My Bunny ~

"กะ กลัวแล้ว .."เสียงหวานเอ่ยร้องขอเนิ่นนาน ดวงตาสวยแสดงความหวาดกลัวชัดเจน คราบน้ำตาข้างแก้มใสที่ดูไม่น่ามองเอาซะเลย กระต่ายน้อยร้องไห้ ร้องไห้ตั้งแต่ถูกจับมา"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า"เคนตะเอ่ยก่อนจะรีบเดินเข้าหาเหยื่อ "เดี๋ยวก่อน""อะไรอีก"โทโมะขัดไว้ ถึงแม้จะทำแบบนี้เป็นกิจวัตรประจำวัน ไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วแต่พอเห็นกระต่ายน้อยที่ถูกจับมาร้องไห้อย่างหนัก เขาก็เริ่มใจอ่อน"ปล่อยยัยนี่ไปเถอะ ยังเด็กอยู่เลย"เขื่อนช่วยพูด เพราะเขื่อนนั่นแหละตัวดี จับอะไรได้มาก็ปล่อยหมด พ่อพระในคราบหมาป่า .."อายุเท่าไหร่"จงเบขยับแว่นตาจ้องมองร่างขาวที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้อง ลองใช้สายตาพิจารณาแล้ว ยังเด็กมากแน่ๆ"รีบตอบสิยัยบ๊อง -_-"โทโมะขมวดคิ้วพร้อมกับเร่งเร้าจะเอาคำตอบจากอีกฝ่าย"สะ สามเดือน""แล้วชื่ออะไร"ป๊อปปี้ที่เงียบอยู่นานถามบ้าง พวกเขาไม่กินกระต่ายน้อยนี่ก็ได้ ถึงอย่างไรก็มีวิธีอื่นที่จะทำให้พวกเขาอยู่รอดได้อยู่ดี"แก้ว ชื่อแก้ว""จะซักถามอะไรอีกนานมั้ยวะ!?"เคนตะโวยวาย เขาหิว หิวมากๆ ถ้าเขื่อนไม่ปล่อยเหยื่อที่พวกเขาจับได้มามากมายเขาก็คงไม่อารมณ์เสียขนาดนี้"ฉันเป็นคนจับได้ว่ะ แกไม่มีสิทธิ์กิน""อะไรวะ ฉันหิวมากๆเลยนะเว้ย!"แก้วมองโทโมะกับเคนตะสลับไปมาด้วยความกลัว ดวงตาสั่นระริก ต้องการที่พึ่งที่สุดตอนนี้ "ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ต้องกลัว ^^"เขื่อนขยับมานั่งลงข้างๆแต่แก้วรีบเขยิบออกห่างด้วยความตกใจ มือใหญ่ของเขื่อนลูบแผ่วเบาที่เส้นผมอ่อนนุ่ม รอยยิ้มที่เป็นมิตรนั่นทำให้เธอดูคุ้นชินกับเขื่อนมากยิ่งขึ้น"ฉันสัญญาว่าจะไม่กินเธอ""จริงๆนะ ไม่กินจริงๆนะ"แก้วเขย่าตัวเขื่อนพร้อมกับกระโดดกอดด้วยความดีใจ"งั้นพาแก้วกลับบ้านนะ แก้วอยากกลับบ้าน""เพ้อละยัยเด็กบ๊อง ฉันเป็นคนจับเธอได้นะ""ฮืออ ~ แก้วจะกลับ""ถ้าแกหิวฉันจะไปหามาให้ใหม่ แต่ไม่ใช่ยัยนี่!"โทโมะบอกเคนตะก่อนจะคว้าตัวกระต่ายตัวเล็กพาดบ่าเดินดุ่มๆไปยังห้องของเขา"อย่ากินแก้วนะ อย่ากิน กลัวแล้ววว""ไม่กิน แต่ไม่ให้กลับบ้าน"แก้วทำหน้ามุ่ย พร้อมกับรีบถดตัวหนีเมื่ออีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้ๆ แผ่นหลังบางติดแหง่กอยู่ที่หัวเตียงโดยมีร่างสูงใหญ่ตามมาติดๆ"ไหนบอกไม่กินไง อย่าเข้ามาใกล้สิ"มือเล็กทุบตีอกกว้าง ออกแรงดันให้เขาออกห่างแต่ยิ่งดัน เขาก็ยิ่งแกล้งเข้าใกล้เธอมากขึ้น"กลัวอะไรเล่า บอกไม่กินก็ไม่กินสิ""ก็ไม่ต้องมาใกล้สิ ว้าย!"ริมฝีปากร้อนไล่รุกซอกคอขาว ร่างบางสะดุ้งตกใจก่อนจะพยายามดันหมาป่าเจ้าเล่ห์ออกสุดชีวิต แต่แค่แรงอันน้อยนิดนี่ .. ไม่ได้ทำให้โทโมะขยับเขยื้อนเลย"ยะ อย่าา"โทโมะผู้ชำนาญกว่ารีบปรนเปรอให้เธอใจอ่อนทันที เสียงครางหวิวเล็ดลอดออกมาไม่ขาดสาย ยิ่งมือร้อนสอดเข้าในเสื้อยืดเอวลอยสีชมพูอ่อน ลูบผิวเนียนละเอียดที่ดูแลมาอย่างดี ก่อนจะเอ่ยปลอบอีกฝ่ายที่เริ่มสะอึกสะอื้น"กลัว แก้วกลัวแล้วว""กลัวอะไร หืม?"จมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มใสอย่างเอาอกเอาใจ เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่ทุกครั้งที่ริมฝีปากอีกฝ่ายแตะเข้าที่ต้นคอเธอก็รู้สึกกลัวทุกครั้ง"ถอดทำไม ไม่ถอดนะ!"ยังไม่ทันจะพูดจบประโยคโทโมะก็ถอดเสื้อตัวบางออกพร้อมกับจ้องมองเรือนร่างอ้อนแอ้นที่ดูท่าว่าคืนนี้จะไม่หลงเหลือความบริสุทธิ์อีกต่อไป"อื้อออ!!"โทโมะรีบฉกชิมความหวานจากโพรงปากเล็กทันทีเมื่อเธอทำท่าว่าจะร้องไห้อีกครั้ง มือร้อนปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์จนเกือบหมด ขณะที่ริมฝีปากของตัวเองก็ยังคงทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ลิ้นอุ่นชื้นแตะเข้าที่ขอบปากบางก่อนจะรุกล้ำเข้าไปโดยไม่ขออนุญาต "อ๊ะ! อย่าถอดนะ!"ใบหน้าสวยแดงก่ำ เมื่อเขาไล่ปลดเสื้อผ้าเธอจนหมด เหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า "อย่าดื้อน่า"เขาออกแรงกดข้อมือแก้วเอาไว้ ขณะที่ริมฝีปากไล้ไปทั่วแก้มใส กดจูบเบาๆที่ปลายคางเรียวด้วยความเสน่หา เขาคิดถูกแล้วที่ไม่ปล่อยให้เพื่อนกินเธอไปซะก่อน"อืออ ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้วว""ถ้าแก้วดื้อโทโมะจะกินจริงๆนะ"เขาแยกเขี้ยวเล็กน้อยเป็นการขู่ แก้วถึงได้ยอมเงียบแล้วเม้มปากตัวเองไว้แน่น "รู้มั้ยว่าโทโมะจะทำอะไร? :)" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลาแต่กระต่ายน้อยวัยไม่ประสากลับไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง"ไม่รู้ -//////-""แล้วแก้วรู้มั้ย...ว่ามันต้องเจ็บมากๆเลย""ทะ ทำไมล่ะ โทโมะจะกัดแก้วหรอ :(""ก็ต้องลองดูนะ""งื่ออ! อะไรอ่ะ ไม่เอาา!"มือใหญ่ขย้ำอกหยุ่นเต็มมือ ก่อนจะก้มหน้าลงไปครอบครองยอดอกสีสวยที่เริ่มชูชันด้วยความกระสันรัญจวนไปทั่วท้องน้อย"ฮื่ออ ไม่เอาแล้ว แก้วไม่เอาแล้ว อ๊ะ!"แก้วพยายามพลิกตัวหนี แต่เธอก็สู้แรงเขาไม่ได้อยู่ดีนั่นล่ะ คนตัวสูงใช้โอกาสหาความสุขจากกายสาวจนพอใจก่อนจะลากริมฝีปากลงต่ำ ลิ้นร้อนไล่วนอยู่รอบสะดือแกล้งให้เธอรู้สึกเสียวเล่น ก่อนจะแยกปลายขาเรียวออก"ไหนคุณหมอขอตรวจภายในหน่อยซิ"ยังไม่ทันไรแก้วก็หมดเรี่ยวหมดแรงไปซะแล้ว แต่ใช่ว่าเขาจะยอมหยุดง่ายๆ การเสพสุขบนเรือนร่างสาวบริสุทธิ์แบบนี้คืองานอดิเรกของเขาเลยล่ะ และมันก็เป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เขาไม่ต้องออกล่าเหยื่อ แค่ความบริสุทธิ์เท่านั้น"เอานิ้วเข้ามาทำไม เอาออกไปนะ! แก้วเจ็บ ฮืออ ~""ทำไมข้างในมันแน่นแบบนี้นะ"ไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่อึดอัด เขาเองก็ไม่ต่างกัน อยากจะปลดปล่อยให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่รออีกหน่อยเถอะ .. เขาสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างในร่างกายเธอ ซึ่งเขาไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน"ขยับทำไม อือ .. เจ็บ"มือขาวยกขึ้นปิดตาขณะที่อีกฝ่ายก็เพิ่มจำนวนนิ้วพร้อมทั้งเร่งจังหวะขยับเข้าออก ถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด แต่มันยังไม่จบหรอก มันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้น ..."อ๊ะ อืออ ~"ริมฝีปากหยักบางแดงสวยได้รูปไล่จูบไปทั่วต้นขาขาว ประทับรอยความเป็นเจ้าของอย่างหนักหน่วง รอยรักสีกุหลาบเริ่มผุดขึ้นบนเรือนร่างบอบบาง ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกที่ยังคงมีน้ำหวานใสๆเปรอะอยู่ เขาตวัดลิ้นเลียอย่างไม่รังเกียจก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปด้านในเพื่อสำรวจ "อ๊ะ! ไม่เอาแล้ว อือ .. กลัวว""ดื้อ"..."อะไรน่ะ!? ไม่เอาา ~"ท่อนกายร้อนซ่านถูกกดลงไปจนสุดด้าม กระต่ายน้อยหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เจ็บมาก .. เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ“ฮือกลัวว ไม่เอาแล้ว”แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความไม่เคย ไม่คุ้นชินกับสิ่งแปลกปลอม ก่อนจะสะบัดหัวไปมา หัวสมองขาวโพลนไปหมด มันเจ็บมากๆ จนเธอไม่ไหวแล้ว“จะ เจ็บ ฮึก”---------
เอ็นซีดีๆ(?)ยังมีอีกมาก -.,-