เมื่อไหร่ "เธอ" จะรู้ใจตัวเอง

ตอน 3
ตอนนี้ฉันถูกเค้าลากขึ้นมาบนรถแล้ว - -
“แก้วเดี๋ยวไปกินข้าวกันนะ” พี่โทโมะถามฉัน
“ตามใจพี่เถอะ ลากแก้วมาขนาดนี้ เห้อออ อ” ปากก็พูดไปแบบนั้นแต่ในใจมันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้
“^^” พี่บ้านั่นมันไม่ตอบฉันแต่มันดันหันมายิ้มให้ก่อนจะขับรถออกไป ฉันแอบเห็นกวินแวบๆแห๊ะ !
@ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เรา2คน ย้ำว่า 2คน!! ก็สั่งส่งอาหารมาเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนอาหารมาพี่ดทโมะก็เป็นคนถามฉัน
“แก้ว...คือ....พี่อยากรู้ว่าที่แก้วยอมเป็นแฟนกับกวินอ่ะ แก้วชอบกวินจริงๆหรอ??”
“ทำไมพี่ถึงถามแก้วแบบนี้อะ”
“ก็...พี่ยอมรับนะว่าพี่มองแก้วอยู่ตลอดอะ พี่อยากรู้ว่าแก้วรักมันรึป่าว? แบบเพื่อน หรือ แฟน”
“ตอนนี้...แก้วพยายามเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองอยู่แต่ไม่รู้สิ๊ มันก็ยังแปลกๆอยู่ดีแก้วเห็นกวินมันเป็นเพื่อนสนิทมากๆของแก้วคนนึงตอนนี้แก้วพยายาม แค่พยายามนะพยายามมองว่ากวินเป็นแฟนแก้วแต่.....แก้วก็ยังเห็นมันเป็นเพื่อนอยู่ดีอะ”  การที่ได้ปลดปล่อยความสึกนี่มันก็ทำให้รู้สึกดีนะเนี่ย
“อื้มม...พี่เข้าใจนะแก้ว..ถ้าวันไหนที่แก้วอยากได้คนรู้ใจพี่พร้อมเสมอนะ^^”
“= =;”
“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นเด็กน้อย...พี่รักแก้วนะ รักจริงๆ พี่จะรอแก้วนะ พี่รอแก้วมาเกือบสี่และรออีกหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก” อะไรนะรอเรามาสี่ปี O__O!!ทำไมฉันไม่รู้!!!!!!!!
“ห๊ะ!!  O__O!!! ! ทำไมแก้วไม่ณุ้อ่ะ”
“ก็พี่ไม่ได้บอก 55”
“เอ่อ...พะ ....” ก่อนที่ฉันจะได้พูดก็คนบางคนขัดขึ้นซะก่อน
“แก้ว!! นี่นายทำอะไรแก้ว มานี่เลย!!!” กวินเข้ามาในร้านแล้วก็ลากฉันให้ออกไปกับเค้าตามด้วยพี่โทโมะที่ตกใจเลยวิ่งออกนอกร้านตามไป
“นี่กวิน!!! นายจะทำอะไรแก้วหยุดเดี๋ยวนี้นะ จะเอาแก้วไปไหน” พี่โทโมะโวยวายน่ารักอ่ะ > < เห้ยย!!! ! อะไรเนี่ย ใจฉัน มันเป็นอะไรรรรรรรร??????
“ผมควรจะถามพี่มากกว่าว่าพี่ พาแฟนผมมาทำไม!!!” กวินเน้นคำว่าแฟนจัง ฉันรู้สึกอึดอัดเหมือนกันนะT T
“ก็ฉันบอกนายแล้วนิ๊ว่าฉันจะจีบแก้ว!!!”
“ทั้งที่แก้วเป็นแฟนผมเนี่ยนะ!??”
“เออ”
“เอ่อ...พะ..พี่ไปก่อนนะอย่ามีเรื่องกันเลย ไปเหอะกวินๆๆ”
“ก็ได้แก้วแต่แก้วต้องระวังตัวด้วยนะ”
“คนที่แก้วควรจะระวังน่าจะเป็นพี่มากกว่านะ เหอะ!!” พอกวินพูดจบก็ดันฉันขึ้นรถเค้าไป นี่เห็นฉันเป็นอะไร ฉันไม่ใช่สิ่งของนะT T
@ บนรถกวิน
ตอนนี้ฉันได้ถูกกวินยัดเข้ามาในรถเค้าเรียบร้อยแล้ว ฉันนั่งมองพี่โทโมะผ่านกระจกตาปริบๆน่าสงสารจัง เห้ย!! ฉันเป็นอะไรไปอีกเนี่ย สับสน ข้าวก็ยังไม่ได้กินหิวเป็นบ้า อยากกลับบ้าน
“กวินจะพาแก้วไหน แก้วหิวยังไม่ได้กินข้าวเลย”
“เดี๋ยวเธอจะได้กินอิ่มแน่แก้ว!!! !” อะไรของเค้า ฉันงง
“อิ่ม?? ? ”
“เดี๋ยวถึงแล้วก็รู้เอง ” ทำไมน้ำเสียงเค้าเย็นชาจังน่ากลัวว่ะ
“งั้นฉันนอนนะ ถึงแล้วปลุกด้วย” แล้วฉันก็หลับไป
“หึหึ...เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้นแก้ว ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ฉันกลัวว่าเธอจะหวั่นไหวกับพี่โทโมะ ขอโทษจริงๆ ฉันรักเธอนะ” กวินหยุดรถอยู่ที่หน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่งแก้วก็ยังคงหลับไม่รู้เรื่องอยู่จนกวินเดินมาอุ้มแก้วลงจากรถแล้วเดินไปยังห้องพัก
 
ขอโทษที่หายไปนานนะ ขอโทษจริงๆๆๆ T Tเดี๋ยวจะอัพให้อีกตอนเป็นการไถ่โทษละกันนะ
ขอไปแต่งต่อแปปนะ เดี๋ยวจะลงให้อีกตอนๆๆน้าาาา