แค่คำว่า"เข้าใจ"

   บ้านพ่อแม่โทโมะ
(ตอนเย็นโทโมะพาแก้วมาที่บ้านพ่อแม่ของตน ร่างบางมีอาการเกร็งเล็กน้อย)
แม่โทโมะ // โทโมะแม่คิดถึงลูกจังเลย (เมื่อเห็นลูกชายกลับมา จึงเดินเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง)
โทโมะ // ผมก็คิดถึงแม่ครับ
พ่อโทโมะ // ไงห๊ะ! ไอ้ตัวดี ตั้งแต่มีงานทำนี่หายหัวไปเลยนะ
โทโมะ // โธ่! พ่อครับ งานมันเยอะนิครับ!
พ่อโทโมะ // ฉันว่าแกติดแฟนมากกว่ามัง (มองไปที่แก้ว)
แก้ว // สวัสดีค่ะ
แม่โทโมะ // ไหว้พระเถอะลูก พากันมาเหนื่อยๆเข้าบ้านเถอะ (ทั้งหมดพากันเข้าบ้าน)
โทโมะ // แล้วยัยตัวแสบกลับมารึยังครับแม่?
แม่โทโมะ // กลับมาแล้ว นั่งเล่นข้างหลังบ้านน่ะ บ่นคิดถึงลูกด้วย
โทโมะ // เดี๋ยวผมไปหาน้องก่อนนะครับ
แม่โทโมะ // จ้าๆ (เดินไปข้างหลังบ้าน) หนูชื่ออะไรจ๊ะ (ถามแก้ว)
แก้ว // เออ....ชื่อแก้วค่ะ
พ่อโทโมะ // คบกันนานรึยัง 
แก้ว // ประมาณ 3-4 ปีแล้วค่ะ
พ่อโทโมะ // แล้วโทโมะเป็นยังไงบ้าง?
แก้ว // ก็ดีค่ะ บางครั้งก็เอาแต่ใจไปหน่อย
แม่โทโมะ // 5555 ว่าแล้วเชียว โทโมะน่ะเค้าเป็นอย่างนี่ตั้งแต่เด็กๆเลยลูก
พ่อโทโมะ // นิสัยไม่เปลี่ยนจริงๆ ขนาดมีแฟนแล้วนะเนี่ย 555
แม่โทโมะ // นี่แม่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง $^&*)+&%^#%@$^&  (ทั้ง 3 คนคุยกันอย่างถูกคอ จนแก้วหายเกร็ง และรู้สึกเข้ากับพ่อแม่ของโทโมะได้)
   ด้านโทโมะ
โทโมะ // กลับมาเมื่อไรห๊ะ! ยัยตัวแสบ
...... // (หันมามอง)พี่โทโมะ! (กระโดดกอด) หวายคิดถึงพี่จังเลย
โทโมะ // ฉันก็คิดถึงแก (กอดตอบน้องสาว) 
หวาย // แล้วพี่มาตั้งแต่เมื่อไร (หวาย น้องสาวของโทโมะเพิ่งกลับมาจากอังกฤษจะมาเรียนต่อที่ไทย)
โทโมะ // เมื่อกี้เอง แล้วเราแหละ?ยังไม่ตอบพี่เลย
หวาย // หวายมาเป็นเดือนแล้ว! พ่อบอกว่าพี่อ่ะ มัวแต่ทำงานไม่ยอมมาหาสักที แต่หวายว่าไม่! พี่ต้องติดแฟนแน่ๆเลย
  โป๊ก!
หวาย // พี่! เจ็บนะ (เจอพี่ชายเขกหัว)
โทโมะ // สมน้ำหน้า! เหตุผลเดียวกับพ่อเลย
หวาย // พี่มีแฟนแล้วหรอ? ทำไมตอนที่ฉันมางานรับปริญญาพี่เมื่อปีก่อน ไม่เห็นล่ะ
โทโมะ // ตอนนั้นแฟนพี่ไปธุระที่ต่างจังหวัด ว่าแต่เราเถอะ ทำไมไม่เรียนที่นู่นต่อล่ะ อีกแค่ 2 ปีเองไหมใช่หรอ?
