[SF] ดีกว่านะ...

ตอนที่ 3

”แกก็รู้นี่หว่า ว่าฉันต้องบินไปผ่าตัดที่อังกฤษ”โทโมะพูด
”ใช่ แต่แกน่าจะบอกแก้วดีดีนี่หว่า”เขื่อนพูด
”ฉันกลัวแก้วเสียใจ เป็นแบบนี้มันยัง...ดีกว่านะ...”โทโมะพูด
”เฮ้อ ~ ไม่เข้าใจเพื่อนคนนี้จริงๆเลยว่ะ”ป็อปปี้พูด
”แล้วทำไงต่อล่ะ ?”เขื่อนถาม
”ก็คงต้องไปบอกพิมเหมือนกันว่า ฉันต้องไปต่างประเทศ ส่วนแก้วให้เค้าเข้าใจผิดแบบนี้แหละ ดีแล้ว”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป
”ฉันไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะ ไอ้โทโมะ”เขื่อนบอก
”แกจะทำอะไรว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม
”เดี๋ยวก็รู้!!!”เขื่อนพูด
ทางด้านแก้ว
”แก้ว ใจเย็นๆนะ บางทีมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะลูก”แม่มลบอก
”ม๊า ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว จะให้แก้วคิดว่าอะไรล่ะ ?”แก้วบอก
”เชื่อแม่สิลูก ทำใจให้สบายแล้วนอนซะนะ”แม่มลบอก
จากนั้นแม่มลก็พา เฟย์ ฟาง พี่กิ่ง ออกมาจากห้องแก้ว
”ความจริงมันเป็นยังไงค่ะ แม่”ฟางถาม
”ความจริงอะไรลูกฟาง”แม่มลถามต่อ
”ความจริงเรื่องโทโมะ”ฟางตอบ
”อะไรของพี่ฟางเนี้ย ? ก็โทโมะนอกใจแก้วไง”เฟย์ตอบแทน
”พี่ว่ามันไม่ได้มีแค่นั้นหรอก โทโมะไม่ใช่คนแบบนั้น โทโมะรักแก้วจะตาย”ฟางบอก
”ฟางนี้ ฉลาดเหมือนกันนะ”แม่มลบอก
”งั้นก็หมายความว่า....”เฟย์ ฟาง พี่กิ่งพูดขึ้นพร้อมกัน
”มันมีมากกว่านั้นไง”แม่มลบอก
จากนั้นแม่มลก็เล่าเรื่องความจริงทุกอย่างให้ฟัง
”แล้วแม่รู้เรื่องนี้ได้ไงค่ะ ?”ฟางถาม
”ก็แม่ของโทโมะเค้าโทร.มาถามแม่เรื้องหมอเนี้ยแหละ แม่เลยรู้”แม่มลบอก
”งั้นแก้ว ก็เข้าใจผิดสิค่ะ ?”เฟย์ถาม
”โทโมะบอกว่า เป็นแบบนี้มันดีกว่านะ ดีกว่าที่แก้วรู้ความจริง”แม่มลบอก
”แต่เฟย์ สงสารแก้วอ่ะ”เฟย์บอกพร้อมมองไปข้างบนห้อง
”แก้วรักโทโมะมาก...”ฟางบอก
ทางด้านโทโมะ
”เฮ้อ แก้วฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงกับเธอนะ แต่ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเสียใจเท่านั้น”โทโมะพูดในขณะที่กำลังดูรูปแก้วอยู่
เช้าวันต่อมา
ที่โรงเรียน
”แก้ว แกไม่เป็นไรแน่นะ ตาบวมเชียว”เฟย์ถาม
”อืม ฉันไม่เป็นไรหรอก”แก้วพูด 
ขณะที่แก้วพูดอยู่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่โทโมะเดินมาที่โรงอาหารพอดี
แก้วเห็นดังนั้นก็รีบลุกเพื่อไปหาโทโมะทันที
การกระทำแบบนั้นทำให้เฟย์ กับ ฟางถึงกับ งง
”สวัสดัโทโมะ”แก้วถาม
”เอิ่มมม สวัสดีแก้ว”โทโมะถาม
”กินข้าวด้วยกันมั้ย ?”แก้วถามต่อ
”ก็ดี แต่แก้วเธอทำแบบนี้ทำไม ?”โทโมะถาม
”เราเป็นเพื่อนกันได้นิ ใช่มั้ย ?”แก้วถาม
”ได้ แต่...”โทโมะพูด
”เอาน่า อย่าคิดมาก แก้วรักโทโมะนะ แก้วไม่อยากทำเหมือนคนไม่รู้จักกันน่ะ”แก้วพูด
”แก้ววว ....”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
”อย่าพูดมากเลย ไปกันเถอะ”แก้วพูดพร้อมกับจูงมือโทโมะให้ไปนั่งด้วยแต่....
