[SF]วันเวลาเปลี่ยน...แต่ใจฉันไม่เปลี่ยน

“ฉันว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ”เขื่อนพูด
“เรื่องของเขา”ป็อปปี้พูด
“อย่าบอกเราเลย เอ้ย! ไม่ใช่ๆ”เขื่อนพูด
“อะไรของแกว่ะ ? ปัญญาอ่อน”ป็อปปี้พูดแล้วเดินไป

“นายขอโทษฉันทำไม ? นายไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันตบแฟนนายเอง
นายต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือไง ?”แก้วถาม
“ฉันขอโทษที่เข้าใจผิด แกก็รู้นี่หน่าแก้วว่าตอนนั้นฉัน...”
“กำลังรัก กำลังหลงพิม จนลืมคำสัญญาที่แกให้ไว้กับฉัน จนลืมคำพูดของเพื่อนที่คบกันมา 5 ปี
เพียงเพราะผู้หญิงที่เจอกันแค่ 5 เดือนแค่นั้นเอง”แก้วพูดเสียงดังขึ้น
“ฉันขอทา เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้มั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่ และมันจะไม่มีวันนั้น ตั้งแต่วันนี้เราเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างเท่านั้น”แก้วพูด
“แกบอกแกชอบฉันไม่ใช่หรอ ? แกให้อภัยฉันไม่ได้หรอ ?”โทโมะถาม

“อั๊ยย่ะ! ว่าแล้วเชียว”เขื่อนพูดเบาๆกับเคนตะ
“เงียบๆกำลังมันส์”เคนตะพูด

“ให้อภัยหรอ ? มันง่ายไปมั้ย ? ตลอดเวลา 7 ปีที่ฉันอยู่ต่างประเทศ
แกรู้บ้างมั้ย ? ว่าฉันทรมานมากแค่ไหน ? กับคำพูดที่แกพูดกับฉัน
แกรู้มั้ย ? ฉันเชื่อคำพูดแกไม่ได้อีกแล้ว กี่ครั้งที่แกผิดสัญญา
กี่ครั้งที่ฉันทรมานเพราะคำพูดพล่อยๆของแก โทโมะ...”แก้วพูด
“ไหนแกบอกแกไม่ได้โกรธฉันไง”โทโมะถาม
“ใช่! ฉันไม่ได้โกรธแก...แต่ฉันเกลียดแก
เกลียดคนโกหก เกลียดคนผิดสัญญาแก้วพูดแล้วกำลังจะเดินไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะ...
“ใครว่าแกทรมานคนเดียว ฉันก็ทรมานไม่ต่างกันกับแก
แกเองก็ผิดสัญญา แกบอกว่าจะอยู่ข้างฉันในวันที่ฉันไม่มีใคร แต่พอฉันไม่มีใคร
แกก็หายตัวไป แกก็ผิดสัญญาเหมือนกัน ฉันกลายเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆก็เพราะแก
ฉันไม่เคยยิ้มกับผู้หญิงคนไหนตั้งแต่แกหายไป เพราะฉันต้องการยิ้มและหัวเราะ
กับผู้หญิงที่ชื่อจริญญาคนเดียวเท่านั้น!”โทโมะพูด
“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะดราม่านะ แต่ตอนนี้ต้องไปถ่ายรายการแล้ว”กาก้าพูด
“ครับ”โทโมะตอบแล้วเดินไป

“แก้วเธอก็ต้องไปด้วยไปเร็วๆ”กาก้าพูด

บนรถตู้
ไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงลมหายใจและเสียงเครื่องปรบอากาศบนรถ
แม้กระทั่งเขื่อนที่แสนจพูดมากก็ยังเงียบ เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่มันยังคงอยู่ในหัวสมอง
‘เขื่อนอยากให้เพื่อนเขื่อนยิ้มอ่ะ ทำไงดี ?’เขื่อนคิดในใจ

