Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...

(บันทึกพิเศษ : ป็อบปี้)

"อื้อ"

  ผมพลิกตัวไปคว้าร่างบอบบางที่น่าจะนอนอยู่ข้างๆ เมื่อรู้สึกตัวในช้าววันใหม่ผมรู้สึกว่าร่างกายเมื่อยล้าไปหมด

     ว่าแต่ฟางไปไหนนะ ทำไมคว้าไม่เ็ห็นเจอความจริงท่าทางไม่รู้ประสีประส่าอย่างนั้นถ้าเจอศึกหนัดแบบเมื่อคืนต้องนอนแง้วๆอยู่บนเตียงไม่น่าจะขยับไปไหนไ้ด้นี่น่าแปลกแฮะ..

"ฟาง(ผมพูดออกมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา)ฟางอยู่ไหนยัยตัวดี"

ฮู่ว....เรียกชื่อนี้อีกแล้ว" เสียงขุ่นๆนั้นผมมั้นใจว่าไม่ใช่ฟางแน่นอน

จริงสินะ...เมื่อคืนนี้

"เรียกชื่อฟาง  ฟาง  ฟางทั้งคืนเลย อยากรู้จริงๆเลยว่าหน้าใสๆตัวเท่าลูกแมวอย่างนั้นมัอะไรดี"

พิมตอนนี้อยู่ในชุดคลุดอาบน้ำสีขาวมองผมด้วยสายตาขุ่นๆแล้วนั่งลงปลายเตียงของผม

"จนได้สินะ.." ผมพูดแล้วลุกขึ้นจุดบุหรี่ขึ้นสูบ

  เมื่อคืนี้ ผมคงเมามากสินะถึงได้เห็นพิมเป็นฟาง  ให้ตายเหอะถ้าเรื่องนี้ถึงหูฟางมีหวังบ้านแตกชัวๆ

แค่คดีที่สนามบินเทอยังงอนผมไม่หายเลย

"นายพูดจาทำร้ายจิตใจฉันหลายครั้งแล้วนะป็อบปี้"

"ช่างมันเหอะ ฉันผิดเองแหละแต่ตอนนี้ช่วยกลับไปก่อนได้มั๊ย"

"ป็อบทำไมถึงพูดจาเหมือนฉันไม่มีความสำคัญขนาดนั้นด้วย"

"เราตกลงกันเรื่องความสัมพันธ์กันนานแล้วไม่ช่หรอพิม"

ผมย้ำระหว่างข้อตกลงของเรา

แค่นี้ฟางก็เสียใจมากพอแล้ว

"กลับไปเหอะ"

"ฉันไม่อยากจบ...เราก็เข้ากัยได้ทุกอย่างทำไมนายไม่ให้โอกาศฉันบ้างล่ะป็อบ"

"เทอก็รู้้ว่าทำไม"

"ถามจริงๆเถอะว่าทำไมถึงเลือกยัยนั้น ทั้งที่ฉันดีกว่ามันตั้งเยอะ"  พิมเปรียบเทียบตัวเองกับฟาง

"ฉํนกับฟางคบกันโดยไม่ได้มีเหตุผลแค่เรื่องบนเตียงเพราะฉะนั้นกลับไปเถอะ"  ผมพูดแล้วคว้ากางเกงขึ้นมาใส่

"งั้นหรอ  หึๆ"

ปิ๊งป่องๆๆๆๆ

พิมรีบเดินไปเปิดประตูทันทีที่ได้ยินเสียงกริ่ง แต่ผมไหวตัวช้ากว่าเพราะกำลังใส่กางเกง

พอผมใส่กางเกงสำเร็จและรีบเดินไปที่ประตูแต่ไท่มันเพราะพิมเปิดประตูซะแล้ว

"...!!!"

เมื่อผมมาถึงประตูและรู้ว่าผู้มาเยือนคือใคร ตอนนี้ก็เหมือโดนค้อนปล์อนฟาดหัวเต็มๆ

ในตาเบิกกว้างอย่างตกใจ

"ฟาง..." ผมพูดได้เพียงเท่านั้นเพราะเหมือมีแะไรมาจุกอยู่ในคอจนพูดไม่ออก

--------

(จบพิเศษ : ป็อบปี้)