หวาย // ก็หวายคิดถึงพ่อแม่แล้วก็พี่นิ ก็เลยขอพ่อกับแม่มาเรียนที่ไทย รู้สึกว่าจะเป็นมหาลัยที่พี่เรียนจบอ่ะ
โทโมะ // หรอ แฟนพี่ก็เรียนที่นั้นอีก 2 เดือนก็จบ
หวาย // แล้ววันนี้พี่พาเค้ามาด้วยป่ะ? หวายอยากเห็น
โทโมะ // มาสิ! เข้าบ้านได้แล้ว (เดินเข้าบ้าน เมื่อเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของพ่อแม่และแฟนสาว)
แก้ว // 555 ฮ่าๆๆ ๆ จริงหรอค่ะ
แม่โทโมะ // 555 จริงจ๊ะ ตอนนั้นนะแม่กับพ่อเนี่ยหัวเราะลั่นบ้านเลยลูก เนาะคุณ
พ่อโทโมะ // 555 ใช่ๆ พ่อก็ไม่คิดว่ามันป๊อดขนาดนี้นะ
โทโมะ // นี่? ขำอะไรกันครับ
แม่โทโมะ // ไม่มีอะไรลูก ฮ่าๆๆๆ ๆ (ไหนบอกไม่มีอะไรไง ยังขำอยู่เลย - -'' / โทโมะ)
หวาย // พี่แก้ว!
แก้ว // อ้าว หวาย!
พ่อโทโมะ // รู้จักกันด้วยหรอ ?
หวาย // ก็คือ.......(ย้อนไปเมื่อหลายๆวันก่อน)
   ณ มหาลัย (หอสมุด)
หวาย // อยู่ไหนเนี่ย (กำลังหาหนังสือทำรายงาน)
...... // น้องหาอะไรอยู่ค่ะ
หวาย // หาหนังสือทำรายงานค่ะ แต่ยังหาไม่เจอเลย
...... // เดี๋ยวพี่ช่วยหานะ (หาไปหามาก็เจอ) เล่มนี้รึเปล่า (ยื่นให้ดู)
หวาย // ใช่ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ พี่ชื่ออะไรค่ะ
...... // พี่ชื่อ แก้ว ค่ะ
หวาย // พี่แก้วที่เป็นดาวมหาลัยน่ะหรอค่ะ!
แก้ว // ค่ะ เพิ่งมาใหม่หรอค่ะ?
หวาย // ค่ะ เพิ่งย้ายมาจากอังกฤษได้ไม่กี่วันเองค่ะ
แก้ว // แล้วอย่างนี้จะทำรายงานได้หรอ? มาพี่ช่วยดีกว่า
หวาย // ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนพี่เปล่าๆ
แก้ว // ไม่เป็นไร พอดีพี่ว่าง แล้วน้องชื่ออะไรล่ะ?
หวาย // ชื่อ หวาย ค่ะ
แก้ว // อ๋อๆ พี่จำน้องได้แหละ อยู่คณะเดียวกันนี้เอง ไม่น่าล่ะ ทำไมคุ้นๆ 555
หวาย // 55555 (แก้วช่วยหวายทำรายงานจนเสร็จ) ขอบคุณพี่แก้วมากนะค่ะ
แก้ว // ไม่เป็นไรจ้า งั้นพี่ไปก่อนนะ
หวาย // ค่ะ ^^ 
  (จบการย้อนเวลา)
โทโมะ // รู้จักกันก็ไม่บอก!
หวาย // ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าพี่แก้วเป็นแฟนพี่โทโมะอ่ะ!
แม่โทโมะ // พอๆ รู้จักกันก็ดีแล้ว หนูแก้ววันนี้อยู่ทานข้าวเย็นก่อนนะ
แก้ว // ก็ได้ค่ะ ^^
แม่โทโมะ // งั้นไปช่วยแม่ทำอาหารหน่อย
หวาย // หวายไปด้วยยยยยย!~ (ไปช่วยทำจนเสร็จ)
   โต๊ะอาหาร
พ่อโทโมะ // ไหนๆก็คบกันมานานแล้ว งั้นถ้าหนูแก้วเรียนจบจะแต่งเลยไหมล่ะ
แก้ว // (กำลังดื่มน้ำ) แฮกๆๆ แต่งเลยหรอค่ะ?
