เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

 
มาอัพต่อให้แล้วน้าาาา
 
=============^____________^===============
 
Kavin’s Past

“ควาวนี้ก็เหลือแต่จินนี่สินะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นขณะนั่งอยู่ในรถ ที่กำลังเคลื่อนตัวไปยังจุดหมาย ซึ่งก็คือบ้านของ
 
หญิงสาวอีกคน ‘จินนี่’ นั่นเอง
 
 
 
“เอ่อมาหาจินนี่ครับ” เอ่ยกล่าวไปกลับแม่บ้านที่มาต้อนรับเขา
 
“ค่ะ เชิญข้างในก่อนค่ะคุณกวิน” ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีเพราะเค้าเองมาที่นี่ออกจะบ่อย
 
“อ้าว..กวินมาได้ยังไง” เสียงจินนี่เองครับ พอมองเห็นผมเธอก็เอ่ยทักขึ้นมาเสียงหวานอย่างคนอารมณ์ดี ก็ตอนนี้
 
เธอกำลังเล่นเปียโนอยู่น่ะครับ ทุกทีที่ได้เล่นเปียโนจินนี่จะเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ซึ่งผมก็ชอบตอนที่เธอเล่น
 
เปียโนซะมากกว่าตอนปกติ
 
“มีเรื่องไอ้ป๊อปกับฟางมาบอกน่ะ” ผมกล่าวออกไป ซึ่งก็ทำให้รอยยิ้มหวานของคนตรงหน้าผมนั้นหายไป กลายเป็น
 
แสระยิ้มอย่างชั่วร้ายแทน ทำไมมันถึงเปลื่ยนไปเร็วอย่างงี้นะให้ตายสิ
 
“ว่ามา” หันไปพูดสีหน้าจริงจังแล้วเคลื่อนตัวออกจากโต๊ะเปียโน พาผมไปนั่งอยู่แถวๆโซฟารับแขกของที่บ้านเธอ
 
“ทั้งสองคนรู้เรื่องแผนของเราแล้ว” ผมหันไปบอกเธอตามตรง
 
“ฮะ!!อะไรนะ เรื่องมันเป็นอย่างงี้ไปได้ยังไง” จินนี่ที่พอได้ยินเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกใจ
 
“ไอ้ป๊อปมันได้ยินที่เราสองคนพูดกันที่ทะเล” ดูหน้าเธอสิครับ เจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
 
“แล้วนายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง” เธอเอ่ยถามผมอย่างร้อนรน
 
“ฟางเค้าบอกฉันน่ะ” บอกกับหญิงสาวไปตรงๆตามที่ตัวเองรู้มา
 
“ฟาง ฟางงั้นหรอ ทำไมยัยนั่นถึงบอกนาย” จินนี่เอ่ยถามผมอย่างร้อนรนกับสิ่งที่ผมได้บอกเล่า
 
“ฟางเค้าเป็นคนดีมากนะจินนี่ ฉันยอมแพ้แล้ว ยอมแพ้เธอคนนี้” พอผมพูดเสร็จจินนี่ก็ชักสีหน้าทันที
 
“นี่นายตกหลุมรักมันอีกคนหรอกวิน นายรักมันแล้วใช่ไหม” จินนี่พูดพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มรินไหล
 
 
‘เป็นอะไรไปนะ ผมไม่เคยเห็นจินนี่อ่อนแอขนาดร้องไห้ให้ผมเห็นแบบนี้เลย ’
 

“ร้องไห้ทำไมจินนี่” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ
 
“ฉันถามว่านายรักมันแล้วใช่ไหม รักมันแล้วใช่ไหมกวิน” จินนี่ปัดมือผมออกพร้อมกับใช้มือปาดน้ำตาแล้วเอ่ยถาม
 
ผมซ้ำไปซ้ำมา
 
“เปล่าๆ ฉันไม่ได้รักเค้า” หันไปตอบกลับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมพอผมเห็น
 
น้ำตาของเธอหัวใจผมถึงได้บีบจนมันเจ็บได้ขนาดนี้
 
 
‘หรือว่าฉันจะรักเธอนะ จินนี่ ผู้หญิงที่เป็นเหมือนปีศาจอย่างเธอ ’
 

“นายรักเค้า นายต้องรักเค้าแล้วแน่ๆ ไม่มีใครรักฉันเลยทำไมทุกคนที่ฉันรักทุกทีเลย ทุกทีเลยซิต้องรักยัยนั่น รักแต่
 
ยัยฟาง” เธอบอกว่าทุกคนที่ฉันรักงั้นหรอ รวมถึงผมด้วยงั้นหรอ?
 
