I know.....รู้ทั้งรู้

 
Chapter 2
 
 
 
 
จ., 28 พฤศจิกายน, 19:00 น. – 20:30 น. K-otic, FFK ซ้อมเต้น
 
พยายามบังคับไม่ให้มือที่ถือตารางงานสั่นเท่าที่จะทำได้ ความเจ็บป่วยทางร่างกายหายดีเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว แต่อาการป่วยทางใจของเธอ มันเอาแต่ร้องประท้วงว่ายังไม่พร้อมจะเจอหน้าเขา
 
อย่างน้อย....ก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่วันนี้
 
“เฟย์ไหวมั้ยเนี่ย หน้าซีดมากเลย”
 
ฟางหันมาถามน้องสาว เมื่อเดินมานั่งลงบนเก้าอี้สีเขียวข้างๆ กัน และสังเกตเห็นแก้มใสที่เคยมีแต่สีระเรือตามปกติ กลับดูซีดเซียวลง ทั้งที่อาการป่วยนั้นดีขึ้นมากจนเป็นปกติแล้ว
 
“ไหว...ไหว...พี่ฟาง คงเพราะไม่ได้ซ้อมหลายวันเลยรู้สึกเหนื่อยๆ น่ะ”
 
เฟย์ตอบโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าพี่สาว เสียงเอะอะกันด้านนอกบ่งบอกว่าห้าหนุ่มเคโอติกคงมาถึงแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป็นคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้
.
.
.
.
 
“เฮ้ย เขื่อนไม่เล่น เอาคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
 
“ไม่ให้ ขออ่านหน่อยดิ งกไปได้”
 
“ของตัวเองก็มี เอาคืนมาเลย”
 
เสียงของคนสองคนที่ดังมาก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้ามาในห้องซ้อมเต้น ภาพของหญิงสาวร่างบางที่กำลังพยายามยื้อแย่งปึกกระดาษเอกสารบางอย่างในมือของชายหนุ่มผมทองที่พยายามชูขึ้นให้สูงกว่าที่อีกฝ่ายจะเอื้อมมือไปถึงได้ ปะทะเข้ากับดวงตาคู่สวยที่ฉายแววแห่งความเศร้าอยู่แล้วให้กลับยิ่งแย่เข้าไปอีก
 
“เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆ ไปได้”
 
เสียงนุ่มของชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นที่เดินตามมาเอื้อมมือคว้าเอาปึกกระดาษในมือเพื่อนมาส่งให้หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของ ก่อนจะเดินนำหน้ามาวางสัมภาระบนเก้าอี้สีเขียวและสีดำที่วางอยู่ด้านหนึ่งของห้อง ตามมาด้วยหัวหน้าวงเคโอติก กับอีกสองหนุ่มสมาชิก ที่เดินตามมาวางกระเป๋าข้างๆ กัน
 
“เฟย์ เป็นไงบ้าง หายดีแล้วเหรอ”
 
โทโมะหันมาถามเฟย์ สายตาคมองเพียงแค่แวบเดียวก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของสาวน้อยน้องเล็กสุดของ FFK ยิ่งเมื่อเห็นทิศทางของสายตาที่มองไปยังหนึ่งเพื่อนสนิทของเขาทั้งคู่ ยิ่งรู้ว่ามันผิดปกติไปมาก
 
เพราะสายตาแบบนี้ เขาเองก็ใช้มองคนๆ หนึ่งอยู่เหมือนกัน
 
“อะ....อืม...”
 
คำตอบสั้นๆ ก่อนที่สายตาจะหันมาปะทะเข้ากับสายตาของอีกคนที่เพิ่งเดินตามหญิงสาวคนสุดท้ายใน FFK ที่เข้ามาวางสัมภาระ แค่เพียงไม่กี่วินาทีแล้วเฟย์ก็ต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีสายตานั้น
 
สายตาที่มีแต่คำถาม...
 
และมันคงเป็นคำถาม.....ที่เธอไม่อยากตอบ....
 
..........................................................
 
