[SF]วันเวลาเปลี่ยน...แต่ใจฉันไม่เปลี่ยน

 
My heart not Change : The end
“ฉันว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ”เขื่อนพูด“เรื่องของเขา”ป็อปปี้พูด“อย่าบอกเราเลย เอ้ย! ไม่ใช่ๆ”เขื่อนพูด“อะไรของแกว่ะ ? ปัญญาอ่อน”ป็อปปี้พูดแล้วเดินไป“นายขอโทษฉันทำไม ? นายไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันตบแฟนนายเองนายต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือไง ?”แก้วถาม“ฉันขอโทษที่เข้าใจผิด แกก็รู้นี่หน่าแก้วว่าตอนนั้นฉัน...”“กำลังรัก กำลังหลงพิม จนลืมคำสัญญาที่แกให้ไว้กับฉัน จนลืมคำพูดของเพื่อนที่คบกันมา 5 ปีเพียงเพราะผู้หญิงที่เจอกันแค่ 5 เดือนแค่นั้นเอง”แก้วพูดเสียงดังขึ้น“ฉันขอทา เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้มั้ย ?”โทโมะถาม“ไม่ และมันจะไม่มีวันนั้น ตั้งแต่วันนี้เราเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างเท่านั้น”แก้วพูด“แกบอกแกชอบฉันไม่ใช่หรอ ? แกให้อภัยฉันไม่ได้หรอ ?”โทโมะถาม“อั๊ยย่ะ! ว่าแล้วเชียว”เขื่อนพูดเบาๆกับเคนตะ“เงียบๆกำลังมันส์”เคนตะพูด“ให้อภัยหรอ ? มันง่ายไปมั้ย ? ตลอดเวลา 7 ปีที่ฉันอยู่ต่างประเทศแกรู้บ้างมั้ย ? ว่าฉันทรมานมากแค่ไหน ? กับคำพูดที่แกพูดกับฉันแกรู้มั้ย ? ฉันเชื่อคำพูดแกไม่ได้อีกแล้ว กี่ครั้งที่แกผิดสัญญากี่ครั้งที่ฉันทรมานเพราะคำพูดพล่อยๆของแก โทโมะ...”แก้วพูด“ไหนแกบอกแกไม่ได้โกรธฉันไง”โทโมะถาม“ใช่! ฉันไม่ได้โกรธแก...แต่ฉันเกลียดแกเกลียดคนโกหก เกลียดคนผิดสัญญาแก้วพูดแล้วกำลังจะเดินไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะ...“ใครว่าแกทรมานคนเดียว ฉันก็ทรมานไม่ต่างกันกับแกแกเองก็ผิดสัญญา แกบอกว่าจะอยู่ข้างฉันในวันที่ฉันไม่มีใคร แต่พอฉันไม่มีใครแกก็หายตัวไป แกก็ผิดสัญญาเหมือนกัน ฉันกลายเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆก็เพราะแกฉันไม่เคยยิ้มกับผู้หญิงคนไหนตั้งแต่แกหายไป เพราะฉันต้องการยิ้มและหัวเราะกับผู้หญิงที่ชื่อจริญญาคนเดียวเท่านั้น!”โทโมะพูด“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะดราม่านะ แต่ตอนนี้ต้องไปถ่ายรายการแล้ว”กาก้าพูด“ครับ”โทโมะตอบแล้วเดินไป“แก้วเธอก็ต้องไปด้วยไปเร็วๆ”กาก้าพูดบนรถตู้ไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงลมหายใจและเสียงเครื่องปรบอากาศบนรถแม้กระทั่งเขื่อนที่แสนจพูดมากก็ยังเงียบ เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่มันยังคงอยู่ในหัวสมอง‘เขื่อนอยากให้เพื่อนเขื่อนยิ้มอ่ะ ทำไงดี ?’เขื่อนคิดในใจที่สตูดิโอที่จะถ่ายรายการ love of sup’tar รายการนี้เป็นรายการสดขณะที่กำลังถ่ายทำรายการกันอยู่นั้นแก้วที่อยู่ที่ห้องแต่งตัวก็เอาแต่คิดกับคำพูดของโทโมะ“แกพูดแบบนั้นทำไม ? โทโมะ”แก้วพุดกับตัวเองด้านนอก“แหมมๆๆ หนุ่มป็อปปี้ก็พูดถึงความรักไปแล้ว ถึงหนุ่มญี่ปุ่นของเราบ้างดีกว่าโทโมะรักของโทโมะเป็นยังไงครับ ?”