[SF]เพื่อนหรือแฟน~

[SF]เพื่อนหรือแฟน

"แก้วววววว~"เสียงของใครบางคนตะโกนเรียกฉัน ทำให้ฉันต้องหันไปมองตามต้นเสียง นี่เรียกฉันกลัวคนอื่นไม่รู้จักชื่อฉันหรือไง!!!!
"อะไรหรอโทโมะ นายนี่ขัดจังหวะฉันคุยกับเพื่อนประจำเลยนะ"
~รู้ไหมเวลาที่เธอ จับมือหรือมองสบตาใจฉันไหวหวั่น เกินคำว่าเพื่อนกับฉัน ทุกวันที่มีให้กันตลอดมา~
"ขอโทษ =3="
ฉันยกมือขี้นพร้อมจะเขกหัวนายนี่ แต่ก็ต้องถูกมือหนาๆมาจับข้อมือฉันไว้ แถมเจ้าของมือนั่นยังทำหน้าตาอ้อนวอนอีก โถ่เอ๊ย!ฉันจะไม่ยกโทษให้ก็เพราะว่านายเป็นแบบนี้แหละ หน้าตาอ้อนวอนนั่น น่ารักเกินไปแล้ว ><
"โมะขอโทษแล้วไง"
"เอ่อ...ก็ได้"
"^^"
"ปล่อยได้ยังมือน่ะ"
"อ้อ ขอโทษที"ดีมากโทโมะ ถ้านายไม่ปล่อยฉันคงละลายแน่นอน
~ยิ่งนานไปใจก็ยิ่งผูกพัน ฉันไม่กล้าจะบอกกับใครให้รู้ ต้องซ่อนต้องเก็บ มีเพียงใจของฉันคอยเฝ้าดู~
"แก้วอ่ะ อย่างอนโมะสิ =3="
"อาร๊ายยยย ฉันไม่ได้งอน"
"โห ไม่ได้งอนก็อย่ามำเสียงสูงสิ"
"ก็แก้วบอกโมะตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วนะว่าอย่ามาขัดจังหวะเวลาคุยกับเพื่อนน่ะ"
"ถ้าแก้วหายงอนโมะ โมะจะเลี้ยงไอติม ^___^"อ้ากกกก แก้วใจอยากกิน ><"ว่าไง สนมั๊ยแก้วใจ!!"ฮ่าๆ ได้ๆ เพราะไอติม(กับนาย)หรอกนะ <3
"เอาๆๆๆ ><"
"หายงอนทันทีเลยอ่ะ = ="
"ห้ามผิดสัญญานะ ไม่งั้นแก้วเชอดคอหอยทิ้งแน่ :("
"โหดนะเนี่ย ToT"
"ฮ่าๆ"
"เลิกเรียนโมะจะพาไปละกัน"
~ยิ่งเธอมาคอยห่วงใย ดูแลแคอยใส่ใจทำให้วกวน มากมายกับคนหนึ่งคน ใจฉันเริ่มสับสนควารู้สึก~
"ไอ่ติม!?!"
"ก็กำลังจะพาไปอยู่นี้ไง"แน่ล่ะสิ ถ้านายผิดสัญญา ฉันได้เชือดคอหอยนายแน่ โฮะๆ >[]<"จะไปได้ยัง...แล้วหมายความว่าไงที่มองหน้าโมะแล้วยิ้มอ่ะ"โทโมะทำหน้างงๆ นี่ฉันมองหน้าเขานานขนาดนั้นเลยหรอ?
"ก็.ก็เปล่านี่ มองวิวเฉยๆ"แหม เนียนซะ....
"ไปกัน"มือหนาขว้าข้อมือฉันให้เดินตา เอ๊ะ!โทโมะ นายคิดยังไงกับฉันกันแน่
"เฮ้ยๆเดินช้าๆก็ได้ ฉันขาไม่ยาวเหมือนนายนะโทโมะ"
"ก็ถึงแล้วไง"อ้าวหรอ = ="แก้วจะกินที่นี่หรือกินที่บ้าน"
"แก้วว่ากินที่บ้านดีกว่าเพราะวันนี้การบ้านเยอะด้วย"
"โอเค แก้วเอารสอะไรหรอ"
"แก้วเอา วานิลลาสอง!!!"
