the story love นี่แหละเรื่องรักของเรา

kaew talk
"ก็หมายความว่าพวกเราหน้าตาดีจนทุกคนต้องหวั่นไหวไง0U<"
"ใช่เลย ไอ้เขื่อน"เอ่อ..ช่วยจริงจังกันให้ถึงนาทีได้ไหม-*-
"เอาดีๆดิ"
"ไม่บอกหรอก แบร่;p"ไอ้เถื่อน อยากโดนเตะใช่ไหม
"ขึ้นห้องกันเถอะฟางจ๋า"
"เออๆใช่ จะสายแล้ว"
"งั้นรีบไปก่อน เร็ว"
ห้องเรียน
บร๊ะเจ้า! อะไรเนี่ย ทำไมอีตาบ้ามาอยู่ห้องนี้ แถมยังนั่งติดฉันเลย แต่ดูท่าสาวๆห้องนี้จะชอบ ที่มีหนุ่มฮอตสามคนอยู่ห้องเดียวกัน
"อ้าว ไอ้เพื่อนรักมาเรียนห้องนี้หรอ"
"yes"
"ทำไมล่ะ ปกติชอบอยู่ห้องนู้นหนิ บอกสาวน่ารักเพียบ"ชอบห้องเรียนเพราะอย่างนี้หรอ
"ก็ตอนนี้ ห้องนี้ มีคนน่ารักกว่า"แล้วอีตาบ้าก็ส่งสายตามาทางฉัน คิดว่าฉันเคลิ้มหรอ ไม่มีวัน!
"ฟางๆ"
"อะไรหรอแก้ว"
"พวกนี้ ทำไมมันพูดเหมือนเลือกห้องเรียนได้เลยอะ"
"อ้าว แก้วไม่รู้หรอ พวกนี้เป็นลูกหุ้นส่วนโรงเรียนทั้งสามคน"
"แล้วยังเป็นหนุ่มฮอตทั้งสามอีก"
"ถูกต้องแล้วคับผม"
"แถมพวกนั้นฉลาดมาก ติด3อันดับต้นของประเทศด้านวิชาการ"
"ส่วนด้านกีฬา ก็เข้าขั้นเซียน จนเป็นนักกีฬากิติมศักดิ์ทั้ง3"ว้าว เลข3จดไปซื้อหวยถูกแน่ๆ ยืนยันซะขนาดนี้(เอ่อ..เค้าไม่ได้ให้เลขซื้อหวยนะม๊า>0</mimiko)
"จนได้ฉายยาว่า3เทพบุตรสุดเพอร์เฟค"
"นี่ ไปนั่งกันเหอะ มัวแต่ยืนอยู่นั่นแหละ"เออ ใช่เลยเฟย์
"นายอะ ไปนั่งที่อื่นไป"
"อยากนั่งตรงนี้อะ"
"นายไปนั่งข้างๆสาวๆสิ มานั่งข้างทอมทำไม นายไม่ชอบหรอก"
"เธอไม่ได้เป็นทอม"ระ..รู้ได้ไง>^<
"ฉันเป็นทอม"
"แต่ฉันชอบเธอ ฉันเป็นผู้ชาย เธอก็ต้องเป็นผู้หญิง"
"ฉันเป็นทอมจริงๆ ไม่เปลี่ยนด้วย นายชอบไม่ได้แล้ว เพราะชายต้องชอบหญิง"
"งั้นหรอ.."
"ใช่..กรี๊ดด"อีตาโทโมะมันดึงฉันไปหามันเร็ว จนฉันตั้งตัวไม่ทัน เลยไปตามแรงดึงของ
โทโมะ แล้วมันก็จูบฉันอย่างรวดเร็ว
"อื้อ~"ฉันได้แต่ทักท้วงในลำคอ เพราะมือก็โดนอีตาบ้าจับเอาไว้
"หึ ไหนว่าทอมไง ทอมอะไรกรี๊ด ทอมอะไรหวั่นไหวไปกับจูบของผู้ชาย"พออีตานั่นถอนจูบ ฉันทรุดไปกับพื้นแบบอยู่ดีๆก็ไม่มีแรง ภาพนั้นกลับมาแล้ว ภาพในอดีตอันแสนเลวร้ายของฉัน น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
"ฮึก..ฮือๆๆ"
"เป็นไร ดีใจจนร้องไห้เลยรึไง"
faye talk
ฉันได้แต่อึ้งกับภาพที่เห็น ก่อนจะได้สติตอนแก้วร้องไห้ ดีนะที่คนในห้องไปเข้าแถวกันหมดแล้ว ฟางรีบไปดูแก้ว ส่วนฉันหรอ แน่นอน..โทโมะ!
เพรียะ!
ฉันเดินเข้าไปตบหน้าโทโมะจนเป็นรอยแดง เขื่องรีบมาห้ามฉันกับป็อป
"เฮ้ย เฟย์ตบไอ้โมะทำไม"
"มันทำเพื่อนฉัน ปล่อยนะ อย่าดึงสิ ฉันจะฆ่ามัน ปล่อย"
"หึ คนไร้สมองก็ทำได้แค่นี้"ไอ้นี่หนิ มาทำแก้วแบบนี้แล้วเดินหนีได้ไง
"กรี๊ด แก ไอ้บ้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่แน่จริงรึไง"มันหยุดเดินแล้วหันกลับมามองฉัน
"ไม่ใช่ไม่แน่ แต่ยังไม่อยากทำร้ายคนบ้า มันน่าสมเพษ"แล้วมันก็เดินหนีไป กรี๊ด ไอ้บ้าฉันจะฆ่าแก

โอเค อัพแล้วนะคับ ตอนที่สอง

ตามที่สัญญา(กับใครบางคน) ตอนนี้น้อยใจมากมาย

ตอนนึงคนเม้นถึงสองคนป่าว ยังไม่แน่เลย ถ้าเม้นน้อยจริงๆไม่แต่งต่อ

ถือว่าแต่งไม่สนุก ตอนนี้บ้ายบาย รักรีดเดอร์(ที่หาไม่เจอเลย)นะ จุ๊บ