พิธีกรถาม“ครับ ความรักของผมเกิดตอนที่เรียนอยู่ที่ ม.5 นะครับตอนนั้นโทโมะมีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมา 5 ปีครับ แล้วก็มีแฟนอยู่คนนึงครับตอนนั้นผมสนใจแฟนมากกว่าเลยลืมเพื่อนสนิทคนนี้ไป แล้วบังเอิญมันมีเรื่องเกิดขึ้นแล้วเธอก็บอกผมว่าเธอชอบผม ในตอนนั้นผมคิดว่าผมรักแฟนผม แต่จริงๆแล้วผมพึ่งรู้หัวใจตัวเองว่าผมรักใครก็เมื่อ 5 ปีที่แล้วครับ รู้ใจตอนที่เธอหายไป คนที่ผมรักจริงๆแล้วก็คือเพื่อนสนิทของผมครับเธอไปเรียนต่อต่างประเทศโดยที่ไม่บอกผมสักคำ จนตอนนี้เธอกลับมาแล้วครับ ผมได้เจอเธอแล้วครับ..แต่เราก็ยังเคลียร์กันไม่ลงตัวครับ เลยยังไม่ได้บอกความในใจกับเธอไป แต่คิดว่าตอนนี้เธอน่าจะรู้แล้วนะครับ”โทมะพูดพร้อมรอยยิ้ม“ชื่ออะไร บอกได้มั้ย ?”พิธีกรถาม“ไม่บอกดีกว่าครับ”โทโมะตอบ“ตัวย่อก็ได้ นิดนึงๆ”พิธีกรหญิงพูด“เป็นตัว ก.ไก่แล้วกันครับ”โทโมะพูด“แล้วมีอะไรจะบอกเธอค่ะ ?”พิธีกรถามต่อ“ครับ โทโมะขอโทษที่ผิดสัญญา โทโมะไม่ได้ตั้งใจนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักโทโมะแล้ว แต่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิม ขอให้โทโมะได้เข้าใจ ได้รับรู้ว่าการแอบรักมันเป็นยังไงบ้างก็พอความผิดครั้งนั้นอาจจะให้อภัยไม่ได้ แต่...โทโมะก็ยังอยากเป็นเหมือนเดิมกับเธอนะ 7 ปีที่หายไปฉันคิดถึงแกเสมอนะ ไปหาแกที่บ้าน ก็ปรากฏว่าครอบครัวแกย้ายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พยายามโทร.หา ก็โทร.ไม่ติดวันเวลาเปลี่ยน...แต่ใจฉันไม่เคยเปลี่ยน รักแกยังไงก็ยังรักแกอยู่แบบนั้นคิดถึงแกยังไงก็ยังคิดถึงอยู่แบบนั้น อยากเห็นหน้าแก อยากบอกเล่าประสบการณ์ตลอด 7 ปีที่ผ่านมาเป็นห่วงแกเสมอ แกมันดื้อไม่เชื่อฟังใคร แถมยังกินเยอะอีกต่างหาก ทำอาหารก็ไม่เป็นไปอยู่ที่นั้นจะมีใครทำให้กินมั้ย ?แกจะมีเพื่อนดีดีหรือเปล่า ? ไม่สบายไปหาหมอมั้ย ? กินยาหรือยัง ? ที่ที่แกอยู่มันปลอดภัยมั้ย ?7 ปีที่ผ่านมาฉันเป็นเหมือนคนไม่มีหัวใจ จนกระทั่งเมื่อวานที่ฉันเจอแกที่สี่แยกไฟแดง หัวใจของฉันมันได้สูบฉีดอีกครั้งแค่ได้มองตาแก ได้เห็นหน้าแกหัวใจฉันก็สดใสขึ้นมา...รู้ไหม ? ว่าฉันรักแกมาก”โทโมะพูดคำพูดของโทโมะทำให้คนที่อยู่ในสตูดิโอถึงกับน้ำตาซึม..ทั้งแฟนคลับ พิธีกร ช่างไฟ ไม่เว้นแม้กระทั่งตากล้องก็น้ำตาซึมไปตามๆกัน เพื่อนในวงเองก็เช่นกัน ตลอดเวลา 3 ปีที่รู้จักกันมา โทโมะไม่เคยเล่าเรื่องความรักครั้งนี้ให้เพื่อนๆฟังเลยวันนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยิน ได้ยินพร้อมๆกับแฟนคลับ ได้ยินไปพร้อมๆกับเจ้าของหัวใจของโทโมะทางด้านแก้ว“คนบ้า...จะบอกออกสื่อทำไมเนี้ย ?”แก้วพูดทั้งน้ำตา“น้องแก้ว ฉันว่าเธอออกไปหาโทโมะเถอะ”เขื่อนพูด เขารีบวิ่งมาที่ห้องแต่งตัวทันทีที่ได้รู้เรื่องราวของเพื่อนร่วมวง“ได้หรอ ?”