“แต่ฉันรักเธอนะ” ผมพูดออกไป ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆถึงได้สั่งตัวเองให้พูดคำๆนี้ออกไป
 
“นะ นายพูดจริงหรือเปล่า” จินนี่หันหน้ากลับมามองหน้าผมอีกครั้งมองเข้ามาอย่างค้นคว้า ซึ่งผมก็ตอบกลับสายตา
 
เธอว่าผมจริงจัง
 
“ฉันรักเธอจินนี่” ผมพูดย้ำให้เธอมั่นใจอีกครั้ง
 
“ฉันก็รักนาย” จินนี่พูดขึ้นพร้อมกับโผตัวเข้ากอดผมซึ่งผมก็รับตัวเธอพร้อมกับกอดเธอให้แน่นขึ้น
 
      ไม่เคยคิดเลยว่าระหว่างผมกับจินนี่จะลงเอยกันได้แบบนี้ ทั้งๆที่ตอนแรกเราสองคนมาเจอกันแบบคนที่ต้องการ
 
เอาชนะ จินนี่อยากจะเอาชนะฟาง ผมอยากเอาชนะไอ้ป๊อป เราคบกันแบบคนที่ไม่จริงใจต่อกัน แต่ก็นั่นแหละครับไม่
 
น่าเชื่อเลยจริงๆว่าจะมีวันนี้ได้ หรือว่าเป็นเพราะวันนี้ผมทำความดีมากันนะ ผลมันเลยตอบแทนให้ผมได้พบกับความ
 
สุขและได้คนที่รัก เฮอะ!!~รู้งี้ดีมันซะแต่ต้นก็ดีหรอก
 
 
End  Kavin's  past
 
 
 
“โอ้ยย!!~ป๊อปปล่อยก่อนมันเจ็บน้า..” ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มบีบข้อมือเธอแรงเกินไป ในขณะที่ลาก
 
เธอมายังหลังบ้าน
 
“ชอบมันอย่างงั้นหรอยัยตัวแสบ พูดออกไปแบบนั้นได้ยังไงกันฮะ!!~” พูดอะไรออกไปเดือดจัด พร้อมกับออกแรง
 
บีบข้อมือเพื่อนสาวมากยิ่งขึ้น ตามอารมณ์เดือดๆของตัวเอง
 
“ป๊อป...” เอ่ยออกมาเสียงเครือกับความเจ็บที่มือที่มีมากขึ้นจากแรงบีบของชายตรงหน้า แล้วน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็
 
ไหลมาสมทบกับความเจ็บปวดที่มี ทั้งกายและใจ
 
“ฟาง...” ครางออกมาทันทีเมื่อเห็นน้ำใสๆไหลออกมาจากตาคู่สวยของเพื่อนสนิท
 
 
‘นี่เค้าทำเธอร้องไห้อีกแล้วหรอเนี้ย ’
 

 
“TT^TT”
 
“ฟาง...ฉันขอโทษอย่าร้องเลยนะ” เอ่ยกับเพื่อนสาวที่เอาแต่ร้องไห้ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะดึงหญิง
 
สาวให้มาอยู่ในอ้อมกอดเพื่อเป็นการปลอบประโลม
 
“ฮึก..ฮือๆๆ” แต่เหมือนกับไปเพิ่มความอ่อนไหวในใจของหญิงสาวให้เพิ่มมากขึ้น ทำให้เธอร้องไห้หนักมากกว่าเดิม
 
“อย่าร้องสิฟาง...ไม่เอาน่าขี้แยไปได้” พูดพร้อมกับดันตัวหญิงสาวออกมาแล้วไล้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่ว
 
เบา
 
 
‘ตึก..ตึก..ตึก ให้ตายสิทำไมถึงได้ใจเต้นแรงแบบนี้กันว่ะ นี่ฉันเป็นอะไรไปกันแน่ ไอ้อารมณ์สั่นไหวแบบนี้คืออะไร

กันแน่นะ แต่ที่รู้ๆคือไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แม้กระทั้งจินนี่ผู้หญิงที่เค้าคิดว่ารักเธอมาก ’
 
 