โทโมะ // แต่งเลยครับพ่อ! ^[+++]^
แม่โทโมะ // ทำไมล่ะจ๊ะหนูแก้ว มันเร็วไปหรอ?
โทโมะ // ช้าต่างหากล่ะครับแม่
หวาย // หวายก็ว่าช้านะค่ะ
พ่อโทโมะ // พ่อว่าไปถามผู้ใหญ่ฝ่ายนู่นก่อนดีกว่านะ
แม่โทโมะ // ไม่ต้องใจร้อนหรอกโทโมะ ยังไงก็ได้แต่งอยู่แล้ว (หลังจากทานข้าวเสร็จโทโมะกับแก้วจึงขอตัวกลับบ้าน)
แม่โทโมะ // เดินทางดีๆนะลูก
พ่อโทโมะ // มาเยี่ยมพ่อกับแม่บ่อยๆล่ะ
หวาย // มาหาน้องบ่อยๆนะพี่โทโมะ ส่วนพี่แก้วเจอกันที่มหาลัยนะค่ะ
แก้ว // จ้า ^^
โทโมะ // ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ (เดินไปขึ้นรถ แล้วกลับบ้าน)
   บ้านแก้ว 
แก้ว // โทโมะตามมาทำไม (แก้วขึ้นห้อง กำลังจะปิดประตูเห็นโทโมะเดินมาจึงถาม)
โทโมะ // ก็โมะอยากนอนกับแก้วอ่ะ ไม่ได้หรอ
แก้ว // กลับบ้านตัวเองไปเลยนะ
โทโมะ // ไม่เอา แล้วที่บ้านน่ะ คุยอะไรกับพ่อแม่โมะ บอกมาเลยนะ
แก้ว // ไม่ได้คุยเลย
โทโมะ // จริงหรอ เห็นหัวเราะสะดังเชียว
แก้ว // จริ๊ง!
โทโมะ // บอกมา (เลื้อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ) จะบอกไม่บอก
แก้ว // เออ......
โทโมะ // จะบอกหรือว่าไม่บอก (เอามือล่วงเข้าไปในเสื้อ)
แก้ว // ok! บอกๆ เอามือออกไปสักทีดิ!
โทโมะ // บอกมาก่อน!
แก้ว // ก็....แม่โมะเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆอ่ะ โมะเป็นคนอ่อนแอ ขี้กลัว มีครั้งหนึ่งตอนนั้นโทโมะเล่นอยู่กับหวาย มีจิ้งจกตกลงมาจากเพดาน โทโมะกริ๊ดแล้วก็วิ่งหนีไปหลบอยู่ที่ห้องน้ำ ส่วนหวายน่ะ หาไม้ไปจิ้มเล่น แก้วเลยขำไง คิคิ ฮ่าๆๆๆ
โทโมะ // - -'' อย่าย้ำดิแก้ว
แก้ว // โมะเป็นคนบอกให้แก้วเล่าเองนะ ฮ่าๆๆ
โทโมะ // - -''
แก้ว // โอ๋ๆ ทำหน้าอย่างนี้ไม่หล่อเลยนะ กลับบ้านได้แล้ว
โทโมะ // โมะไม่กลับ โมะหิว!
แก้ว // หิวอะไร เพิ่งกินข้าวเมื่อกี้เอง
โทโมะ // แก้วน่าจะรู้นะ (มองแก้วด้วยสายตาเจ้าเล่ห์)
แก้ว // เออ...โมะกลับบะ อื้อ (ไม่ทันไรชายหนุ่มก็ประกบปากหญิงสาวแล้วดันตัวไปที่เตียงแล้ว.....<<< จินตนาการเหมือนเดิมนะ  ^^)
-------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะค่ะที่เมื่อวานไม่ได้อัพ พอดีต้องพิมพ์งานให้เพื่อน เลยได้แต่อ่านนิยายเท่านั้น
วันนี้เลยพยายามอัพยาวๆ แต่มันได้แค่นี้เอง คาดว่าตอนหน้าคงจบแล้ว
ตอนนี้กำลังแต่งเรื่องใหม่อยู่ ไม่รู้จะสนุกรึเปล่านะ  อิอิ~ ^^