Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...
7.1
yuri
แชร์นิยายฟิคชั่น
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(Fang)
"ทำไมทานน้อยจังลูกฟาง ้ดี๋ยวไม่มีแรงทำงานหรอก" คุณพ่อถามฉัน
"กินไปตั้งเยอะแล้วนะคะเนี้ย ตอนเช้าๆอย่างนี้ปกติฟางไม่กินอะไรเลยด้วยซ๊ำ"
ฉันบอกไป ที่จริงแล้วฉันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันที่ป็อบกลับมาจากอเมริกาแล้วล่ะ
"เราน่ะ แม่บอกว่าให้ไปอยู่กับพี่เค้าก็ไม่เชื่อเทียวไปเทียวมามันเหนื่อนะลูก"
"นั้นสิ งอนพี่เค้าอยู่รึเปล่าล่ะ"
"เปล่าคะ ฟางไปทำงานก่อนนะคะ"
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพน์ดังขึ้น
'PoPPY'
พึ่งนึกได้ว่าควรง้อรึไงนะ
"ว่าไงมีอะไรถึงได้โทรมาแต่เช้ายะ"
"เทอสินะที่ชื่อฟาง" เสียงผู้ญิ๋งนี่ ฉันมั่นใจว่าถ้าป็อบไม่ได้หลับอยู่ไม่มีทางให้ใครเตะโทรศัพน์ของเขาแน่
"เทอเป็นใคร" ฉันถามเสียงนิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้โกรธจนแทบกระอัก
"อ้าว!!! เราเจอกันที่สนามบินไม่กี่วันมานี้จำไม่ได้แล้วหรอ"
"พิม..."
"บิงโก" ยัยนั้นทำเสียงร่าเริงที่ฉํนทายถูก
"ต้องการอะไร"
"ไม่ได้ต้องการอะไรหรอกจีะ แค่ได้ยินป็อบปี้บ่นถึงผู้หญิงที่ชื่อฟางไม่หยุดว่างี่เง่าฉันแค่อยากรู้ว่างี่เง่าจริงรึเปล่าเลยโทรมาถามดู"
"แล้วเป็ไงล่ะ"
"เทอใจแข็งกว่าที่ฉันคิด มิน่าล่ะถึงคุมป็อบได้ตั้งหลายปี แต่น่าเสียดายเวลาไม่มีเทอเค้าก็ไปมีผุ้หญิงคนอื่นอยู่ดี"
"อ้อหรอออออออ...(ฉันลากเสียงยาวอย่างไม่รู้สึกรู้สาที่โดนโทรมาเย้ย)บังเอิญมาฉันไท่เสียดายซะด้สยสิอืม...จะว่าไงดีล่ะ"
"..."
"ฉันรู้จักป็อบดีละมั้งว่าถึงเค้าจะนอกลู่นอกทางบ้างแต่ก็แค่อยากจะหาของกินเล่น กินทิ้ง กินขว้าง เบื่อก็สลัดทิ้งว่าแต่ เทอก็โดนสลัดทิ้งมาไม่ใช่หรอถึงได้แล่นตามมาถึงไทยเนี้ยใช่รึเปล่าล่พพิม"
"ยัยฟาง"
ติ๊ด!
ฉันตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ
แล้วเรียกแท็กซี่ไปหาป็อบที่คอนโดทันที
ใช่ฉันอยากจะเห็นกับตาว่าป็อบจะทรยศฉันอีกกี่ครั้ง......
...............................................................................................................
"ทำไมทานน้อยจังลูกฟาง ้ดี๋ยวไม่มีแรงทำงานหรอก" คุณพ่อถามฉัน
"กินไปตั้งเยอะแล้วนะคะเนี้ย ตอนเช้าๆอย่างนี้ปกติฟางไม่กินอะไรเลยด้วยซ๊ำ"
ฉันบอกไป ที่จริงแล้วฉันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันที่ป็อบกลับมาจากอเมริกาแล้วล่ะ
"เราน่ะ แม่บอกว่าให้ไปอยู่กับพี่เค้าก็ไม่เชื่อเทียวไปเทียวมามันเหนื่อนะลูก"
"นั้นสิ งอนพี่เค้าอยู่รึเปล่าล่ะ"
"เปล่าคะ ฟางไปทำงานก่อนนะคะ"
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพน์ดังขึ้น
'PoPPY'
พึ่งนึกได้ว่าควรง้อรึไงนะ
"ว่าไงมีอะไรถึงได้โทรมาแต่เช้ายะ"
"เทอสินะที่ชื่อฟาง" เสียงผู้ญิ๋งนี่ ฉันมั่นใจว่าถ้าป็อบไม่ได้หลับอยู่ไม่มีทางให้ใครเตะโทรศัพน์ของเขาแน่
"เทอเป็นใคร" ฉันถามเสียงนิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้โกรธจนแทบกระอัก
"อ้าว!!! เราเจอกันที่สนามบินไม่กี่วันมานี้จำไม่ได้แล้วหรอ"
"พิม..."
"บิงโก" ยัยนั้นทำเสียงร่าเริงที่ฉํนทายถูก
"ต้องการอะไร"
"ไม่ได้ต้องการอะไรหรอกจีะ แค่ได้ยินป็อบปี้บ่นถึงผู้หญิงที่ชื่อฟางไม่หยุดว่างี่เง่าฉันแค่อยากรู้ว่างี่เง่าจริงรึเปล่าเลยโทรมาถามดู"
"แล้วเป็ไงล่ะ"
"เทอใจแข็งกว่าที่ฉันคิด มิน่าล่ะถึงคุมป็อบได้ตั้งหลายปี แต่น่าเสียดายเวลาไม่มีเทอเค้าก็ไปมีผุ้หญิงคนอื่นอยู่ดี"
"อ้อหรอออออออ...(ฉันลากเสียงยาวอย่างไม่รู้สึกรู้สาที่โดนโทรมาเย้ย)บังเอิญมาฉันไท่เสียดายซะด้สยสิอืม...จะว่าไงดีล่ะ"
"..."
"ฉันรู้จักป็อบดีละมั้งว่าถึงเค้าจะนอกลู่นอกทางบ้างแต่ก็แค่อยากจะหาของกินเล่น กินทิ้ง กินขว้าง เบื่อก็สลัดทิ้งว่าแต่ เทอก็โดนสลัดทิ้งมาไม่ใช่หรอถึงได้แล่นตามมาถึงไทยเนี้ยใช่รึเปล่าล่พพิม"
"ยัยฟาง"
ติ๊ด!
ฉันตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ
แล้วเรียกแท็กซี่ไปหาป็อบที่คอนโดทันที
ใช่ฉันอยากจะเห็นกับตาว่าป็อบจะทรยศฉันอีกกี่ครั้ง......
...............................................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