”นี้ เธอเป็นใครน่ะ มายุ่งกับแฟนฉันทำไม ?”พิมดึงตัวโทโมะไว้ก่อน
”พิมม”เสียงโทโมะ
”คนนี้หรอ ? ที่ชื่อพิม”แก้วถามโทโมะ
พร้อมกับมองตัวพิมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
”เฮอะ! นี้น่ารักแล้วหรอ ? สวยแล้วหรอ ? ตาน่ะจะโตไปไหน”แก้วพูด
”นี้ เธอเป็นใครถึงได้พูดแบบนี้กับฉัน”พิมถาม
”ฉันเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ด้วยห๊ะ !!!”แก้วตะคอกใส่
“แก้ว เธอเป็นอะไรไปเนี้ย ? เธอไม่เคยเป็นแบบนี้”โทโมะพูด
”เนี้ยแหละ ธาตุแท้ของฉัน”แก้วตวาดใส่โทโมะอีกคน
”ทำไมแก้วจะทำไม่ได้ ก็ในเมื่อคนคนนี้คือคนที่แย่งแฟนแก้วไป”แก้วพูดเสียงดัง
”อะไรนะ ???”พิมถาม
”ฉันไม่อยากให้นายโดนหลอกนะโทโมะ ผู้หญิงคนนี้ ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ต่อหน้าทำตัวเป็นไร้เดียงสา แต่ลับหลังน่ะ นางมารร้ายดีดีนี่เอง”แก้วพูดพร้อมมองพิมด้วยสายตาเหยียดหยาม
”มันจะมาไปแล้วนะ ยัยทอมไส้แห้ง”พิมด่า
”ฉันพูดความจริงนิ ถ้าไม่จริงไม่จำเป็นต้องร้อนตัว”แก้วพูด
”ไม่จริงนะโทโมะ พิมรักโทโมะคนเดียวนะ”พิมพูด
”ฉันรู้พิม...”โทโมะพูด
คำพูดขจองโทโมะทำให้พิมได้ใจ
”ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มีฉันแค่คนเดียวจริงๆ”โทโมะพูด
”อะไรนะ ???”แก้ว พิมพูดพร้อมกัน
”ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน”โทโมะย้ำอีกครั้ง
”แล้วทำไม นายถึง...”แก้วถาม
”มันเป็นความลับน่ะแก้ว ฉันบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ขอโทษนะ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินหนีไป แต่แล้วก็เดินกลับมาอีกที
”พิม เมื่อกี้ลืมบอกไป เราเลิกกันเถอะพิม”โทโมะพูดแล้วเดินไป
”เฟย์ ฟาง เธอรู้เรื่องนี้มั้ย ?”แก้วถาม
”ไม่รู้หรอก”เฟย์ฟางพูดพร้อมกัน
และแล้วก็ถึงวันที่โทโมะต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อผ่าตัด
”เห้ย! แกจะไม่บอกแก้วจริงๆหรอ ?”เขื่อนถาม
”ไม่หรอก”โทโมะพูด
”แต่...”ฟางพูด
”ไม่มีแต่หรอกฟาง ห้ามบอกแก้วเรื่องนี้จนกว่า ฉันจะกลับมา”โทโมะพูด
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปตามคำขอของโทโมะ