My Bunny ~

“จะ เจ็บ ฮึก”
"ผ่อนคลายหน่อยแก้ว"
"ฮือออ"
โทโมะขยับกายน้อยๆหลังจากที่ยอมอยู่นิ่งๆเพื่อให้เธอปรับตัว เสียงสะอื้นจากคนด้างล่างยังไม่หายไป โทโมะจูบซับน้ำตาที่แก้มใสแผ่วเบาเป็นการปลอบโยนและขอโทษในสิ่งที่เขาทำ ไม่เคยรู้สึกผิดขนาดนี้มาก่อนเลย .. ไม่เคยเลย
"อะไรน่ะ"
ในขณะที่เขาขยับกายเสียดสีกับช่องทางนุ่มนิ่ม ดวงตาสีนิลก็เหลือบไปเห็นปานแดงรูปหัวใจที่เนินอกของเธอ ซึ่งเขาก็สงสัยมากๆ แต่อายุแค่สามเดือนแบบนี้เธอคงยังไม่รู้อะไรแน่ๆ
"อ๊ะเจ็บ!"
แก้วร้องลั่นเมื่อเขากดกายลึกขึ้น อมยิ้มน้อยๆกับใบหน้าหวานที่ยอมโอนอ่อนต่อเขาบ้างแล้ว มือใหญ่เกลี่ยผมที่ปรกหน้าร่างบางออก พร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขาไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน รู้สึกว่าเขามีพลังมากขึ้น มากขึ้นและมากที่สุดตั้งแต่ใช้วิธีนี้มา
"เจ็บมากมั้ย หืม?"
จมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มนิ่ม เขาหุบยิ้มไม่ได้แล้ว ยิ่งเห็นว่าอีกคนกำลังหน้าแดง ตัวแดงก็ยิ่งรู้สึกดี อารมณ์อย่างว่าก็เริ่มคุกรุ่น โทโมะเร่งขยับกายเข้าออกพาเด็กน้อยของเขาไปสู่ฝั่งฝัน
"กรี๊ดดด"
เสียงหวีดร้องสุดท้ายก่อนกระต่ายตัวเล็กจะเป็นลมไป แต่หมาป่าตัวร้ายนี่สิ .. ไม่ยอมถอดถอนตัวตนออกจากร่างบางเลย
"อือเจ็บ ไม่เอาแล้วนะ"
ทั้งสายตาและท่าทางหวาดกลัวอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด ความรู้สึกอึดอัดไปทั่วท้องน้อยเกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง และมัน .. ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง ตลอดทั้งคืน



"จะไปไหน!?"
สายตาคมเหลือบไปเห็นกระต่ายน้อยที่เขากอดเธอทั้งคืนกำลังเปิดประตูห้องของเขาด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ
"โทโมะถามว่าจะไปไหน?"
เขาคว้าแขนเล็กก่อนจะส่งสายตาดุไปให้เจ้าตัว
"กะ แก้ว เอ่อ..."
"ถ้าจะหนีคิดผิดแล้วล่ะเด็กน้อย .." ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเหนือกว่า "มีแรงดื้อแล้วหรือไง"
"หิวแล้ว"
เธอตัดบทไม่ยอมตอบคำถามเขา ถ้าหายดีมีแรงดื้อเหมือนเดิมเธอคงหนีไปตั้งนานแล้วล่ะ
"ใส่ชุดอะไรของแก้วน่ะ? จะยั่วกันหรือไงยัยบ๊อง -____-"
จมูกโด่งคลอเคลียกับต้นคอขาวอย่างห้ามไม่ได้ หลังจากที่เธอตื่นนอนแล้วก็รีบอาบน้ำ ชำระร่างกายทันที แน่สิ .. กลิ่นตัวเขากลบกลิ่นเธอหมดเลยนี่นา กลิ่นหอมๆของกระต่ายวัยละอ่อนจึงเป็นที่น่าพอใจมาก
"แอบเปิดตู้เสื้อผ้าโทโมะหรอ"
"ก็...จะให้แก้วนอนแก้ผ้าเหมือนโทโมะหรือไง! หน้าด้าน อื้ออ! >x<"
จะให้เธอเป็นฝ่ายด่าว่าเขาอย่างเดียวก็ใช่ที่ ริมฝีปากบางเฉียบประกบจูบอย่างเร่าร้อน ทำเอาอีกคนเข่าอ่อนเกาะไหล่กว้างแน่น มือร้อนสอดเข้าไปใต้เชิ้ตตัวบางที่เจ้าของโปรดปรานมากที่สุด และไม่รู้อะไรดลใจให้เธอหยิบเสื้อตัวนี้มาใส่
"ง่าาา ~ เอามือออกไปนะ!"
แก้วโวยวายเสียงดังลั่นก่อนจะกัดแรงๆที่ต้นแขนแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อจนเป็นรอยฟัน แต่เขาไม่สะทกสะท้านหรอก พลังที่ได้จากร่างกายเธอเมื่อคืนทำให้เขารู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่ามากทีเดียว
"เมื่อคืนครั้งแรกมันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา แต่ครั้งที่สองคงไม่แล้ว .." โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกดจูบแรงๆที่ริมฝีปากเล็ก ลิ้นชื้นตวัดเลียขอบปากก่อนจะรุกล้ำ จัดดีปคิสให้อีกฝ่ายจนหมดเรี่ยวหมดแรง
"ดะ เดี๋ยวก่อน"
น้ำเสียงติดๆขัดๆเนื่องจากร่างสูงยังไม่ละริมฝีปากออกไป เมื่อกี้เขารู้ได้ยังไงว่าเธอกลัวเจ็บ? แถมยังรู้จักร่างกายเธอซะยิ่งกว่าเธออีก หรือว่าแค่บังเอิญกันนะ?
"คิดอะไรไม่ต้องเสียงดังมากก็ได้เด็กบื้อ -_-" โทโมะละจากซอกคอขาว มองหน้าคนน่ารักที่กำลังขมวดคิ้วยุ่ง
"โทโมะอ่านใจได้หรอ"
"ไม่ แต่ป๊อปปี้ทำได้"
"แล้วทำไม...?"
"ไม่รู้สิ โทโมะได้ยินหมดแหละที่แก้วคิดน่ะ"
"ละ แล้ว .. "
"ที่โทโมะจับแก้วได้ก็เพราะว่าแก้วคิดเสียงดังเกินไป"
"โทโมะก็อย่ามาอ่านความคิดแก้วแบบนี้สิ ไม่มีมารยาท!"
"มันได้ยินเองนี่ -3-"
"..."
"แล้วเมื่อคืนโทโมะก็ได้ยินที่แก้วคิดหมดแล้วด้วย ถึงได้ทำอะไรถูกใจกระต่ายน้อยทุกอย่างเลยไง 'อ่ะ อ๊าา' เสียงแบบนี้หรือเปล่านะ"
"ไม่ใช่นะ!! >______<"
แก้วแทบอยากจะมุดหน้าแทรกแผ่นดินหนี คิดไว้แล้วว่ามันแปลกๆที่เขารู้จุดอ่อนเธอซะหมดแบบนี้
"ไม่แกล้งแล้วดีกว่า ไปอาบน้ำไป บนตัวแก้วมีแต่กลิ่นโทโมะ ไหนจะรอยคิสมาร์กเต็มตัวไปหมด"
โทโมะว่าอย่างทะเล้นก่อนจะบีบจมูกอีกฝ่ายด้วยความหมั่นเขี้ยว แล้วออกจากห้องไป

ที่เหลืออีก 50% ค้าบบบบ ~ ^^

v

v

v

v

"แก้วอยากไปโลกมนุษย์! >w<"
กระต่ายน้อยกระโดดโลดเต้นเกาะแขนหมาป่าตัวสูงอย่างอ้อนๆ เมื่อเฟย์ .. กระต่ายผู้น้องและคือผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกับเธอเล่าให้ฟังว่าตัวเองนั้นเคยไปโลกมนุษย์ซึ่งมีแต่ของกินอร่อยๆ กระต่ายน้อยวัยสามเดือนของเราจึงเข้าไปอ้อนโทโมะบ้าง
"ยัยเฟย์โม้ให้ฟังล่ะสิ -_-"
"น้าาา แก้วอยากไป เฟย์บอกของกินเยอะ! ><"
"ไมได้"
"ทำไมล่ะ .."
"ไม่ทำไม แต่โทโมะจะไม่พาแก้วไป มีนัดกับฟางไม่ใช่หรอ รีบไปสิ"
เมื่อเอ่ยถึงชื่อฟาง ผู้ร่วมชะตาผู้พี่ แก้วที่เบ้ปากก็ยิ้มดีใจอีกครั้ง ถึงเขาจะไม่พาไป ขอร้องให้เฟย์ฟางสองศรีพี่น้องพาเธอไปก็ได้ !
"หยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้เลยแก้ว"
"เอ๊ะ! มาอ่านความคิดแก้วอีกแล้วนะ"
"ก็บอกว่ามันได้ยินเอง -____-"
"นั่นแหละ! ห้ามอ่าน :P"
แก้วกระโดดดึ๋งๆไปอีกทาง โผเข้ากอดกระต่ายสองพี่น้องที่มีพลังวิเศษเฉกเช่นเดียวกับเธอก่อนจะซุบซิบบางอย่าง แน่นอน .. ว่าสามีตัวร้ายได้ยินทั้งหมด
"พรุ่งนี้แอบไปกันดีมั้ย" ฟางยิ้มกว้างขณะที่น้องสาวส่ายหัวรัว
"ไม่ได้หรอกพี่ฟาง เขื่อนต้องดุเอาแน่ๆถ้าเฟย์หายไป"
"ป๊อปปี้ก็คงจะดุพี่เหมือนกัน"
"แก้วได้ยินโทโมะกับคนอื่นๆคุยกัน ว่าจะไปทำภารกิจอะไรซักอย่างที่โลกมนุษย์ เราไปด้วยกันนะ! >o<"
"โอเคค่าาา ~ >___<"




