the story love นี่แหละเรื่องรักของเรา
10.0
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงเรียน..
kaew talk
"นี่ป็อปอ้าปากเร็ว เดี๋ยวฟางป้อนเค้ก"หวานกันอีกแล้วคู่นี้
"อ้า"
"อืม อร่อยจังเลย"
"อยู่แล้ว ฟางเลือกซะอย่าง"
"แต่ป็อปว่าอร่อยเพราะฟางป้อนนะ"
"บ้าน่าป็อป>//<"
"บ้ารักฟางอะใช่"
"นี่ อย่าหวานแถวนี้ได้ไหม"
"อิจฉาหรอแก้ว"
"รำคาญต่างหากเล่า"
"นึกว่าอิจฉาเพื่อน ที่ได้แฟนเป็นหนุ่มฮอต"
"เหอะๆ ฉันรู้สึกดีใจมากกว่าที่ไม่ได้แกเป็นแฟน"
"ทำไมยัยแก้วแตก ฉันไม่ดีตรงไหน"
"ทุกตรงแหละ ไอ้ปอป"
"พอเลยๆ ทั้งสองคน"
"ชิ ฟางดูแฟนตัวเองสิ ปากหมาแค่ไหน"
"ฟางก็ดูเพื่อนด้วย อย่าให้เห่าเยอะ"
"ไอ้ปอป"
"ทำไมยัยแก้วแตก"อยากมีเรื่องรึไง
"hello เพื่อนรัก"ดีนะเสียงสวรรค์ช่วยแกก่อน ไม่งั้นไม่เหลือ
"เออๆ"
"ทะเลาะกันอีกแล้วหรอฟาง"
"ใช่ น่าเบื่อมาก"
"ที่รักเบื่อป็อปทำไมครับ"
"ก็เพราะป็อปไง มีเรื่องกับแก้วทุกวันเลย"
"หง่ะ ก็ยัยแก้วแตกเริ่มก่อน"
"พอเลยไอ้เพื่อนรัก เดี๋ยวก็มีเรื่องกันอีก"
"เฟย์ว่าขึ้นห้องกันเถอะ เดี๋ยวสาย"
"อืมๆ"
โอ้ย ชั่งน่าเบื่อ เพื่อนฉันมัวแต่สวีตกับแฟนอยู่นั่นแหละ
ปล่อยให้ฉันเดินเงียบอยู่คนเดียว เฮ้อ!
"นี่เธอ"เสียงใครอะ ชั่งเหอะ
"นี่เธอหน่ะ"เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจนคนหันไปมอง แต่ฉันไม่มองหรอก
"นี่เธอ หันมาซิ"
"แก้วๆเค้าเรียกแกป่ะ"ฟางสะกิดฉันให้หันไปมอง
"ไม่รู้สิ"
"แกลองหันไปสิ"ก็ได้ๆ ฉันเริ่มหันไปตามเสียง
"กว่าจะหันมานะ เธอ!"ไอ้บ้ามาชี้หน้าฉันได้ไง
"นี่ มาชี้หน้าฉันทำไม"
"เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน"ฮะ ว่าไงนะ
"อะ..อีตาบ้า ทำไมฉันต้องเป็นแฟนนาย"
"เพราะฉันชอบเธอ"
"อย่ามาพูดเล่น"
"ฉันพูดจริง"
"แต่ฉันไม่ชอบนาย"
"แต่ฉันชอบเธอ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"ฉันจะยุ่ง"
"นายไม่มีสิทธิ์"
"หึ ก็อย่าทำให้ฉันมีสิทธิ์แล้วกัน ไม่งั้นเธอจะอึ้ง"
"อึ้งบ้าอะไร"
"เอากลับไปคิดแล้วกัน"แล้วหมอนั่นก็เดินจากไป
"อีตาบ้าเอ้ย"
"แก้ว แกรู้ไหมที่แกด่าหน่ะใคร"ฟางถามแปลก จะรู้ได้ไง
"จะไปรู้หรอ"
"นั่นคือโทโมะ 1ใน3ของหนุ่มฮอต"จริงอะเฟย์
"แถมยังเป็นคนเดียวที่ยังโสด"รู้สึกจะฉายยาเพลบอยเสือสาวฟันแล้วทิ้ง ฮะ ฟันแล้วทิ้ง
"เดี๋ยวนะ 1ใน3ของหนุ่มฮอตก็เพื่อนพวกนายดิ"
"เออๆใช่ๆ"
"ถูกเพื่อนพวกเรา แต่ขอเตือนอย่าไปยุ่งกับมัน"
"เพราะมันอันตราย มันไม่ได้เหมือนพวกเรา ไม่มีใครเดามันออก แต่รู้อย่างเดียวคือตอนจบของเรื่องคือฟันแล้วทิ้ง"
"งั้นฉายยานั้นก็เป็นความจริงดิ"
"ถูกต้องแก้ว ทุกฉายยาคือความจริงของพวกเรา บางฉายยาอาจไม่น่าเชื่อ แต่มันคืออีกด้านของเรา"
"พวกนายไม่ต้องห่วง คนอย่างนั้นฉันรักไม่ลง คงไม่รักหรอก"
"ก็ไม่แน่"
"หมายความว่าไง"
เรื่องนี้ก็เปิดไว้นาน พึ่งได้ลงตอนที่หนึ่งซักที เย้