ที่สตูดิโอที่จะถ่ายรายการ love of sup’tar รายการนี้เป็นรายการสด
ขณะที่กำลังถ่ายทำรายการกันอยู่นั้นแก้วที่อยู่ที่ห้องแต่งตัวก็เอาแต่คิดกับคำพูดขอ
งโทโมะ
“แกพูดแบบนั้นทำไม ? โทโมะ”แก้วพุดกับตัวเอง
ด้านนอก
“แหมมๆๆ หนุ่มป็อปปี้ก็พูดถึงความรักไปแล้ว ถึงหนุ่มญี่ปุ่นของเราบ้างดีกว่า
โทโมะรักของโทโมะเป็นยังไงครับ ?”พิธีกรถาม
“ครับ ความรักของผมเกิดตอนที่เรียนอยู่ที่ ม.5 นะครับ
ตอนนั้นโทโมะมีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมา 5 ปีครับ แล้วก็มีแฟนอยู่คนนึงครับ
ตอนนั้นผมสนใจแฟนมากกว่าเลยลืมเพื่อนสนิทคนนี้ไป แล้วบังเอิญมันมีเรื่องเกิดขึ้น
แล้วเธอก็บอกผมว่าเธอชอบผม ในตอนนั้นผมคิดว่าผมรักแฟนผม แต่จริงๆแล้ว
ผมพึ่งรู้หัวใจตัวเองว่าผมรักใครก็เมื่อ 5 ปีที่แล้วครับ รู้ใจตอนที่เธอหายไป คนที่ผมรักจริงๆแล้วก็คือเพื่อนสนิทของผมครับ
เธอไปเรียนต่อต่างประเทศโดยที่ไม่บอกผมสักคำ จนตอนนี้เธอกลับมาแล้วครับ ผมได้เจอเธอแล้วครับ
..แต่เราก็ยังเคลียร์กันไม่ลงตัวครับ เลยยังไม่ได้บอกความในใจกับเธอไป แต่คิดว่าตอนนี้เธอน่าจะรู้แล้วนะครับ”โทมะพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ชื่ออะไร บอกได้มั้ย ?”พิธีกรถาม
“ไม่บอกดีกว่าครับ”โทโมะตอบ
“ตัวย่อก็ได้ นิดนึงๆ”พิธีกรหญิงพูด
“เป็นตัว ก.ไก่แล้วกันครับ”โทโมะพูด
“แล้วมีอะไรจะบอกเธอค่ะ ?”พิธีกรถามต่อ
“ครับ โทโมะขอโทษที่ผิดสัญญา โทโมะไม่ได้ตั้งใจนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?
ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักโทโมะแล้ว แต่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิม ขอให้โทโมะได้เข้าใจ ได้รับรู้ว่าการแอบรักมันเป็นยังไงบ้างก็พอ
ความผิดครั้งนั้นอาจจะให้อภัยไม่ได้ แต่...โทโมะก็ยังอยากเป็นเหมือนเดิมกับเธอนะ 7 ปีที่หายไป
ฉันคิดถึงแกเสมอนะ ไปหาแกที่บ้าน ก็ปรากฏว่าครอบครัวแกย้ายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พยายามโทร.หา ก็โทร.ไม่ติด
วันเวลาเปลี่ยน...แต่ใจฉันไม่เคยเปลี่ยน รักแกยังไงก็ยังรักแกอยู่แบบนั้น
คิดถึงแกยังไงก็ยังคิดถึงอยู่แบบนั้น อยากเห็นหน้าแก อยากบอกเล่าประสบการณ์ตลอด 7 ปีที่ผ่านมา
เป็นห่วงแกเสมอ แกมันดื้อไม่เชื่อฟังใคร แถมยังกินเยอะอีกต่างหาก ทำอาหารก็ไม่เป็นไปอยู่ที่นั้นจะมีใครทำให้กินมั้ย ?
แกจะมีเพื่อนดีดีหรือเปล่า ? ไม่สบายไปหาหมอมั้ย ? กินยาหรือยัง ? ที่ที่แกอยู่มันปลอดภัยมั้ย ?
7 ปีที่ผ่านมาฉันเป็นเหมือนคนไม่มีหัวใจ จนกระทั่งเมื่อวานที่ฉันเจอแกที่สี่แยกไฟแดง หัวใจของฉันมันได้สูบฉีดอีกครั้ง
แค่ได้มองตาแก ได้เห็นหน้าแกหัวใจฉันก็สดใสขึ้นมา...รู้ไหม ? ว่าฉันรักแกมาก”โทโมะพูด
คำพูดของโทโมะทำให้คนที่อยู่ในสตูดิโอถึงกับน้ำตาซึม..ทั้งแฟนคลับ พิธีกร ช่างไฟ ไม่เว้นแม้กระทั่งตากล้องก็น้ำตาซึมไปตามๆกัน เพื่อนในวงเองก็เช่นกัน ตลอดเวลา 3 ปีที่รู้จักกันมา โทโมะไม่เคยเล่าเรื่องความรักครั้งนี้ให้เพื่อนๆฟังเลย
วันนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยิน ได้ยินพร้อมๆกับแฟนคลับ ได้ยินไปพร้อมๆกับเจ้าของหัวใจของโทโมะ

ทางด้านแก้ว
“คนบ้า...จะบอกออกสื่อทำไมเนี้ย ?”แก้วพูดทั้งน้ำตา
“น้องแก้ว ฉันว่าเธอออกไปหาโทโมะเถอะ”เขื่อนพูด เขารีบวิ่งมาที่ห้องแต่งตัวทันทีที่ได้รู้เรื่องราวของเพื่อนร่วมวง
“ได้หรอ ?”แก้วถาม
“ได้สิ ไปเร็วก่อนที่น้ำตาจะเต็มสตูดิโอ”เขื่อนพูดพร้อมกับปาดน้ำตาตัวเอง
แก้วเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งไปติดไวโอเล็ตแล้วออกไปหาโทโมะ