“เฟย์รอแม่อยู่ที่บริษัทก็ได้ พี่ฟางไปกับป๊อปปี้เหอะ เฟย์ไม่อยากเป็น กขค. ใคร”
 
สายตาล้อๆ ที่ส่งไปให้ผู้เป็นพี่สาว ทำเพียงเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกเศร้าหมองในใจ
 
เธอไม่ได้อิจฉาพี่สาวที่มีคนคอยดูแลที่ดีอย่างป๊อปปี้ แค่บางครั้งก็รู้สึกน้อยใจว่าทำไมเธอไม่โชคดีแบบนั้นบ้าง แต่ก็นั่นแหละความรักก็ต้องมีทั้งคนสมหวังและเจ็บปวด
 
“แค่ไปกินข้าวกันเฉยๆ น่าเฟย์ ไปกับพี่เถอะ ใช่มั้ยป๊อป”
 
ฟางหันไปหาแนวร่วมเพื่อยืนยันเจตนารมณ์ที่จะให้น้องสาวไปกินข้าวด้วยกัน ส่วนแนวร่วมที่ตอนนี้นั่งอยู่บนรถของตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ได้แต่เออออไปกับสุดที่รัก
 
“พี่ฟางนั่นแหละไปเถอะ นานๆ ทีจะได้ไปกินข้าวกันสองคน ไม่ต้องห่วงเฟย์หรอกน่า เดี๋ยวแม่ก็มาแล้ว อย่าลืมดูหนังเผื่อเฟย์ด้วยน้า”
 
เมื่อเห็นว่าพี่สาวยังคงยืนยัน เฟย์เลยเปลี่ยนแผนเป็นเปิดประตูรถแล้วดันตัวฟางขึ้นไปนั่งคู่กับ(ว่าที่)พี่เขยได้สำเร็จ ก่อนจะปิดประตูให้เสร็จสรรพ โบกมือให้ไล่หลังรถคันสวยที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากด้านหน้าบริษัทไป
 
...เฮ้อ...
 
พอรถยนต์คันหรูนามว่า ‘ซูซี่’ ลับสายตา คนที่ต้องรอที่บ้านมารับซึ่งคาดว่าวันนี้จะกินเวลาไปอีกหลายชั่วโมง เพราะพวกเธอกับหนุ่มๆ ซ้อมเสร็จก่อนเวลาจริง แถมคุณแม่ก็โทรมาบอกว่าติดทำธุระอยู่อาจจะมาเลทไปสักสองสามชั่วโมง เธอเลยแนะให้(ว่าที่)พี่เขยรีบพาพี่สาวเธอไปสวีททันที เพราะโอกาสที่พี่ฟางจะยอมไปง่ายๆ แบบนี้หายาก
 
แต่ทันทีที่หันมาก็พบว่าคนที่อยู่ในความคิดเธอเสมอมายืนอยู่ด้านหลังเธอแล้ว
 
“อ้าว...เขื่อน ยังไม่กลับอีกเหรอ”
 
การพยายามทำเหมือนปกติทั้งที่ไม่ปกติมันยาก แต่เธอก็ยังทำแม้จะรู้ว่ามันคงไม่เหมือนเดิม
 
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
 
เขื่อนไม่ได้ตอบ หากแต่คำพูดเรียบๆ นิ่งๆ พร้อมด้วยการคว้าข้อมือเล็กของอีกฝ่ายพาเดินนำมาที่รถของตนเองที่จอดอยู่ไม่ไกลโดยไม่พูดอะไรอีกเลย
 
...................................................
 
“เขื่อนจะไปไหน จอดเดี๋ยวนี้นะ เฟย์จะลง”
 
สีหน้าเคร่งขรึมที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักทำให้เฟย์อดรู้สึกไม่ได้ว่าคนข้างๆ ห่างไกลกับคนที่เธอรู้จักไปแล้ว
 
‘เขื่อน’ คนที่เธอสามารถหัวเราะ เล่นหัว โดดขี่หลัง หรือทำอะไรก็ได้ แต่เขาจะไม่วันโกรธเธอ หรือทำอะไรเหมือนเช่นแบบนี้
 
รถสีแดงเพลิงยังคงทะยานไปบนถนนข้างหน้า ความเร็วลดลงเล็กน้อยเมื่อเจอกับการจราจรที่คับคั่ง หากแต่ไม่นานก็มาหยุดอยู่ด้านหน้าสถานที่อันเป็นเป้าหมายของเจ้าของรถ
 
แทบไม่ต้องเงยหน้ามอง เพียงแค่เห็นสวนด้านหน้าของสถานที่ที่เขื่อนพาเธอมา เฟย์ก็รู้ได้ทันที
 
....คอนโดส่วนตัวของเขา....
 
TBC.