"หิวมั้ย?"
รอยยิ้มเรียบๆบนใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังจ้องอีกฝ่ายด้วยความเสน่หาอย่างมากถึงมากที่สุด อย่างที่บอกว่าเขาไม่เคยถูกชะตากับใครมากขนาดนี้มาก่อน แน่ล่ะ .. เขารู้สึกดี หวง ห่วง แถมบางทีน้อยใจด้วยซ้ำเวลาเธอพูดยอคนอื่นที่ไม่ใช่เขา
"ไม่หิว อาา แก้วอยากไปโลกมนุษย์จริงๆนะ"
"วางแผนกับเฟย์ฟางไว้แล้วไม่ใช่หรอ หืม?"
ร่างสูงเดินเข้าไปกอดอีกฝ่ายพร้อมกับซุกหน้าลงบนเรือนผมหอม กระซิบข้างใบหูด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนอีกฝ่ายหน้าแดงลามไปถึงหู
"โทโมะอ่านความคิดแก้วอีกแล้ว"
"ไม่ได้อ่านซักหน่อย เวลาแก้วพูด คิด หรือจะทำอะไรโทโมะรู้ทุกอย่างแหละ ไม่ได้ตั้งใจจะรู้ซักหน่อย"
"พาแก้วไปด้วยไม่ได้หรอ"
"ถ้ายังไม่หยุดพูดเรื่องนี้โทโมะจะทำรุนแรงกับแก้วจริงๆนะ"
น้ำเสียงจริงจังทำเอาแก้วปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน ถึงจะรู้จักกันไม่เท่าไหร่ เธอก็รู้ดีว่าเธออยู่ใน 'ฐานะ' อะไร สำคัญกับเขามากแค่ไหน เธอก็แค่เหยื่อที่หมดประโยชน์แล้ว คาดว่าเขาคงปล่อยให้เธอกลับบ้านเร็วๆนี้ด้วยซ้ำ
"ใครจะไปปล่อยกระต่ายน้อยน่ารักกลับบ้านลงกัน?"
"บอกว่าอย่าอ่านไง!"
แก้วผละออกจากอกอุ่นที่เธอเผลอกอดเขาไปซะแน่น ก่อนจะกัดแรงๆที่ไหล่กว้างด้วยความหมั่นเขี้ยว ดูเขาสิ รู้ทันเธอทุกอย่างเกินไปแล้ว
"คืนนี้ให้โทโมะนะ"
เสียงเจ้าเล่ห์กระซิบข้างหูก่อนจะงับเบาๆแกล้งอีกคน "มะ ไม่..."
"กระต่ายน้อยไม่มีสิทธิ์ขัดขืนครับผม ^^" แล้วก็อุ้มกระต่ายตัวบางลอยหวือขึ้นแนบอก ไม่รู้เหมือนกันทำไมเจอเธอแล้วเขาถึงได้เซ็กซ์จัดขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ ท่าจะหลง 'เมียเด็ก' ซะแล้วล่ะมั้ง
.
.
.
"อืออ เจ็บ"
เสียงหวานเอ่ยอู้อี้ไม่เป็นภาษา ยิ่งอีกฝ่ายโถมตัวเข้ามากอดรัดร่างบอบบางของเธออย่างเต็มรัก เสียงครางหวีดหวิวก็หลุดออกมาจากริมฝีปากสวยซึ่งเป็นที่พอใจของคนด้านบนเป็นอย่างมากมาก แก้วยอม .. ยอมให้เขาเสพสุข ยอมให้เขารังแกร่างกายของเธอ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม ไม่มีเหตุผล ไม่มีอะไรทั้งนั้น เธอแค่รู้สึกดีเวลาได้เป็นของเขา รู้สึกอบอุ่นเวลามีเขา
"โทโมะรู้นะว่าแก้วคิดอะไรอยู่น่ะ อืมม"
"อ๊ะลึก! พะ พอแล้วว"
แก้วสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายรั้งเอวบางขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก พร้อมกับไล้ริมฝีปากไปทั่วผิวกายหอมหวานน่าลิ้มลอง แก้วออกแรงดันอีกฝ่ายด้วยความไม่คุ้นชินอีกเช่นเคยก่อนเธอจะกัดเขาอีกครั้งเพื่อระบายความเจ็บปนเสียวที่เธอได้รับ
เนิ่นนาน .. กว่าเขาจะยอมปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ

--------------

ฟิคกากๆจากคนกากๆ -________-

ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่าน T_______T

จะพยายามแต่งเอ็นซีแบบจัดเต็มให้(?) -.,-