Sweet love แอบถ่ายหัวใจนายมือเบส...

(Fang)

"ทำไมทานน้อยจังลูกฟาง  ้ดี๋ยวไม่มีแรงทำงานหรอก"  คุณพ่อถามฉัน

 "กินไปตั้งเยอะแล้วนะคะเนี้ย ตอนเช้าๆอย่างนี้ปกติฟางไม่กินอะไรเลยด้วยซ๊ำ"

ฉันบอกไป ที่จริงแล้วฉันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันที่ป็อบกลับมาจากอเมริกาแล้วล่ะ

"เราน่ะ  แม่บอกว่าให้ไปอยู่กับพี่เค้าก็ไม่เชื่อเทียวไปเทียวมามันเหนื่อนะลูก"

"นั้นสิ งอนพี่เค้าอยู่รึเปล่าล่ะ"

"เปล่าคะ ฟางไปทำงานก่อนนะคะ"

ติ๊ด  ติ๊ด  ติ๊ด  เสียงโทรศัพน์ดังขึ้น

'PoPPY'

พึ่งนึกได้ว่าควรง้อรึไงนะ

"ว่าไงมีอะไรถึงได้โทรมาแต่เช้ายะ"

"เทอสินะที่ชื่อฟาง"  เสียงผู้ญิ๋งนี่  ฉันมั่นใจว่าถ้าป็อบไม่ได้หลับอยู่ไม่มีทางให้ใครเตะโทรศัพน์ของเขาแน่

"เทอเป็นใคร"  ฉันถามเสียงนิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้โกรธจนแทบกระอัก

"อ้าว!!!  เราเจอกันที่สนามบินไม่กี่วันมานี้จำไม่ได้แล้วหรอ"

"พิม..."

"บิงโก"  ยัยนั้นทำเสียงร่าเริงที่ฉํนทายถูก

 "ต้องการอะไร"

"ไม่ได้ต้องการอะไรหรอกจีะ แค่ได้ยินป็อบปี้บ่นถึงผู้หญิงที่ชื่อฟางไม่หยุดว่างี่เง่าฉันแค่อยากรู้ว่างี่เง่าจริงรึเปล่าเลยโทรมาถามดู"

"แล้วเป็ไงล่ะ"

"เทอใจแข็งกว่าที่ฉันคิด มิน่าล่ะถึงคุมป็อบได้ตั้งหลายปี แต่น่าเสียดายเวลาไม่มีเทอเค้าก็ไปมีผุ้หญิงคนอื่นอยู่ดี"

"อ้อหรอออออออ...(ฉันลากเสียงยาวอย่างไม่รู้สึกรู้สาที่โดนโทรมาเย้ย)บังเอิญมาฉันไท่เสียดายซะด้สยสิอืม...จะว่าไงดีล่ะ"

"..."

"ฉันรู้จักป็อบดีละมั้งว่าถึงเค้าจะนอกลู่นอกทางบ้างแต่ก็แค่อยากจะหาของกินเล่น กินทิ้ง กินขว้าง เบื่อก็สลัดทิ้งว่าแต่  เทอก็โดนสลัดทิ้งมาไม่ใช่หรอถึงได้แล่นตามมาถึงไทยเนี้ยใช่รึเปล่าล่พพิม"

"ยัยฟาง"

ติ๊ด!

ฉันตัดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ

แล้วเรียกแท็กซี่ไปหาป็อบที่คอนโดทันที

ใช่ฉันอยากจะเห็นกับตาว่าป็อบจะทรยศฉันอีกกี่ครั้ง......

...............................................................................................................