ทางด้านหน้าเวที
“รอก่อนนะเพื่อน”เขื่อนพูดพร้อมกับตบบ่าโทโมะเบาๆ
ก่อนที่แก้วจะเดินออกมาทั้งน้ำตา
“แกทรมานขนาดนั้นเลยหรอ ?”แก้วถาม
การปรากฏตัวของแก้วทำให้โทโมะและแฟนคลับอึ้ง
“แก้ว...”โทโมะเรียก
“แก้ว..ก.ไก่ หรือว่าจะเป็นคนนี้ ?”พิธีกรถาม
แก้วไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มบางๆให้กับพิธีกร
“ขอโทษนะ”โทโมะพูด
“แกพูดคำนี้มาเกือบสิบรอบแล้วนะ ตั้งแต่ได้เจอกัน”แก้วพูด
“แกไม่โกรธฉันแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
“ไม่สิ แกไม่เกลียดฉันแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
“แกอยากให้ฉันเกลียดแกหรอ ?”แก้วถาม
“..............................”โทโมะเงียบ
“แฟนๆอยากให้พี่สาวคนนี้เกลียดโทโมะหรือเปล่าครับ ?”เขื่อนถาม
“ไม่ค่ะ!”แฟนคลับตอบมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ว่าไง ?”แก้วถามต่อ
“ฉันไม่อยากให้แกเกลียดฉัน”โทโมะตอบ
“งั้นฉันไม่เกลียดแกก็ได้ แล้วฉันฏ้จะตอบคำถามของแก”แก้วพูด
“7 ปีที่ผ่านมา วันเวลาเปลี่ยนใจฉันเองก็ไม่เปลี่ยน ฉันยังรักและคิดถึงแกทุกครั้ง
ทุกๆวันเกิดแก ฉันอยากจะบินกลับมาเมืองไทยแทบตาย แต่ฉันคิดว่าแกยังคบกับเขาอยู่ และแกอาจจะโกรธฉัน
ฉันเลยได้แต่นั่งร้องเพลง แฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้แกคนเดียวหน้ารูปของแก และฉันเองก็เป็นห่วงแกเหมือนกัน
แล้วฉันก็ไม้ได้ดื้อด้วย ฉันดื้อกับแกคนเดียว ฉันไม่ได้กินเยอะด้วย ฉันกินเยอะเฉพาะของที่แกทำให้ฉันกิน
แล้วใช่ว่าฉันจะทำอาหารไม่เป็น ที่ฉันบอกว่าทำไม่เป็นเพราะฉันอยากให้แกทำให้กิน 
และเพื่อนที่ฉันคบ ก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉันเท่าแก เวลาไม่สบายฉันก็ไปหาหมอ แล้วที่ที่ฉันอยู่เนี้ยก็ปลอดภัย
เพราะอยู่ใกล้ๆกับสถานีตำรวจด้วย”แก้วตอบ
“และตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่าแกรักฉันมากแค่ไหน”แก้วพูดต่อ
“แล้วแกรักฉันมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่รักแล้วฉันจะออกมาหาแกให้อายแฟนคลับแกทำป้าอะไรเล่า พูดไม่คิดนะ”แก้วพูด
“55555555”เสียงแฟนคลับหัวเราะ
“แล้วอีกอย่างฉันก็พุดไปแล้วด้วย”แก้วพูด
“ก็อยากได้ยินอีกทีน่ะ”โทโมะพูดต่อ
“แกก็ยังไม่แก่นี่หน่า หูตึงแล้วหรอ ? หรือเป็นอัลไซเมอร์ ใสเจีย เสียใจ
ไม่พูดแล้วย่ะ”แก้วพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่
“เอาล่ะค่ะ สรุปว่าเคลียร์กันแล้วนะค่ะ ยังไงก็ยินดีกับน้องโทโมะด้วยนะค่ะ
สำหรับวันนี้ รายการ love of sup’tar ขอลาไปพร้อมกับบรรยากาศของรอยยิ้มของหนุ่มโทโมะแล้วกันค่ะ
สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ”พิธีกรพูด


