สาวห้าว หนุ่มเฮียบ (I'm dashing young girls)

หลังจากวันนั้น โทโมะก็มีอาการเปลี่ยนปัย เขาไม่สนจัยแก้วเหมือนเคย แก้วเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะรัยมาก.... แต่พอนานวันเข้าโทโมะก็ยังทำเฉยชาเหมือนเดินจนแก้วทนไม่ไหว

แก้ว: โทโมะแกโกทธฉันเรื่องอะรัยวะ ทำมัยแกต้องทำเฉยชายใส่ฉันด้วยวะ

โทโมะ: ป่าว

แก้ว: ป่าวอะรัย ฉันเห็นอยู่ว่าแกเปลี่ยนปัยแกโกทธฉันเรื่องอะรัยวะ รึว่าแกโกทธที่ฉันเปนต้นเหตุให้แกเข้าเรียนสายจนต้องโดนทำโทษ

โทโมะ: ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกนะ

แก้ว: แร้วถ้าไม่ใช่เรื่องนั้น แร้วมันจะเรื่องไหนละแกโกทธฉันเรื่องอะรัยแกก็บอกฉันมาดิวะ อยู่ๆแกก็เงียบปัยแร้วฉันจะรู้มั๊ยว่าแกเปนอะรัย

โทโมะ: ช่วงนี้ฉันว่าเราห่างกันสักพักเหอะ

แก้ว: ทำมัยวะ อ๋อ ฉันเข้าจัยแร้วว่าแก ไม่อยากคบฉันแร้วใช่มั๊ย แกคงเบื่อคงเซ็งที่มีเพิ่ลอย่างฉัน ที่ไม่มีความเปนระเบียบ ไม่มีวินัย คอยแต่หาเรื่องเดือดร้อนให้แกตลอดเวลา

โทโมะ: มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ

แก้ว:ช่างมันเหอะ ในเมื่อแกไม่อย่ากแม้แต่จะเหนหน้าฉัน ฉันก็จะไม่มากวนจัยแกอีก

หลังจากนั้นทั้งสองก็ต่างคนต่างอยู่ เรียกได้ว่าถ้าโทโมะอยู่ทิศเหนือ แก้วก็จะอยู่ทิศใต้เรยแหละ

มันเกิดอะรัยขึ้นกับสองคนนี้กันแน่ เพื่อนทั้งห้องก็แปลกจัยในพฤติกรรมของทั้งสองคนที่เปลี่ยนปัย

หลังจากที่โทโมะได้ลองห่างกับแก้วสักพักเขาก็ได้แน่จัยแร้วว่า เขาคิดยังงัยกับแก้ว และวันนี้แหละที่เขาจะปัยบอกแก้วด้วยตัวเองว่าเค้าคิดยังงัยกับเทอ.....

ณ.โรงเรียนแห่งหนึ่ง

โทโมะ:แก้ว

โทโมะเรียนแก้วที่กำลังยืนหันหลังให้กับเขาอยู่ ในขณะที่แก้วกำลังหันมา ก้มีผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่เคยเหนหน้ามาก่อนเรย เดินมาพร้อมกับส่งยิ้ม พร้อมกับสายตาหวานๆให้กับแก้วของเค้า แร้วนี้มันอะรัยกันมันเกิดอะรัยทำไมแก้วถึงรู้จักผู้ชายคนนี้แต่เขากลับไม่เคยแม้แต่จะเคยเหนหน้าเรย

ชาย: แก้วพี่มารับไปกินไอติมจร้า

แก้ว:เด๋วแป๊ปนะคร๊

แก้ว:โทโมะ นายมีอะรัยกับฉันรึป่าว

โทโมะ :ผู้ชายคนนี้เปนคัย

แก้ว:อ๋อ พี่ชายอะ เค้าชื่อชาย อะ พึ่งย้ายมาอะ

โทโมะ: แร้วเทอปัยรู้จัก สนิทกับเค้าตอนไหน ทำมัยฉันไม่เหนรู้เรื่อง

แก้ว: ฉันจะปัยรู้จักคัย สนิทกับคัยตอนไหนทำมัยฉันต้องรายงานนายด้วย ในเมื่อนายไม่อย่ากคบฉัน ฉันก็หาเพื่อนใหม่ซะเรย

โทโมะ:แร้วรู้จักเค้าดีแร้วเหรอ ถึงได้ทำตัวสนิทสนมกับเขาขนาดนั้นอะ

แก้ว:มันไม่เกี่ยวกับนาย

แร้วแก้วกับผู้ชายคนนั้นก็เดินออกปัย โทโมะมองตามด้วยสายตาระห้อยเรยทีเดียว