"สองเลยหรอ?"ทำไม ไหนบอกว่าเลี้ยงไง :(
"ทำไม!?!"
"ฮ่าๆ เปล่าหรอก แค่สงสัยว่าทำไมกินเยอะจัง"
"ก็โทโมะบอกว่าเลี้ยงอ่ะ"
"ก็ได้ แก้วไปนั่งรอก่อนนะ ^_^"
"นี่โทโมะ???"
"อะไรหรอ???"โทโมะตอบพร้อมเลียไอติม สนใจฉันก่อนได้ป่ะ =[]=
"สนใจแก้วก่อนสิ"
"ก็ว่ามาสิ =[]="
"ก็..ฮ่าๆไอติมละลายแล้วนั่น"
"เออ จริงด้วยแฮะ = ="
"ไอติมก็ติดปากแก้วด้วยนะ"นายอย่ามาเนียน โทโมะ = ="
"แน่ๆ อย่ามาเนียน"
"จริงๆนะ(. .)"แงะ T^T  ทำหน้าจริงจังแบบนั้นท่าจะจริงแฮะ ฉันรีบเอากระดาษทิชชู่ขึ้นมา แต่ก็ถูกมือของโทโมะปัดทิ้งไป เอ๊ะ!นายนี่จะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย =[]=
"เดี๋ยวเช็ดให้น่า~"โทโมะยื่นมือมาสัมผัสหน้าฉันเบาๆ พร้อมกับใช้นิ้วเรียวๆปาดไอศกรีมที่มุมปากฉันออก"เสร็จแล้ว"โทโมะบอกพร้อมกับใช้นิ้วที่ปาดไอศกรีมจากมุมปากฉันเมื่อครู่นี้แตะที่ริมฝีปากตัวเอง อ้ากก เขินน้า
"ไอ่ ไอ่บ้า ^///^"
"ฮ่าๆ แก้วหน้าแดงเลยนะรู้ตัวเปล่า??"หมอนี่ชักจะกวนประสาทฉันมากขึ้นทุกวันแล้วนะ เกินไปแล้ว เดี๋ยวปั๊ดจับกดเลยนี่ -///-
~ที่เธอนั้นคอยทำดีเรื่อยมา มันเกินกว่าเกินคำว่าเพื่อนกัน เธอไม่รู้ตัวหรือเธอจงใจช่วยบอกกัน~
"ฮัดชิ้ว =3=~"แหม กินไอติมที่ไร ชอบเปนหวัดทุกทีเลย
"แก้วเป็นหวัดหรอ"
"อืม คงงั้นแหละมั้ง -.,-"
"กลับบ้านไปกินยาด้วยนะ"
"อืม"
"เป็นห่วง"ฮะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย O[]o
"ฮะ เมื่อกี้โมะว่าอะไรนะ"
"ก็.ไม่มีอะไรหรอก ^^"พูดอีกซักทีเฮอะ ฉันอยากได้ยิน ><~"ถึงบ้านแล้ว~"
"อืม ขอบใจมากนะ"
"คร้าบผม"
"บ๊ายบาย"ฉันบอกลาโทโมะพร้อมกับก้าวลงจากรถ แต่ก็ต้องชะงักไว้เพราะเสียงของเขาเอง!
"แก้ว!!"
"อะไรหรอ?"
"งอนอีกบ่อยๆนะ"
"หา!?!"วันนี้เขามามุขไหนเนี่ย = =?
"โมะอยากง้อแบบนี้อีกบ่อยๆน่ะ ^^"
"O.O"ว้ากกกก ฉันไม่ได้คันหู เอ้ย ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย
"ฮ่าๆๆ เข้าบ้านได้แล้ว เดี๋ยวเป็นหวัด"
"โอเค ไปก่อนนะ"
"โมะเป็นห่วง"
"O.O"
"ฮ่าๆ หน้าแก้วนี่ตลกจัง โมะไปก่อนล่ะ บาย~"
เอิ๊ว!~ ในที่สุดฉันก็ได้พิสูจน์ว่าฉันไม่ได้หูฝาด โอ๊ย เขิน >///<
~ตกลงเธอนั้นจะเป็นเพื่อนกันหรือแฟน บอกกับฉันให้มันได้รู้อยากถามเธอ ว่าความรู้สึก จริงๆเธอคิดอยางไร~
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เมื่อคืนๆๆ ฉันยังเขินไม่หายเลย >< คนสวยก็งี้แหละ เอ้อ!มันแต่เขิน ฉันลืมไปเลยว่าทำการบ้านยัง ว่าแล้วฉันก็รีบเปิดดูทันที ชอหอแล้ว O[]o ยังไม่ได้ทำเลย ตายๆๆๆ อย่างนี้ฉันก็ต้องรีบไปโรงเรียนน่ะสิ โถ่เอ๊ย!