‘เป็นแบบนี้อีกแล้ว ทำไมต้องทำให้ฉันอ่อนไหวได้ถึงขนาดนี้กันนะป๊อป ’


“หยุดร้องเถอะนะ..ฉันขอโทษ ฉันโมโหไปหน่อยน่ะ ก็เธออยากบอกว่าชอบมันทำไมล่ะ” เอ่ยบอกหญิงสาวที่เอาแต่
 
ร้องไห้ไม่หยุด แล้วก็อดขึ้นเสียงใส่ไม่ได้ เมื่อนึกไปถึงคำพูดของเธอที่มันเสียดแทงหัวใจของเค้า
 
“ป๊อปโกรธที่ฟางไปชอบศัตรูของป๊อปงั้นหรอ” ถามออกไปอย่างอดไม่ได้
 
“...” ป๊อปปี้ที่ได้ฟังได้แต่นิ่งอึ้งอย่างบอกไม่ถูก นั่นน่ะสิเค้าโกรธเธอเพราะไปชอบศัตรูของเค้างั้นหรอ??
 
“ถ้าฟางชอบกวิน ป๊อปจะทำยังไง” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบ ก็เลยเอ่ยถามออกไปอีก
 
“แล้วจะไปชอบมันทำไมเล่า!!~” ตอบกลับเป็นคำถามให้คนตรงหน้าอย่างพาลๆเมื่อได้ยินเธอพูดประโยคขัดใจ “ก็รู้
 
อยู่ไม่ใช่หรอว่ามันไม่ดีน่ะ อย่าไปชอบมันเลยนะฟาง ขอร้องล่ะ” ให้เหตุผลกับฟางแล้วก็อดไม่ได้ที่จะขอเธอไปตาม
 
ที่ใจคิด
 
“บางทีนะป๊อป ฟางรู้สึกว่าฟางเข้าใจป๊อปมาก แต่ตอนนี้ไม่รู้สิเหมือนกับว่าฟางไม่เข้าใจอะไรเลย ป๊อปคิดอะไรอยู่
 
กันแน่??” เอ่ยถามไปอย่างอดสงสัยไม่ได้ กับท่าทีที่เหมือนกับจะหวงเธอ จะหึงเธอ ไม่อยากให้เธอคบใครแบบนี้

เธอจะเข้าข้างตัวเองเกินไปไหมถ้าจะคิดว่าเค้าก็คิดไม่ต่างจากเธอ

“กำลังคิดอยู่ว่าทำไมเธอถึงชอบมัน” หันไปตอบคำถามหญิงสาวอย่างอยากรู้คำตอบมากกว่า...
 
 
‘ไอ้ป๊อปบ้า...คิดจริงๆใช่ไหมเนี้ย ไหนตอนแรกไม่เชื่อไงว่าฉันชอบกวิน แล้วตอนนี้จะเก็บมาคิดทำไม!!~0จะบ้า

ตายย ’


“แล้วได้คำตอบหรือยัง” หันไปถามอย่างอดแขวะคนตรงหน้าไม่ได้
 
“ยัง!!” พูดออกมาแล้วหันไปจ้องตาหญิงสาวเหมือนกับจะค้นคำตอบนั้นจากนัยน์ตาของเธอ
 
 
‘จะมีได้ยังไงล่ะ ในเมื่อฉันไม่ได้ชอบเค้า แต่ถึงเป็นนายฉันก็ไม่รู้เหมือนกันล่ะว่าทำไมถึงได้รัก ’
 

‘สายตาแบบนี้คืออะไรกันนะ ’
 

    ทั้งสองได้แต่จ้องตากันอยู่อย่างงั้นจนกระทั้งได้ยินเสียงเฟย์เรียกตัวพี่สาวมาแต่ไกล
 
 
“พี่ฟาง...ใครก็ไม่รู้มาหา”
 
“ไม่ได้ถามชื่อหรอ??” ละสายตาจากคนตรงหน้าแล้วหันไปหาน้องสาวที่วิ่งมาเรียกเธอจากหน้าบ้าน
 
“อ๋อ!!ถามสิ ชื่อโทโมะน่ะ”
 
 
=====================================
 
ทุกคนยังจำหนุ่มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นนามว่า 'โทโมะ ' ได้อยู่หรือเปล่า

แต่หนุ่มคนนี้มาหา"ฟาง"ทำไมนั้นต้องติดตามตอนต่อไป

TO BE CONTINUED