หลังจากถ่ายรายการเสร็จ นักข่าวก็แห่มาที่หน้าตึกทันทีพอโทโมะกับแก้วเดินมาด้วยกัน
นักข่าวก็รีบบวิ่งไปหาทั้งคู่ทันที
“บอกรักออกอากาศแบบนี้ ทางต้นสังกัดไม่ว่าหรอค่ะ ? น้องโทโมะ”นักข่าวคนนึงถาม 
“คงไม่หรอกครับ”โทโมะตอบพร้อมรอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นสักเท่าไหร่
“แล้วอย่างนี้ข่าวกับผู้หญิงนอกวงการคนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องจริงสิค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถาม
“ครับ โทโมะก็บอกไปแล้วนะครับว่าเขาเป็นเพื่อนพี่สาวโทโมะครับ แค่พี่เท่านั้นครับ”โทโมะตอบ

“แล้วอย่างนี้แฟนคลับว่ายังไงค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถาม
“ก็ไม่ว่าอะไรนะครับ เขาน่าจะเข้าใจครับ แฟนคลับโทโมะน่ารักอยู่แล้วครับ”โทโมะตอบ
“แล้วน้องแก้วล่ะค่ะ ? เป็นแฟนกับซุป’ตาร์อย่างนี้ หวั่นๆมั้ยค่ะ ?”นักข่าวอีกคนถามขึ้น
“ก็ไม่หรอกค่ะ หวั่นอะไรล่ะค่ะ ถ้าเรื่องสาวๆล่ะก็ เจอดีแน่ ฮ่าๆๆ”แก้วตอบพร้อมกับหัวเราะ
“รู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้วค่ะ”นักข่าวคนแรกถาม
“ก็ถ้าที่ได้คุยกันก็ 5 ปี แต่ที่แก้วหายหน้าไปก็ประมาณ 7 ปี ก็ 10ปีกว่าๆแล้วครับ”โทโมะตอบ
“10 ปี นานขนาดนั้นเลย ?”แก้วถาม
“มีแฟนคลับเป็นคนดังกลัวว่าจะมีแฟนคลับแอนตี้มั้ยค่ะ แก้ว ?”
“อืมมม...ก็กลัวๆอยู่นะค่ะ แต่เท่าที่เห็นวันนี้แฟนคลับโทโมะก็น่ารักดีค่ะ
คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร”แก้วตอบพร้อมรอยยิ้ม
“น้องโทโมะชอบแก้วตรงไหนค่ะ ? เพราะเท่าที่เคยเห็นในบทสัมภาษณ์
สเปกผู้หญิงเนี้ย ? น้องโทโมะชอบผู้หญิงเซ็กซี่ๆนิค่ะ”นักข่าวคนที่สี่ถาม
“ผมว่ามันเกิดมาจากความผูกพันมากกว่าครับ ผมว่าผู้หญิงทุกคนเนี้ยมีความเซ็กซี่อยู่ในตัว
แต่จะมีมากหรือน้อยเท่านั้นเองครับ ผมว่าแก้วก็เซ็กซี่นะครับ”โทโมะตอบ
“ตรงไหน ?”แก้วถาม
“ปากไงครับ ดูสิเหมือน แองเจลลิน่า โจลี่เลย”โทโมะตอบพร้อมชี้ไปที่ปากของแก้ว
“ย่ะ ฉันมันปากห้อยนิ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงติดงอนๆ
“โอ๋ๆ ล้อเล่นนะ”โทโมะตอบ
“งั้นให้น้องโทโมะฝากผลงานหน่อยล่ะกันค่ะ”นักข่าวคนแรกพูด
“ครับ ก็ฝากเพลงซิงเกิ้ลใหม่ของพวกเราเคโอติคด้วยนะครับ กำลังจะออกมาไวไวนี้ครับ
แล้วก็ฝากเพลงที่ผ่านมาด้วยนะครับ โหลดของแท้แบบถูกลิขสิทธิ์ได้ที่ www.pleng.com นะครับ”โทโมะพูดพร้อมรอยยิ้ม
จากนั้นนักข่าวก็ขอถ่ายรูปคู่ของทั้งสองคน
ก่อนจะพากันนั่งรถตู้กลับบริษัท

บนรถโทโมะ
“ขอบใจนะที่ยังรักฉันอยู่”โทโมะพูด
“ฉันก็ขอบใจแกเหมือนกันที่รักฉัน”แก้วพูด
“ขอบใจนะที่กลับมา ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอเธอแล้วซะอีก”โทโมะพูด
“ฮ่าๆๆ ฉันกลับมาเพราะป๊าฉันต่างหาก”แก้วตอบ
“ยังไงก็ดีใจที่เธอกลับมา แล้วก็มาทำงานใกล้ๆฉันด้วย สุขใจจริงๆ”โทโมะพูด
“ย่ะ ขับรถไปเลยนะ ฉันขอนอนก่อน ง่วง”แก้วพูดพร้อมกับค่อยๆหลับตาลง
ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างช้าๆ
“ฝันดีนะ My Girl”โทโมะพูดก่อนจะขับรถต่อไป...