[SF] ดีกว่านะ...

ตอนที่ 4”ป็อป นายขับรถไปบ้านแก้วก่อน”ฟางสั่ง”ทำไมอ่ะ ?”ป็อปปี้ถาม”เอาเหอะน่า อย่าถามได้มั้ย ?”ฟางดุเมื่อมาถึงหน้าบ้านแก้ว”แก้วๆๆๆๆๆๆ”ฟางตะโกนเรียก”เรียกทำไม ฉันนอนอยู่นี้”แก้วบอก”แกไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้ ด่วนเลย!!!”ฟางสั่ง”ทำไมอ่ะ ?”แก้วถาม”ไม่ต้อง ไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่มันจะสายเกินไป”ฟางพูดจากนั้นแก้วก็ไปแต่งตัว พอแก้วลงมาฟางก็ลากแก้วขึ้นรถไปทันที”ไปไหนกันเนี้ย ?”แก้วถาม”ป็อป ไปสนามบินด่วนเลย”ฟางสั่ง”อะไรนะฟาง ???”ป็อปปี้ถาม”นายหูตึงหรือไง ? ฉันบอกให้ไปสนามบินชักช้าอยู่ได้”ฟางบอก”โอเคๆ”ป็อปปี้พูดพร้อมกับสตาร์ทรถอย่างเร่งด่วน”แก้ว ฟังฟางดีดีนะ”ฟางพูด”แก้ว ที่โทโมะสร้างสถานการณ์แบบนั้นขึ้นมาเพราะว่า...”ฟางพูด”เพราะอะไร ???”แก้วถาม”เพราะโทโมะต้องบินไปผ่าตัดเนื้องอกที่สมองที่อังกฤษ เค้ากลัวแก้วเสียใจก็เลยปิดไว้”ฟางพูด”อะไรนะ ? ไม่จริงอ่ะ”แก้วพูด”จริงๆนะ ตอนนี้กำลังจะขึ้นเครื่องโทโมะสั่งให้พวกเราปิดไว้ไม่ให้บอกแก้ว แต่ฟางทนไม่ได้ ฟางเลยบอก”ฟางพูด”ทำไม ทำไมโทโมะไม่บอกแก้ว ทำไม ???”แก้วพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของเธอ”อย่าร้องนะ อย่าร้อง โทโมะต้องกลับมาเชื่อเฟย์สิ”เฟย์ปลอบ”ป็อป ทำไมรถมันติดอย่างนี้ละ ?”ฟางถาม”ไม่รู้สิ โธ่เว้ย!ไม่รู้หรือไงคนเค้ารีบน่ะ”ป็อปปี้พูด”แก้ว ลงรถไปนั่งมอ’ไซด์วินกัน ป่ะพี่ฟาง”เฟย์พูด”ได้ๆ”ฟางพูดจากนั้น 3 สาวก็ลงจากรถเพื่อไปสนามบินให้ทันเวลา’เทวดาเจ้าขา ขอให้หนุไปทันเค้าด้วยเถิดค่ะ ก่อนที่จะสายเกินไป อย่าให้เกิดอะไรขึ้นระหว่างทางเลยนะค่ะ’แก้วคิดในใจแต่แล้วเหตุการ์ณไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเอี๊ยดดดด!!! โครมมมมมม!มอเตอร์ไซด์ที่แก้วนั่งอยู่ดันไปชนกับรถแท็กซี่ที่เบรกกะทันหันพอดี”แก้ววววววว เห้ย!พี่จอดๆๆๆๆ”เฟย์สั่งมอ’ไซด์วิน”แก้วๆ เป็นไรมั้ย แก้วๆ แกตื่นสิแก้ว”เฟย์ปลุกแก้วซึ่งตอนนี้หมดสติอยู่”เห้ย!เฟย์แก้วเป็นไรอ่ะ ?”ฟางถามเมื่อลงจากมอไซด์”พี่ฟาง ฮึกๆ...TT แก้วเค้ารถชนอ่ะ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย แก้วจะไปทันโทโมะมั้ยอ่ะ ?พี่ฟาง ฮือๆๆๆ”เฟย์ร้องไห้”เฟย์ใจเย็นๆนะ เรียกรถพยาบาลก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่โทร.หาโทโมะดูก่อนเผื่อยังไม่ขึ้น”ฟางบอกในขณะที่ฟางกำลังลุกไปโทรศัพท์แก้วก็ได้ยื่นมือมาจับที่แขนฟางพร้อมพูดว่า”มะ...ไม่...ต้อง..ระ...หรอก ฟาง”แก้วพูดด้วยเสียงที่เบาเหมือนคนหมดแรง”กะ แก้ว อยากให้...ขะ เขา ไปผ่า...ตะ ตัด ไม่ต้อง...ไป..ระ รบกวนเขา”แก้วพูดเมื่อหมดประโยคแก้วก็หมดสติไป”เห้ย!แก้วๆๆๆๆ ตื่นสิ อย่าหลับนะ”เฟย์ตีหน้าแก้ว”พี่ฟาง โทรหาป็อปสิ...”เฟย์พูดจากนั้นฟางก็โทรไปหาป็อปปี้ ทันทีที่ป็อปปี้มาถึงก็พาแก้วไปส่งโรงพยาบาลระหว่างที่แก้วหมดสติอยู่ แก้วกำสร้อยที่โทโมะให้ไว้อย่างแน่น โดยไม่ปล่อยให้ใครมาเอามันออกไปได้เด็ดขาด3 วันต่อมาแก้วซึ่งหลับไปตลอด 3 วันเต้มก็ฟื้นขึ้นมาโดยที่คนที่อยู่ข้างๆเค้าคือ”ม๊า”แก้วพูด”แก้ว ตื่นแล้วหรอลูก...หนูรู้มั้ย หนูหลับไปตั้ง 3 วันเต็มเลยนะ ม๊านึกว่าแก้วจะไม่ตื่นแล้วซะอีก”แม่มลพูด”บ้าหรอ ม๊า อยากให้ลูกตายหรือไง”แก้วพูดพอแก้วพูดจบแก้วก็นึกขึ้นได้ว่า ก่อนหมดสติไปตัวเองได้กำสร้อยไว้อยู่ พอเปิดออกมา สร้อยก็ยังอยู่ในมือเธอเช่นเดิมเมื่อเห็นดังนั้นเธอก็ยิ้มออกมา”เอาล่ะ หิวมั้ยลูกม๊าไปซื้อของก่อนนะ เดี๋ยวเพื่อนๆหนูคงมา”แม่มลบอก“ค่ะ”แก้วพูดจากนั้น