What Ever ฉันเสียใจแต่ไม่แคร์

มาอัพให้หายคิดถึงกันแล้วน่ะ โทษทีที่สั้นไปหน่อย ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์อ่ะน่ะ โทษที แล้วคราวหลังจะมาอัพใหม่

@ Kaew House

วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน หรือพูดง่ายๆคือเป็นวันหยุดของห้องฉัน เพราะว่าวันนี้คุณครูเค้ามีสัมณากันตลอดทั้งวัน และดันมีกันทุกคนซะด้วย ฉันเลยไม่ปล่อยให้วันนี้เปล่าประโยชน์ ทุกคนคงคิดว่าคำว่าเปล่าประโยชน์ของฉันนั้นหมายความว่าฉันจะทำอะไรมีสาระนะ ทุกคนหยุกคิดไปได้เลย เพราะฉันเอาเวลามานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องนอนของฉัน (แล้วมาบอกว่าไม่ปล่อยให้วันนี้เล่าประโยชน์ )

แต่การร้องขอฉันในครั้งนี้ฉันสัญญากับตัวเองไว้ว่าการเสียใจในครั้งนี้ฉันจะยอมให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย เพราะฉันไม่อยากที่จะไปเสียน้ำตาของฉันให้กับคนที่เขาไม่รักฉัน และที่สำคัญเขาเป็นคนที่เลว เห็นแกตัว ทำฉันเสีใจมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ฉันก็ผิเองที่ยังเชื่อใจเค้า และให้อภัยเขาเสมอมาโยที่ฉันไม่เคยปริปากพูด หรือถามในเรื่องที่ฉันได้เห็น ได้เจอ ได้ยิน และได้ฟังมา ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อนเขา แต่ในวันนี้ฉันรู้แล้วว่าสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปนั้นมันผิด และมะนก็ส่อให้เห็นชักขึ้นทุกครั้งๆว่ายิ่งฉันทำแบบนั้ คิดแบบนั้น มันยิ่งทำให้ฉันดูโง่ เหมือนกับเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของเค้าที่เค้าคิดจะทำอะไก็ได้ คิดจะทิ้งก็ทิ้ง คิดจะทำร้ายก็ทำ แต่ฉันเองละที่รู้แต่กลับหลอกตัวเอง และปฎิเสธความจริงมาโดนตลอด

ฉันนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงไม่นานก็มีเสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของฉัน

~ หม่าม๊าแก้วจ้า ข้อความมาจ๊ะ รับด้วยจ้า หม่าม๊าจ้า ~

ก่อนที่ฉันจะลูกออกจากเตียงฉันก็เช็ดน้ำตาบนหน้าลวกๆ ก่อนที่ฉันลุกจากเตียงไปหยิบเอาโทรศัพท์ที่หัวเตียงก็พบว่าคนที่ส่งข้อความมาไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจาก.......พิม

เนื้อหาในข้อความก็ไม่ได้มีอะไรมากนักหรอก ออกแนวขอร้องมากกว่า

'ถึงแก้วใจเพื่อนรัก

ฉันขอโทษที่เป็นตันเหตุทำให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆน่ะแก้ว ฉันไม่ได้ขอใหเธอยกโทษอะไรให้ฉัน เพราะฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำลงไปมันผิดกับเธอมากแค่ไหน ฉันรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนที่นิสัยไม่ดี ฉันมันเลว แต่ฉันก็รักแกน่ะแก้ว ที่ฉันทำไปทั้งหมดฉันไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ฉันรู้แต่ว่าฉันรักเขา แต่ฉันทำมันลงไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นน่ะ ฉันจะไม่ขออะไรจากแกอีก ฉันขอแค่สอ่งนี้สอ่งเดียวคือมาพบกับฉันหน่อยได้มั้ย มาพบกันที่สวนสาธารณะที่เดิมที่เราชอบไปด้วยกันที่สถานที่เดิม ฉันจะรอเธอจนกว่าเธอจะมาไม่ว่าจะนานแค่ไหนฉันก็จะรอ เพราะฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำลงไปมันผิดมาก และมันก็ร้ายแรงมากด้วย และมันก็ผิดที่แกจะไม่ยกโทษให้ฉัน แกไม่ผดเลย ฉันต่างหากที่ผิ ด ผิดที่ทำผิดต่อแกมากมาย ฉันขอโทษจริงๆ มาหาฉันหน่อยน่ะ ไม่ว่านานแค่ไหนฉันก็จะรอ 

จากเพื่อนรัก     พิม'

  แล้วนี้จะเอาไงดีละ จะไปดีมั้ยหรือว่าไม่ไปดี ถ้าฉันไม่ไปพิมก็คงจะรอฉันไม่ยอมหยุดแหงๆ ฉันเป็นห่วงพิม แต่ถ้าฉันไปละ พิมจะทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย แต่คงไม่หรอกมั้ง เพราะว่า่เขาคนนั้นเธอก็ได้ไปแล้ว เธอจะมาอะไรกับฉันอีกละ เอาละฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไป

จากนั้นฉันก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว และออกไปพบกับพิม.....เป็นการส่วนตัว