@โรงเรียน
"โทโมะ!!"
"อะไรหรอแก้ว"แน่ะ ทำหน้าตาใสซื่ออีกแล้ว หมั่นไส้จริงๆ -^-
"ขอลอกการบ้านหน่อยสิ พลีสๆๆๆ"ว่าแล้วฉันก็แบมือขอ
"อ่ะนี่"
"ขอบใจ เดี๋ยวขึ้นห้องแล้วเอาให้ขึ้นนะ"
"อืม(- -)(. .)(- -)(. .)"
~แต่ในส่วนลึกก็หวังได้คำว่ารัก เพราะฉันอยากอยู่ใกล้เธอไปแสนนาน ภาวนาให้บอก บอกว่าฉันเป็นมากกว่าเพื่อนกัน~
"เอ้า นักเรียนส่งการบ้านได้แล้วค่ะ"
"โทโมะ"
"หืม???"
"เดี๋ยวแก้วส่งให้เลยนะ"
"โอเคเลย ขี้เกียจลุกอยู่พอดี ฮ่าๆ"แหมๆ!ฉันอยากจะเอาสมุดปาใส่หน้าหล่อๆของนายจริงๆเล้ย~
สักพักหนึ่ง
"จริญญา!!!"โฮะๆ ครูเรียกแล้ว ฉันทำงานสวยใช่มั๊ยล่า~
"ค่า"
"เธอไปลอกงานวิศวมาใช่มั๊ย"
"หา/หา"ทั้งฉันและเขาต่างสะดุ้ง นี่ครูมีตาทิพย์หรอ - -?
"ก็เนี่ยงานเธอน่ะมันเขียนชื่อว่า'จริญญา ไทยานนท์'"โอ้ว!ขนาดนั้นเลย นี่ที่ฉันติดนามสกุลเขามาเนี่ยเพราะอยากเปลี่ยนนามสกุลหรือว่าเผลอลอกมาหว่า = = "ไปๆ ไปยืนหน้าห้องทั้งคู่เลย" TOT 'จารย์อ่ะ
"ค้าบบ/ค่า"
@หน้าห้อง
หวาๆๆ โทโมะจะโกรธฉันมั๊ยเนี่ยที่ทำให้เขาต้องมาเดือดร้อนด้วยแบบนี้เนี่ย โทโมะน่ะเวลาน่ารักก็น่ารักอยู่หรอกแต่เวลาดกรธน่ะสิ เกินจะอิบาย...TOT
"เอ่อ..โทโมะ"
"..."ไม่ได้รับการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก โถ่!ตอบฉันหน่อยเถอะ
"เอางี้โทโมะ"
"..."
"นายสั่งอะไรมาฉันจะทำทุกอย่างเลย"
"จริงนะ!"ฮ่าๆต้องมามุขนี่
"แน่น๊อนนน"
"แต่แก้วต้องทำตลอดไปนะ"หา O[]o นี่ถ้านายให้ฉันไปจูบหมาฉันจะทำยังไงเนี่ย = =
"..."
"ตามสัญญาสิ"ก็ด้ายยย~
"ก็...ก็ได้"
"^____________^"อย่ายิ้มแบบน้านนนนน TOT~
"ว่ามา"
"1นาทีต่อไปเราคบกันนะ"
"OoO"พูดเล่นหรือเปล่าโทโมะ"นี่ อย่ามาพูดเล่นนะ"
"โมะพูดจริงนะ"แน่ะ หน้าตาจริงจังอีกแล้ว
"ถ้านายพูดจริง..."
"..."
"วินาทีนี้เลยก็ได้ ^___________^"