แก้วถาม“ได้สิ ไปเร็วก่อนที่น้ำตาจะเต็มสตูดิโอ”เขื่อนพูดพร้อมกับปาดน้ำตาตัวเองแก้วเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งไปติดไวโอเล็ตแล้วออกไปหาโทโมะทางด้านหน้าเวที“รอก่อนนะเพื่อน”เขื่อนพูดพร้อมกับตบบ่าโทโมะเบาๆก่อนที่แก้วจะเดินออกมาทั้งน้ำตา“แกทรมานขนาดนั้นเลยหรอ ?”แก้วถามการปรากฏตัวของแก้วทำให้โทโมะและแฟนคลับอึ้ง“แก้ว...”โทโมะเรียก“แก้ว..ก.ไก่ หรือว่าจะเป็นคนนี้ ?”พิธีกรถามแก้วไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มบางๆให้กับพิธีกร“ขอโทษนะ”โทโมะพูด“แกพูดคำนี้มาเกือบสิบรอบแล้วนะ ตั้งแต่ได้เจอกัน”แก้วพูด“แกไม่โกรธฉันแล้วหรอ ?”โทโมะถาม“ไม่สิ แกไม่เกลียดฉันแล้วหรอ ?”โทโมะถาม“แกอยากให้ฉันเกลียดแกหรอ ?”แก้วถาม“..............................”โทโมะเงียบ“แฟนๆอยากให้พี่สาวคนนี้เกลียดโทโมะหรือเปล่าครับ ?”เขื่อนถาม“ไม่ค่ะ!”แฟนคลับตอบมาเป็นเสียงเดียวกัน“ว่าไง ?”แก้วถามต่อ“ฉันไม่อยากให้แกเกลียดฉัน”โทโมะตอบ“งั้นฉันไม่เกลียดแกก็ได้ แล้วฉันฏ้จะตอบคำถามของแก”แก้วพูด“7 ปีที่ผ่านมา วันเวลาเปลี่ยนใจฉันเองก็ไม่เปลี่ยน ฉันยังรักและคิดถึงแกทุกครั้งทุกๆวันเกิดแก ฉันอยากจะบินกลับมาเมืองไทยแทบตาย แต่ฉันคิดว่าแกยังคบกับเขาอยู่ และแกอาจจะโกรธฉันฉันเลยได้แต่นั่งร้องเพลง แฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้แกคนเดียวหน้ารูปของแก และฉันเองก็เป็นห่วงแกเหมือนกันแล้วฉันก็ไม้ได้ดื้อด้วย ฉันดื้อกับแกคนเดียว ฉันไม่ได้กินเยอะด้วย ฉันกินเยอะเฉพาะของที่แกทำให้ฉันกินแล้วใช่ว่าฉันจะทำอาหารไม่เป็น ที่ฉันบอกว่าทำไม่เป็นเพราะฉันอยากให้แกทำให้กิน และเพื่อนที่ฉันคบ ก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉันเท่าแก เวลาไม่สบายฉันก็ไปหาหมอ แล้วที่ที่ฉันอยู่เนี้ยก็ปลอดภัยเพราะอยู่ใกล้ๆกับสถานีตำรวจด้วย”แก้วตอบ“และตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่าแกรักฉันมากแค่ไหน”แก้วพูดต่อ“แล้วแกรักฉันมั้ย ?”โทโมะถาม“ไม่รักแล้วฉันจะออกมาหาแกให้อายแฟนคลับแกทำป้าอะไรเล่า พูดไม่คิดนะ”แก้วพูด“55555555”เสียงแฟนคลับหัวเราะ“แล้วอีกอย่างฉันก็พุดไปแล้วด้วย”แก้วพูด“ก็อยากได้ยินอีกทีน่ะ”โทโมะพูดต่อ“แกก็ยังไม่แก่นี่หน่า หูตึงแล้วหรอ ? หรือเป็นอัลไซเมอร์ ใสเจีย เสียใจไม่พูดแล้วย่ะ”แก้วพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่“เอาล่ะค่ะ สรุปว่าเคลียร์กันแล้วนะค่ะ ยังไงก็ยินดีกับน้องโทโมะด้วยนะค่ะสำหรับวันนี้ รายการ love of sup’tar ขอลาไปพร้อมกับบรรยากาศของรอยยิ้มของหนุ่มโทโมะแล้วกันค่ะสำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ”พิธีกรพูดหลังจากถ่ายรายการเสร็จ นักข่าวก็แห่มาที่หน้าตึกทันทีพอโทโมะกับแก้วเดินมาด้วยกันนักข่าวก็รีบบวิ่งไปหาทั้งคู่ทันที“บอกรักออกอากาศแบบนี้ ทางต้นสังกัดไม่ว่าหรอค่ะ ? น้องโทโมะ”นักข่าวคนนึงถาม “คงไม่หรอกครับ”โทโมะตอบพร้อมรอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นสักเท่าไหร่“แล้วอย่างนี้ข่าวกับผู้หญิงนอกวงการคนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องจริงสิค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถาม“ครับ โทโมะก็บอกไปแล้วนะครับว่าเขาเป็นเพื่อนพี่สาวโทโมะครับ แค่พี่เท่านั้นครับ”โทโมะตอบ“แล้วอย่างนี้แฟนคลับว่ายังไงค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถาม“ก็ไม่ว่าอะไรนะครับ เขาน่าจะเข้าใจครับ แฟนคลับโทโมะน่ารักอยู่แล้วครับ”โทโมะตอบ“แล้วน้องแก้วล่ะค่ะ ? เป็นแฟนกับซุป’ตาร์อย่างนี้ หวั่นๆมั้ยค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถามขึ้น“ก็ไม่หรอกค่ะ หวั่นอะไรล่ะค่ะ ถ้าเรื่องสาวๆล่ะก็ เจอดีแน่ ฮ่าๆๆ”แก้วตอบพร้อมกับหัวเราะ“รู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้วค่ะ”นักข่าวคนแรกถาม“ก็ถ้าที่ได้คุยกันก็ 5 ปี แต่ที่แก้วหายหน้าไปก็ประมาณ 7 ปี ก็ 10ปีกว่าๆแล้วครับ”โทโมะตอบ“10 ปี นานขนาดนั้นเลย ?”แก้วถาม“มีแฟนคลับเป็นคนดังกลัวว่าจะมีแฟนคลับแอนตี้มั้ยค่ะ แก้ว ?”“อืมมม...ก็กลัวๆอยู่นะค่ะ แต่เท่าที่เห็นวันนี้แฟนคลับโทโมะก็น่ารักดีค่ะคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร”แก้วตอบพร้อมรอยยิ้ม“น้องโทโมะชอบแก้วตรงไหนค่ะ ? เพราะเท่าที่เคยเห็นในบทสัมภาษณ์สเปกผู้หญิงเนี้ย ? น้องโทโมะชอบผู้หญิงเซ็กซี่ๆนิค่ะ”นักข่าวคนที่สี่ถาม“ผมว่ามันเกิดมาจากความผูกพันมากกว่าครับ ผมว่าผู้หญิงทุกคนเนี้ยมีความเซ็กซี่อยู่ในตัวแต่จะมีมากหรือน้อยเท่านั้นเองครับ ผมว่าแก้วก็เซ็กซี่นะครับ”โทโมะตอบ“ตรงไหน ?”แก้วถาม“ปากไงครับ ดูสิเหมือน แองเจลลิน่า โจลี่เลย”โทโมะตอบพร้อมชี้ไปที่ปากของแก้ว“ย่ะ ฉันมันปากห้อยนิ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงติดงอนๆ“โอ๋ๆ ล้อเล่นนะ”โทโมะตอบ“งั้นให้น้องโทโมะฝากผลงานหน่อยล่ะกันค่ะ”นักข่าวคนแรกพูด“ครับ ก็ฝากเพลงซิงเกิ้ลใหม่ของพวกเราเคโอติคด้วยนะครับ กำลังจะออกมาไวไวนี้ครับแล้วก็ฝากเพลงที่ผ่านมาด้วยนะครับ โหลดของแท้แบบถูกลิขสิทธิ์ได้ที่ www.pleng.com นะครับ”โทโมะพูดพร้อมรอยยิ้มจากนั้นนักข่าวก็ขอถ่ายรูปคู่ของทั้งสองคนก่อนจะพากันนั่งรถตู้กลับบริษัทบนรถโทโมะ“ขอบใจนะที่ยังรักฉันอยู่”โทโมะพูด“ฉันก็ขอบใจแกเหมือนกันที่รักฉัน”แก้วพูด“ขอบใจนะที่กลับมา ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอเธอแล้วซะอีก”โทโมะพูด“ฮ่าๆๆ ฉันกลับมาเพราะป๊าฉันต่างหาก”แก้วตอบ“ยังไงก็ดีใจที่เธอกลับมา แล้วก็มาทำงานใกล้ๆฉันด้วย สุขใจจริงๆ”โทโมะพูด“ย่ะ ขับรถไปเลยนะ ฉันขอนอนก่อน ง่วง”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆหลับตาลงก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างช้าๆ“ฝันดีนะ My Girl”โทโมะพูดก่อนจะขับรถต่อไป...