรอ? ว่าคิดค่าเสียหายเท่าไหร่ก็โทรมาน่ะ!"
"ก็ใช่ แต่นี่มันมากไปมั้ย?"
"มันก้ไม่มากหรอก 100 ใบนิ คุณก็คิดไปซิ"
"เดี๋ยวนะ ขอคิดก่อน.."
"--*"
"มันก้แค่ หมื่นเดียวเองนิ"
"ไม่ใช่ใบละ 100 นะ ใบละ 110 ยะ"
"--* โอเคๆๆ ถึงยังงั้นก็แค่ 11,000 เองนะแล้วอีก 4,000 โผล่มาจากไหน?"
"ค่าเสียเวลา"
"-0- ค่าเสียเวลา? จ่ายเป็นอย่างอื่นได้มะ??"
"อะไร? อะไรของคุณ?"
"ก็อะไรที่ไม่ใช่เงินน่ะซิ ^^"
"=0= อะไรๆ พูดให้สวยๆนะ"
"มาแล้วค่า!!~" จู่ๆยัยเนยก็เดินมาเสิร์ฟอาหาร
"ขอบใจมากนะแจม"
แจม? หืม ไม่ใช่เนยเรอะ?
"ค่ะ เดี๋ยวแจมขอตัวก่อนนะ ฝั่งนู้นเขาเรียก"
"ครับ ตามสบายครับ"
แล้วชีก็เดินไป
"นี่ ถามไรหน่อยซิ"
"ว่า..." แล้วอีตาติดหรูก็ตัดสเต๊กเข้าปากไปคำโตๆ - -
"ทำไมคุณถึงเรียกเนยว่าแจมหล่ะ"
"ฮ่ะๆ ฉันอยากจะขำเธอจังเลย! "
"--* อะไรยะ?"
"เขาเป็นพี่น้องฝาแฝดกันน่ะซิ"
"-0- โอว เรอะ?"
"อื้ม!"
"ว่าแต่"
"ว่า.." และตานี่ก็ตัดเป็นคำที่ 2 เข้าปากไปโตกว่าเดิม!
"15,000 น่ะ คุณจะจ่ายตอนไหนคะ??"
"= =; ยัยหน้าเงิน"
"แล้วไง? หน้าเงิน ดีกว่าฟุ่มเฟือยเป็นไหนๆ ^^"
"=_= โอเค แต่..มีข้อแม้!"
"มากความจริงนะ"
"เออๆ คือพ่อฉันบอกว่าอยากให้ฉันพาแฟนไปเปิดตัว ก่อนที่พี่ฉันจะกลับมา"
"แล้ว?"
"- - เธอนี่ทึบจริงๆนะ ฉันหมายถึงให้เธอแกล้งเป็นแฟนฉันหน่อย"
"ทำไมต้องเป็นฉันหล่ะ? คุณก็น่าจะมีผู้หญิงเป็นสต๊อกๆไม่ใช่เีรอะ?"
"รู้ได้ไงวะ?" เขาพึมพำ
"หา? ว่าไงนะ"
"ปล่าว แต่ในเมื่อเธอรู้ว่าฉันมีผู้หญิงเป็นสต๊อกๆ เธอก็น่าจะรู้ว่า พวกนั้นหวังอะไร"
"ก็เงิน หน้าตา เรือนร่าง สมบัติ และก็..."
"โอเคๆ แค่อย่างแรก ฉันก็ชิ่งและ"
"ก็นะ คุณดูดีขนาดนี้ ใครจะไม่หลง..."
"ยกเว้นเธอ"
เขาชี้มาที่ฉัน
"ฉัน? เอ่อ เออ! ใช่ ยกเว้นฉัน"
"เพราะฉนั้น ไปหน่อยเหอะ เพราะอย่างน้อย ก็มั่นใจว่าเธอจะไม่รักฉัน"
"15,000"
"เสร็จภารกิจ"
"=_=
"*_*"
"โอเคๆ"
"พรุ่งนี้"
"อะไร?"
"เดี่ยวไปหาพ่อฉัน"
"พรุ่งนี้เลยหรอ?"
"อื้ม ยิ่งเร็วยิ่งดี"
"เอ่อ..ยิ่งเร็ว ยิ่งได้เงิน"
"ใช่"
"งั้น ก็ได้มั้ง"
"แล้วก็..."
"แล้ว..?"
"เธอต้องเปลี่ยนการแต่งตัว"
"หา? เปลี่ยน? เปลี่ยนทำไม?"
"ต้องแต่งให้หวานกว่านี้ไง"
"ยังงี้มันยังไง?"
"มันห้าวเกิน"
"=_= เออๆ"
"เอาน่ารักๆนะ"
"เออๆ!!"
"ปะ! ฉันอิ่ม เดี๋ยวไปส่งเธอที่บ้าน"
"เดี๋ยวฉันกลับเอง"
และฉันก็ลุกขึ้น เดินออกมาหน้าร้านโดยไม่รอเขาเลย
แท็กซี่มันหายไปไหนหมดนะั!
"ก็เธอเป็นแฟน(ปลอมๆ)ฉันแล้วนะ"
"ไม่ใช่วันนี้"
"= = นับแต่วินี้เป็นต้นไป"
"อะไรยะ?"
"ป่ะ ที่รัก เดี๋ยวผมไปส่ง ^^"
"=[]= อะไรยะ??"
"คุณเป็นแฟนผมแล้ว"
"- -' เออๆ ไปๆ"
@บนรถ สปอร์ตของโทโมะ
"นี่" โทโมะพูดขึ้นโดยไม่ได้ละสายตาออกจากการขับรถ
"หืม?"
"เธอชื่อไรนะ? คุยกันมายังไม่รู้จักกันเลย"
"ฉันชื่อแก้วใจ แต่เรียกว่าแก้วก็ได้"
"อื่ม"
"อื้ม"
#20 นาทีต่อมา~
"ขอบใจนะ ที่มาส่ง"
ฉันหันไปขอบคุณโทโมะหลังจากที่ปลดเข็มขัดออก
"อื้ม ไม่เป็นไร"
"ขับรถกลับดีๆหล่ะ ^^" ฉันหันไปบอกโทโมะตอนปิดประตูรถ และเขาก็เลื่อนกระจกลงมา
"ครับๆ รู้ครับ"
"บายๆ" ฉันโบกมือให้เขา
"บายๆ~ อ้อ ลืมบอกไป" จะมากเรื่องทำไมพร่ะ! อุตส่าห์หวานๆนะ ไม่หาเรื่องทะเลาะให้การสนทนามันยืดกว่านี้แล้วเชียว
"ว่า.."
"ชื่อน่ารักดีนะ ^^"
แล้วเขาก็ขับรถออกไป ปล่อยให้ฉันยืนงงเต้กตรงหน้าบ้าน
-///- ทำไมหน้าร้อนๆนะ ><
ปากหวานเชียว ถึงว่า ทำไมถึงมีแต่คนหลง ฮ่ะๆ
----------------------------------------
Talk with writer!~
หนุกกันมั้ยอ่าาาา??~
เม้นๆหน่อยนะๆๆ
ติ ด่า ว่า ชม กันตามสบาย ><'
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