ติดตามด้วยนะ
kaew talk
"นี่ป็อปอ้าปากเร็ว เดี๋ยวฟางป้อนเค้ก"หวานกันอีกแล้วคู่นี้
"อ้า"
"อืม อร่อยจังเลย"
"อยู่แล้ว ฟางเลือกซะอย่าง"
"แต่ป็อปว่าอร่อยเพราะฟางป้อนนะ"
"บ้าน่าป็อป>//<"
"บ้ารักฟางอะใช่"
"นี่ อย่าหวานแถวนี้ได้ไหม"
"อิจฉาหรอแก้ว"
"รำคาญต่างหากเล่า"
"นึกว่าอิจฉาเพื่อน ที่ได้แฟนเป็นหนุ่มฮอต"
"เหอะๆ ฉันรู้สึกดีใจมากกว่าที่ไม่ได้แกเป็นแฟน"
"ทำไมยัยแก้วแตก ฉันไม่ดีตรงไหน"
"ทุกตรงแหละ ไอ้ปอป"
"พอเลยๆ ทั้งสองคน"
"ชิ ฟางดูแฟนตัวเองสิ ปากหมาแค่ไหน"
"ฟางก็ดูเพื่อนด้วย อย่าให้เห่าเยอะ"
"ไอ้ปอป"
"ทำไมยัยแก้วแตก"อยากมีเรื่องรึไง
"hello เพื่อนรัก"ดีนะเสียงสวรรค์ช่วยแกก่อน ไม่งั้นไม่เหลือ
"เออๆ"
"ทะเลาะกันอีกแล้วหรอฟาง"
"ใช่ น่าเบื่อมาก"
"ที่รักเบื่อป็อปทำไมครับ"
"ก็เพราะป็อปไง มีเรื่องกับแก้วทุกวันเลย"
"หง่ะ ก็ยัยแก้วแตกเริ่มก่อน"
"พอเลยไอ้เพื่อนรัก เดี๋ยวก็มีเรื่องกันอีก"
"เฟย์ว่าขึ้นห้องกันเถอะ เดี๋ยวสาย"
"อืมๆ"
โอ้ย ชั่งน่าเบื่อ เพื่อนฉันมัวแต่สวีตกับแฟนอยู่นั่นแหละ
ปล่อยให้ฉันเดินเงียบอยู่คนเดียว เฮ้อ!
"นี่เธอ"เสียงใครอะ ชั่งเหอะ
"นี่เธอหน่ะ"เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจนคนหันไปมอง แต่ฉันไม่มองหรอก
"นี่เธอ หันมาซิ"
"แก้วๆเค้าเรียกแกป่ะ"ฟางสะกิดฉันให้หันไปมอง
"ไม่รู้สิ"
"แกลองหันไปสิ"ก็ได้ๆ ฉันเริ่มหันไปตามเสียง
"กว่าจะหันมานะ เธอ!"ไอ้บ้ามาชี้หน้าฉันได้ไง
"นี่ มาชี้หน้าฉันทำไม"
"เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน"ฮะ ว่าไงนะ
"อะ..อีตาบ้า ทำไมฉันต้องเป็นแฟนนาย"
"เพราะฉันชอบเธอ"
"อย่ามาพูดเล่น"
"ฉันพูดจริง"
"แต่ฉันไม่ชอบนาย"
"แต่ฉันชอบเธอ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"ฉันจะยุ่ง"
"นายไม่มีสิทธิ์"
"หึ ก็อย่าทำให้ฉันมีสิทธิ์แล้วกัน ไม่งั้นเธอจะอึ้ง"
"อึ้งบ้าอะไร"
"เอากลับไปคิดแล้วกัน"แล้วหมอนั่นก็เดินจากไป
"อีตาบ้าเอ้ย"
"แก้ว แกรู้ไหมที่แกด่าหน่ะใคร"ฟางถามแปลก จะรู้ได้ไง
"จะไปรู้หรอ"
"นั่นคือโทโมะ 1ใน3ของหนุ่มฮอต"จริงอะเฟย์
"แถมยังเป็นคนเดียวที่ยังโสด"รู้สึกจะฉายยาเพลบอยเสือสาวฟันแล้วทิ้ง ฮะ ฟันแล้วทิ้ง
"เดี๋ยวนะ 1ใน3ของหนุ่มฮอตก็เพื่อนพวกนายดิ"
"เออๆใช่ๆ"
"ถูกเพื่อนพวกเรา แต่ขอเตือนอย่าไปยุ่งกับมัน"
"เพราะมันอันตราย มันไม่ได้เหมือนพวกเรา ไม่มีใครเดามันออก แต่รู้อย่างเดียวคือตอนจบของเรื่องคือฟันแล้วทิ้ง"
"งั้นฉายยานั้นก็เป็นความจริงดิ"
"ถูกต้องแก้ว ทุกฉายยาคือความจริงของพวกเรา บางฉายยาอาจไม่น่าเชื่อ แต่มันคืออีกด้านของเรา"
"พวกนายไม่ต้องห่วง คนอย่างนั้นฉันรักไม่ลง คงไม่รักหรอก"
"ก็ไม่แน่"
"หมายความว่าไง"
เรื่องนี้ก็เปิดไว้นาน พึ่งได้ลงตอนที่หนึ่งซักที เย้
ติดตามด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